Της Σοφίας Χρήστου
Άποροι, ανασφάλιστοι και άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά και αδυνατούν να πληρώσουν ακόμα και μία ιατρική επίσκεψη, επωφελούνται από τις υπηρεσίες της επιστήμης τους που προσφέρουν εθελοντικά ιδιώτες γιατροί.
Ο κ. Νικόλαος Κουτσομήτρος, πνευμονολόγος από το Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας, πιστός στον όρκο του Ιπποκράτη, προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του εκεί όπου πραγματικά τον έχουν ανάγκη! Μία Τετάρτη κάθε μήνα παίρνει το ιατρικό του βαλιτσάκι και ένα φορητό σπιρόμετρο και δίνει ραντεβού με ανθρώπους που δεν έχουν καλή οικονομική κατάσταση ή είναι ανασφάλιστοι, για δωρεάν εξέταση.
«Άρχισα να γυρίζω τα χωριά του Αγρινίου πριν από έξι χρόνια, το 2009. Αφορμή στάθηκε ένα δημοσίευμα που διάβασα για έναν Αμερικανό γιατρό, που πρόσφερε δωρεάν τις υπηρεσίες του στους αστέγους. Πήγαινε τα βράδια κάτω από τις γέφυρες και στα στενά που σύχναζαν και τους εξέταζε», περιγράφει ο κ. Κουτσομήτρος.
Έκτοτε αφιερώνει μια μέρα τον μήνα προκειμένου να επισκεφθεί ένα διαφορετικό κάθε φορά χωριό (Θέρμο, Αμφιλοχία, Καινούργιο, Κατούνα κ.λπ.) της Αιτωλοακαρνανίας.
«Οι εξετάσεις γίνονται σε διάφορα μέρη, όπως πρώην δημοτικά γραφεία, πρώην δημαρχεία, ακόμα και σε καφενεία πηγαίνουμε. Όλα αυτά, βέβαια, σε συνεννόηση με τον δήμο», προσθέτει ο 40χρονος ιατρός.
Οι ασθενείς καταφθάνουν για ακρόαση, μέτρηση οξυγόνου, σπιρομετρήσεις. «Έχω μαζί μου φορητό σπιρόμετρο. Τους κάνω, δηλαδή, ένα πλήρες τσεκ-απ. Επίσης, τους προτρέπω να κάνουν ακτινογραφίες κ.λπ. και μάλιστα κάποιες φορές έχουν προλάβει τον καρκίνο, ο οποίος βρισκόταν στο πρώτο στάδιο».
«Στην αρχή ήταν λίγο διστακτικοί, γιατί δεν περίμεναν ότι θα έρθει κάποιος γιατρός να τους εξετάσει δωρεάν. Φοβόντουσαν ότι μπορεί να τους ζητήσει χρήματα μετά… Όμως, σιγά-σιγά εξοικειώθηκαν και το είδαν πολύ φιλικά», λέει και προσθέτει: «Βλέπω μια χαρά, μια ευτυχία όταν πάω και τους εξετάζω. Σίγουρα ανακουφίζονται όταν με βλέπουν».
Οι περισσότεροι ασθενείς του είναι συνταξιούχοι και άνεργοι νέοι, ηλικίας 20-30 ετών, αλλά και μικρά παιδιά. «Μερικοί δεν έχουν να πάνε στο νοσοκομείο. Βλέπω ανθρώπους που τους λυπάμαι. Που δεν μπορούν να πάνε στα εξωτερικά ιατρεία, γιατί είναι ανασφάλιστοι. Όλα αυτά τα έχω επισημάνει», σημειώνει.
Στην αρχή οι ασθενείς ήταν λίγο διστακτικοί, γιατί δεν περίμεναν ότι θα έρθει κάποιος γιατρός να τους εξετάσει δωρεάν. Φοβόντουσαν ότι μπορεί να τους ζητήσει χρήματα μετά
«Κάθε χρόνο τα πράγματα είναι λίγο χειρότερα από τον προηγούμενο. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι, πλουσιότεροι», παρατηρεί ο 40χρονος ιατρός.
Ο κ. Νικόλαος Κουτσομήτρος είναι ενεργό μέλος του Κοινωνικού Ιατρείου του Δήμου Αγρινίου και μάλιστα αρκετές φορές τον συνοδεύουν στις αποστολές του και δύο νοσοκόμες του Κοινωνικού Ιατρείου.
Είναι παντρεμένος, πατέρας ενός αγοριού και θεωρεί χρέος του, όπως λέει, να βοηθάει τον κόσμο όπως μπορεί. «Εγώ δεν κάνω κάτι σπουδαίο. Δεν μου κοστίζει τίποτα. Είναι μόνο μία Τετάρτη από τον μήνα μου», λέει και προσθέτει: «Η αμοιβή μου είναι ηθική». Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα έχει εξετάσει δωρεάν περίπου 1.500 άτομα.
Ο «φύλακας άγγελος» της Λήμνου
O 40χρονος παθολόγος, στρατιωτικός γιατρός Θωμάς Λούκας, πατέρας δύο παιδιών, υπηρετεί στη Λήμνο από τον Αύγουστο του 2010 και από το 2012 προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του σε άπορους και ανασφάλιστους Λημνιούς. Δέχεται καθημερινά στα δύο του ιατρεία ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, αλλά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος των ιατρικών εξετάσεων.
Σύμφωνα με τον κ. Λούκα, «όλοι μας θα πρέπει να βοηθήσουμε, πόσω μάλλον εμείς οι στρατιωτικοί, που το ’χουμε στη φύση μας. Θα πρέπει να είμαστε κοντά σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα».
Την ιδέα έδωσε στον κ. Λούκα ένας φίλος του, που του ζήτησε να επισκεφτεί κάποιον ηλικιωμένο γείτονά του, ο οποίος αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να επισκεφτεί γιατρό.
Από τότε και μέχρι σήμερα ο κ. Λούκας δέχεται άπορους και ανασφάλιστους πολίτες, ακόμα και μικρά παιδιά, της Λήμνου και τους εξετάζει δωρεάν ή με μια μικρή αμοιβή, ανάλογα την περίπτωση.
«Στην αρχή ήταν διστακτικοί, το σκέφτονταν, αν κρύβεται κάτι από πίσω κ.λπ. Στη συνέχεια, αφενός από στόμα σε στόμα, αφετέρου και από ανακοίνωση που βγάλαμε σε τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, διάφορες ομιλίες που κάνω σε Συλλόγους, σχολεία κ.λπ. μαθεύτηκε πιο πολύ και ανταποκρίθηκαν», σημειώνει ο 40χρονος ιατρός.
Αρχικά, είχε ορίσει το Σάββατο ως την ημέρα που θα δεχόταν τους ασθενείς, αλλά επέκτεινε αυτό το άτυπο κοινωνικό ιατρείο, έτσι ώστε να λειτουργεί καθημερινά.
«Ο κόσμος ζορίζεται. Από τους 5.000 κατοίκους, το 10% έχει ανάγκη. Όμως, δεν ήθελα να εξετάζω τυχαία. Να νιώθουν άσχημα επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν κ.λπ. Οι πιο πολλοί που έρχονται δεν είναι άποροι, με την έννοια ότι τρώνε από συσσίτια, αλλά άνθρωποι που τους έχει γονατίσει η κρίση και δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Έτσι, ήθελα να έρχονται με αξιοπρέπεια. Η ασθένεια εξάλλου δεν έχει μέρες».
«Αν έρθει ένας πατέρας με τρία παιδιά για να τους κάνω π.χ. εμβόλια, δεν θα πάρω χρήματα και για τα τρία, αλλά θα χρεώσω μία επίσκεψη. Άλλο παράδειγμα, αν έρθει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων χαμηλοσυνταξιούχων που θέλει να γράψει τα φάρμακά του δεν θα πάρω χρήματα», σημειώνει και προσθέτει: «Η ποιότητα ζωής λόγω της αγάπης είναι πολλαπλή από το να γράψω δωρεάν. Μέσα σε μια μέρα μπορεί να εξετάσω και 30 άτομα και να κάνω ταμείο 30 ευρώ»!
Αν και η καταγωγή του είναι από την Ελευσίνα, δεν σκέφτεται ούτε στιγμή να αφήσει τη Λήμνο καθώς, όπως λέει, έχει δεθεί με το όμορφο νησί και τους κατοίκους του.
Η αγάπη που λαμβάνει είναι ανεκτίμητη, δηλώνει, ενώ δεν λείπουν φυσικά και τα… τυχερά του.
«Η χαρά που παίρνω τα 30 λεπτά που περπατώ στην αγορά, που συνομιλώ με τους ανθρώπους κ.λπ., δεν ανταλλάσσεται. Όσο για το ότι δεν παίρνω καθόλου χρήματα, προκειμένου να με ευχαριστήσουν μου ’χουν προσφέρει από κουνέλι, ντομάτες, πεπόνια, καρπούζια μέχρι και χειροποίητο πλεκτό… με το όνομά μου! Και, πιστέψτε με, τα χαίρομαι περισσότερο από αυτούς».
Κλείνοντας, ο κ. Λούκας προτρέπει και άλλους συναδέλφους του να πράξουν το ίδιο, γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει: «Αν ήμασταν γιατροί για να παίρνουμε αμοιβή, όταν τελειώσει η αμοιβή (τα χρήματα) δεν θα είμαστε πια γιατροί. Οι γιατροί είναι για να κάνουν καλά τον άρρωστο».
Σε αυτές τις δύσκολες περιόδους, λοιπόν, που και το σύστημα υγείας στην Ελλάδα νοσεί, ας ελπίσουμε τα παραπάνω λαμπρά παραδείγματα να βρουν συνοδοιπόρους, ανθρώπους ταγμένους στην επιστήμη τους και στην ανιδιοτελή βοήθεια προς τον συνάνθρωπο.
