Του π. Σπυρίδων Σκουτή
Η μετάνοια της πόρνης διαλύει τους σύγχρονους νεωτερισμούς περί σαρκικών αμαρτημάτων.
Η πόρνη γυναίκα είναι άγνωστη. Δεν γνωρίζουμε το όνομα της. Το Ευαγγέλιο δεν διαπομπεύει τον άνθρωπο αλλά τον θεραπεύει. Δεν είναι η Μαρία η Μαγδαληνή. Κάποιοι ερμηνευτές αναφέρουν ότι είναι η γυναίκα που ο Χριστός την προστάτεψε όταν είπε στους παρευρισκομένους “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω” και στην συνέχεια της λέει “πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε”. Δεν της λέει πήγαινε και γλέντα και δεν τρέχει και τίποτα. Την συγχωρεί αλλά της λέει να σταματήσει αυτό που κάνει διότι οδηγεί την ύπαρξη της στον θάνατο.
Ο “Οίκος” της ακολουθίας μας λέει κάτι το συγκλονιστικό: “Η γυναίκα, που ήταν πριν άσωτη, ξαφνικά παρουσιάσθηκε φρόνιμη και συνετή, αφού μίσησε τα αισχρά έργα της αμαρτίας και τις οδυνηρές ηδονές του σώματος, έχοντας στο νου της τη μεγάλη ντροπή και την κατάκριση , που θα υποστούν οι πόρνοι και οι άσωτοι. Συγκεκριμένα λέει ο “Οίκος” : “Την κρίσιν της κολάσεως”. Λέξεις και βιώματα που μας ανατριχιάζουν. Λέμε στους πνευματικούς να αμνηστεύσουν τα σαρκικά αμαρτήματα λέγοντας οτι δεν τρέχει και τίποτα , δεν πειράζει, δεν βαριέσαι. Αυτό όμως αγαπητοί μου δεν είναι μετάνοια.
Μετάνοια με υγεία και αρρώστια μαζί δεν υπάρχει, ούτε ο Χριστός πάει μαζί με τον διάβολο. Η πόρνη μισεί τις ηδονές της σάρκας, σκέφτεται την κόλαση και τα εγκαταλείπει όλα μπροστά στο Χριστό. Η σωτηρία θέλει γενναίες αποφάσεις. Για να πάμε στον Παράδεισο αγαπητοί μου πρέπει να αφήσουμε την αμαρτία, να την παλέψουμε, να την θεραπεύσουμε. Αιχμαλωσία και ελευθερία δεν γίνεται να είναι μαζί.
Στην πορνεία η Εκκλησία έχει την θεραπεία: Εγκατάλειψη και εγκράτεια μέσα από την άσκηση ή το Ιερό Μυστήριο του Γάμου. Άλλες πρακτικές δεν υπάρχουν.
Να μας φωτίσει ο Κύριος να αποκτήσουμε την καρδιά αυτής την πόρνης…. η οποία τι έκανε; Απλά, πήρε αποφάσεις… Εμείς θα πάρουμε ;
