Ι.Μ. Βεροίας: Ψήφισμα κατά της συμφωνίας για το όνομα των Σκοπίων

Ψήφισμα κατά της υπογραφής της συμφωνίας, για το όνομα της γειτονικής χώρας των Σκοπίων, εγκρίθηκε το Σάββατο 23 Ιουνίου 2018 από αρχιερείς και μοναχούς της Μακεδονίας. 

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των ΚΔ’ Παυλείων διοργανώθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Λουκά του Ιατρού στη Μονή Παναγίας Δοβρά η Η’ Μοναχική Σύναξη με θέμα: «Μοναχισμός και Ιεραποστολή».

Το πρωί τελέστηκε αρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ, ενώ έλαβαν μέρος οι Μητροπολίτες Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος και Κινσάσας κ. Νικηφόρος.

Ακολούθησε η έναρξη των εργασιών της Συνάξεως, στην οποία συμμετείχαν Μοναχοί και Μοναχές από 45 Ιερές Μονές της Μακεδονίας και της Θράκης αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδος.

Ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κήρυξε την έναρξη των εργασιών της Μοναχικής Συνάξεως, ενώ ο Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ ανέγνωσε το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Την προεδρία της Συνάξεως ανέλαβε ο Μητροπολίτης Κινσάσας κ. Νικηφόρος, ο οποίος παρουσίασε τους εισηγητές:

α) Ιερομόναχος Δημήτριος απο την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, ο οποίος μίλησε περί της διακονίας της εξωτερικής Ιεραποστολής από το σύγχρονο μοναχισμό,

β) Αρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης, Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Φλωρίνης, ο οποίος μίλησε περί του Ιεραποστολικού έργου του Αγίου Κοσμά

και

γ) Γερόντισσα Μακρίνα, Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας του Έβρου, η οποία μίλησε περί της εσωτερικής ιεραποστολής του σύγχρονου μοναχισμού.

Στη συνέχεια εγκρίθηκε ψήφισμα κατά της υπογραφής της συμφωνίας για το όνομα της γειτονικής χώρας των Σκοπίων.

Το ψήφισμα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

”Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Μέ αἴσθημα βαθυτάτης εὐθύνης ἔναντι τῆς ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας καί τῶν θυσιῶν τῶν πατέρων μας γιά τήν ἐλευθερία καί τήν ἐδαφική ἀκε­ραιότητα τῆς πατρίδος μας, οἱ μονα­χοί καί οἱ μοναχές, ἐκπρόσωποι Ἱε­ρῶν Μονῶν τῆς Μακεδονίας, τῆς Θράκης, τῆς Θεσ­σαλίας καί τῆς Ἠπεί­ρου, πού μετέ­χουμε στό Μοναχικό Συνέδριο, τό ὁποῖο ὀργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρό­πολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπα­νίας, σήμερα 23 Ἰουνίου 2018, στή Βέροια, με θέμα: «Μοναχισμός καί Ἱεραποστολή», ἐπιθυμοῦμε νά ἀπευθυν­θοῦμε πρός ἐσᾶς, τόν ἀνώτατο πο­λι­τειακό ἄρχοντα τῆς χώρας μας, καί νά ἐκφράσουμε τήν ἀντίθεσή μας καί τήν ἀγανάκτησή μας γιά τήν ὑπο­γραφή τῆς συμφωνίας γιά τό ὄνομα τῆς γειτονικῆς χώρας.

Ἡ συμφωνία αὐτή, ἡ ὁποία ὅπως καλῶς γνωρίζετε καί λόγῳ τῆς ἀκα­δημαϊκῆς ἰδιότητος, δέν ἀποτε­λεῖ μόνον μία ἐπώδυνη καί ἀτιμω­τική ὑποχώρηση τῆς Ἑλλάδος ἔνα­ντι τῶν ἐπί 70 χρόνια σφετεριστῶν τοῦ ὀνό­ματος, τῆς ἱστορίας καί τοῦ πολιτι­σμοῦ τῆς Μακεδονίας μας καί διεκ­δικητῶν, σύμφωνα μέ τό Σύνταγμά τους, καί τῶν ἐδαφῶν τῆς Μακε­δο­νίας μας προκειμένου νά δημιουργή­σουν τήν λεγόμενη «Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου», ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε ἀνέ­κα­θεν ἐπιδίωξή τους, ἀλλά καί εἶναι ἀντίθετη πρός τήν πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δέν ἐρω­τήθηκε ἀλλά καί καθυ­βρί­ζεται, ὅταν διαμαρτύρεται καί δια­δη­λώ­νει ὑπέρ τῶν δικαίων του.

Ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στό ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης πού σᾶς χαρα­κτη­­ρίζει, στίς δημοκρατικές καί πατριω­τι­κές σας εὐαισθησίες σᾶς ζητοῦμε:

 Νά μήν θελήσετε ποτέ νά ἐπι­κυρώσετε τήν ὑπογραφεῖσα ἐπαί­σχυντη συμφωνία παρα­χω­ρή­σεως τοῦ ὀνόματος τῆς Μα­κεδονίας μας στή γείτονα χώρα, παραχώρηση ἡ ὁποία θά ἔχει τραγικές καί ἀνυπολόγι­στες συνέπειες γιά τήν πατρίδα μας.

 Νά μήν θελήσετε νά νομιμο­ποιήσετε μέ τήν ὑπογραφή σας ὅ,τι ἡ κυβέρνηση, ὑποχωρώντας σέ ἐξωτερικές πιέσεις καί ἰδίως στίς πιέσεις τοῦ εἰδικοῦ ἀπε­σταλ­μένου τοῦ ΟΗΕ Μάθιου Νί­μιτς, ὁ ὁποῖος ἐπί 25 χρόνια δια­μεσολαβοῦσε πρός ὄφελος πά­ντο­τε τῆς ἄλλης πλευρᾶς, τοῦ χάρισε ὡς δῶρο γενεθλίων, ἀνα­ζωπυρώνοντας ἔτσι τίς ἀλυ­τρωτικές βλέψεις τῆς γείτονος χώρας καί ἐκείνων πού αἰσθα­νόταν ὅτι δέν εἶχε δικαιωθεῖ ἡ εὐχή τοῦ τότε ἡγέτη τοῦ ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, ἡ ὁποία ἐκ­φρά­σθηκε στόν ἴδιο ἀκριβῶς τόπο πρίν ἀπό σχεδόν 70 χρόνια, γιά τή δημιουργία ἑνιαίου (δῆ­θεν) Μακεδονικοῦ κράτους.

 Νά μήν ἐπιτρέψετε ἡ ἐπικύρω­ση τῆς παράλογης καί ἀντεθνι­κῆς συμφωνίας παραχωρήσεως τοῦ ὅρου Μακεδονία, γιά τό ὄνομα, τή γλώσσα καί τήν ἐθνι­κή ταυτότητα τῶν γειτόνων, νά γίνει ἀφορμή διχασμοῦ τοῦ ἑλ­ληνικοῦ λαοῦ καί ἐνισχύσεως ἀκραίων στοιχείων τά ὁποῖα ἐκ­μεταλλεύονται πρός ἴδιον ὄφε­λος τά γνήσια πατριωτικά αἰσθή­ματα τῶν περισσοτέρων Ἑλλήνων.

 Σᾶς ζητοῦμε ἀκόμη νά μήν δια­ψεύσετε τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ ἑλλη­νικοῦ λαοῦ στό πρόσωπό σας· νά μήν διαλύσετε τήν πίστη του ὅτι μπορεῖ νά προσβλέπει σέ σᾶς ὡς τόν θεματοφύλακα τῆς ἑνότητος τοῦ Ἔθνους ἀλλά καί τῆς ἀξιοπρεπείας καί τῆς ἐδαφι­κῆς ἀκεραιότητός του.

 Σᾶς ζητοῦμε νά μήν λησμονή­σετε τά δάκρυα τοῦ μεγάλου προκατόχου σας, Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, γιά τήν ἑλληνικό­τητα τῆς Μακεδονίας μας καί νά ἀποδειχθεῖτε ἀντάξιός του, βρί­σκοντας τόν προσφορότερο τρό­πο γιά τήν προάσπιση τῶν δι­καίων τῆς Μακεδονίας μας, πού ἀποτελεῖ αἴτημα τῆς πλειοψη­φίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐντός καί ἐκτός συνόρων.

 Σᾶς ζητοῦμε τέλος νά μήν ξεχά­σετε ὅτι ἡ Ἱστορία δέν χαρίζει τή δόξα της σέ ὅσους ὑποχωροῦν καί ὑποκύπτουν σέ πιέσεις ἀλλά σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι αἱρόμενοι στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί ἔχοντας συναίσθηση τοῦ χρέους πού ἀπορρέει ἀπό τό ἀξίωμά τους, ὑπερασπίζονται τό συμφέ­ρον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τό συμφέρον τῆς πατρίδος μέ ὁποι­ο­δήποτε τίμημα.

Ἁκολουθοῦν οἱ ὑπογραφές τῶν παρόντων Ἀρχιερέων μοναχῶν καί μοναζουσῶν :

†Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

†Ὁ Καστορίας Σεραφείμ

†Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας Θεόκλητος

†Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Ἰωήλ

†Ὁ Σερβίων καί Κοζάνης Παῦλος

†Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Παῦλος

†Ὁ Κινσάσας Νικηφόρος

†Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος

Ἱερά Μονή Παναγίας Δοβρᾶ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτη Βεροιας Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Ἁγίας Κυριακῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ναούσης  Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Ἁγίων Πάντων Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως Μουτσιάλης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Προφήτου Ἡλιοῦ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας
Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης
Ἱερά Μονή Τιμίου Σταυροῦ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης
Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπαβιανης  Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης
Ἱερά Μονή Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης
Ἱερά Μονή Ἁγίου Αὐγουστίνου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης
Ἱερά Μονή Ἱερᾶς ¨Αγίου Κοσμά Ἁρδάσης Μητροπόλεως Φλωρίνης
Ἱερά Μονή Ἁγίου Παντελεήμονος καί Εὐβούλης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης
Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλαδοράχης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης
Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μικροκάστρου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου
Ἱερά Μονή Γενεσίου Θεοτόκου Δρυοβούνου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου
Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως Δρυοβούνου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου
Ἱερά Μονή Παναγίας Γουμενίσσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γουμένισσης
Ἱερά Μονή Ἁγίου Ραφαήλ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γουμενίσσης
Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γουμενίσσης
Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Πανοράματος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
Ἱερά Μονή Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σταγιάδων Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σταγῶν
Ἱερά Μονή Ἁγίς Βαρβάρας Ρουσάνου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σταγῶν
Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Ρητίνης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κίτρους
Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Κορινοῦ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κίτρους
Ἱερά Μονή Παναγίας Μακρυράχης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κίτρους
Ἱερά Μονή Ἁγίων Ἀναργύρων  Μελισσοτόπου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καστορίας
Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Ἐπταχωρίου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καστορίας
Ἱερά Μονή Παναγίας Μαυριωτίσσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καστορίας
Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἱωάννου τοῦ Ρώσου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κασσανδρείας
Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κασσανδρείας
Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ
Ἱερά Μονή Εἰσοδίων Θεοτόκου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ
Ἱερά Μονή Αναλήψεως Πρῶτης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ζιχνῶν
Ἱερά Μονή Παναγίας τοῦ Ἕβρου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως
Ἱερά Μονή Ταξιαρχῶν Πηλίου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος
Ἱερά Μονή Ἁγίου Κοσμᾶ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισοῦ
Ἱερά Μονή Ἁγίου Νικάνωρος Ζάβορδας Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γρεβενῶν
Ἱερά Μονή Ἁγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερβίων
Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Βύσσιανης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν
Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Κομνηνείου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης
Ἱερά Μονή Ἁγίου Χριστοφόρου Ἀρναίας Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰερισσοῦ
Ἱερά Καλύβη Ἀρχαγγέλων Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης
Ἱερά Μονή Ταξιαρχῶν Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ξάνθης

Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας στη Μοναχική Σύναξη

”Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἁγίου ἐνδόξου ἀπο­στόλου Παύλου, τοῦ πρωτοκο­ρυφαίου καί οὐρανοβάμονος, συνα­ντώμεθα σήμερα στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιεπι­σκό­που Συμφερουπόλεως, τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ, ὑπό τήν σκέπη τῆς Ἐφόρου τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μο­νῆς τῆς Παναγίας Δοβρᾶ καί Σκέπης πάντων τῶν μοναζόντων, στήν ὄγδοη Μοναχική Σύναξη, τήν ὁποία ὀργανώνει ἡ Ἱερά Μη­τρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, στό πλαίσιο τῶν ΚΔ´ Παυλείων, ὡς μία εὐκαιρία πνευ­μα­τικῆς ὠφελείας καί ἐνισχύσεως ὅλων μας στόν ἀγώνα τῆς μονα­χικῆς πολιτείας καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Γι᾽ αὐτό καί θά ἤθελα πρωτίστως νά εὐχαριστήσω τούς Σεβασμιω­τάτους Ἁγίους ἀδελφούς Ἀρχιε­ρεῖς, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν μέ τήν πα­ρουσία τους τή Μοναχική Σύναξη ἀλλά καί ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πα­ρεῖχαν τήν εὐλογία στούς μονα­χούς καί τίς μοναχές, ἀπό πολλές Ἱερές Μονές τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θράκης, γιά νά εὑρίσκονται στή Βέροια, συμμετέχοντας στήν Μοναχική μας Σύναξη.

Ἐκφράζω γιά τόν ἴδιο λόγο καί τίς εὐχαριστίες μου πρός τούς Καθηγουμένους καί Καθηγουμέ­νες τῶν Ἱερῶν Μονῶν οἱ ὁποῖοι παρίστανται ἤ ἐκπροσωποῦνται στή σημερινή Σύναξη καί καλω­σο­ρίζω μέ πολλή ἀγάπη καί χαρά ὅλους τούς πατέρες καί ὅλες τίς ἀδελφές στήν Ἱερά Μητρόπολη Βε­ροίας, Ναούσης καί Καμπανίας καί στό Μοναστῆρι μας, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ.

Τό θέμα τῶν φετινῶν ΚΔ´ Παυ­λείων «Εὐαγγελισμός καί Ἱεραπο­στολή» ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή γιά τήν ἐπιλογή τοῦ θέματος τῆς Μοναχι­κῆς μας Συνάξεως πού εἶναι «Μοναχισμός καί Ἱεραποστολή».

Σέ μία πρώτη θεώρηση θά μπο­ροῦσε κανείς νά πεῖ ὅτι μοναχι­σμός καί ἱεραποστολή εἶναι δύο ἔννοιες ἀντίθετες ἤ ἔστω παράλ­ληλες, δύο ἔννοιες πού δέν ἔχουν καμία σχέση ἡ μία μέ τήν ἄλλη, καθώς ὁ μοναχισμός ἔχει ὡς βα­σι­κό στοιχεῖο τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν κόσμο καί τήν ἀφιέρωση ἀπο­κλειστικά στόν Θεό διά τῆς προ­σευχῆς καί τῆς ἀσκήσεως, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ ἱεραποστολή εἶναι μία διακονία πού ἀναφέρεται καί ἀπευ­θύνεται ἀποκλειστικά στούς ἀνθρώπους καί στόν κόσμο, καί κατά συνέπεια οἱ δύο δέν μποροῦν νά συνδυασθοῦν καί νά συνυπάρ­ξουν.

Τήν ἄποψη αὐτή ἀναιρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος γράφο­ντας: «φῶς μέν μοναχοῖς ἄγγελοι· φῶς δέ πάντων ἀνθρώπων ἡ μο­ναδική πολιτεία».

Οἱ μοναχοί εἶ­ναι, κατά τόν με­γάλο αὐτόν διδάσκαλο τῆς ἀσκη­τικῆς ζωῆς, πρότυπα ζωῆς γιά τούς ἀνθρώπους, εἶναι ἑπομένως μέ τή ζωή τους κήρυκες τοῦ Εὐαγ­γελίου, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ κα­νόνα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί ὁδηγό τῆς σωτηρίας καί τῆς θεώσεως, καί κατά συνέπεια εἶναι ἱεραπόστολοι, ἔστω καί ἐάν παραμένουν ἀπο­κλει­στικά καί μόνο στό κελί ἤ στό μοναστήρι τους.

Τό γεγονός αὐτό εἶναι μία πραγ­μα­τικότητα στή ζωή τῆς Ἐκκλη­σίας, καθώς τά μοναστήρια ἀποτε­λοῦσαν ἀνέκαθεν πόλο ἕλξεως καί τόπο καταφυγῆς καί ἀναπαύσεως γιά τούς ἀνθρώπους, τούς πιστούς καί ὄχι μόνο.

Τό προσκύνημα πολλῶν ἀδελ­φῶν μας στά μοναστήρια προσ­φέρει πάντοτε εὐκαιρίες ἱεραπο­στο­­λῆς ὄχι μόνο μέ τούς λόγους ἀλλά κυρίως μέ τή στάση καί τήν ἀναστροφή τῶν μοναχῶν καί τῶν μοναζουσῶν, μέ τή σιωπή καί τήν προσευχή, καί καθιστᾶ τήν ἱερα­ποστολή στοιχεῖο τῆς μοναστικῆς ζωῆς.

Μοναχισμός καί ἱεραποστολή συ­ναντῶνται ὅμως καί μέ ἄλλους τρόπους. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀξιοποίησε πολλές φο­ρές μοναχούς καί μοναχές στό ἔρ­γο τῆς ἱεραποστολῆς. Καί ἡ ἐπι­λογή αὐτή ἔχει ἀσφαλῶς τήν ἐξή­γησή της.

Τό ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς ἀπαι­τεῖ ἀποκλειστική καί θυσιαστική ἀφοσίωση, ἀπαιτεῖ ἀνθρώπους ἀπο­κλειστικά ἀφοσιωμένους στόν Χριστό καί ἀμερίμνους γιά τόν κό­σμο, οἱ ὁποῖοι ἔχουν θέσει ὡς σκοπό τῆς ζωῆς τους «πῶς ἀρέσῃ τῷ Κυρίῳ».

Ἀπαιτεῖ ἀπό αὐτόν πού στρατεύ­εται στήν ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς αὐτῆς τοῦ Κυρίου ὁλοκληρωτική ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ του, τῶν ἀνέ­σεών του, ἀκόμη καί τῶν στοι­χει­ωδεστέρων, ἀκόμη καί τῶν πλέον αὐτονοήτων.

Ἀπαιτεῖ θέληση καί ἀποφασιστι­κότητα γιά τήν κακοπάθεια, τίς θλίψεις καί τίς ταλαιπωρίες πού συνοδεύουν συχνά τή ζωή τῶν ἱε­ραποστόλων.

Ἀπαιτεῖ ἀκόμη ψυχική δύναμη καί σθένος, τό ὁποῖο μπορεῖ νά ἀντλεῖται μόνο ἀπό τήν προσευχή ἀλλά καί ἀπό τή βεβαιότητα ὅτι  ὁ ἱεραπόστολος εὑ­ρίσκεται στήν ὑπη­ρεσία τοῦ Κυρίου καί «ἡ δύ­ναμίς» του «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦ­ται».

Ὡς ἀπόλυτα ἀφοσιωμένος στόν Χριστό ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος Παῦλος, στόν ὁποῖο εὐλα­βῶς ἀφιερώνεται καί ἡ Μοναχική αὐτή Σύναξη, ἀποτελεῖ ἐκτός τῶν ἄλλων πρότυπο καί παράδειγ­μα ἱεραποστολῆς. Γίνεται ὁ ἀπόστο­λος «τοῖς πᾶσι τά πάντα» γιά νά κερ­δίσει τούς πάντες γιά τόν Χρι­στό, χωρίς ὅμως νά ἀφίσταται τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία συνέ­χει τήν ψυχή του.

Καί ἐάν ὁ ἀπόστολος Παῦλος πα­ρα­κινούμενος ἀπό τό ὅραμα τῆς Τρωάδος καί ἐκλαμβάνοντας τήν προτροπή τοῦ νεαροῦ Μακεδόνος «διαβάς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν» ὡς θεία ἐντολή καί παρό­τρυν­ση ἔρχεται στή Μακεδονία καί κηρύττει τό εὐαγγέλιο τοῦ Χρι­στοῦ στούς Φιλίππους, τή Θεσ­σαλονίκη, τή Βέροια καί στή συνέ­χεια στήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, δύο Θεσσαλονικεῖς ἀδελφοί, ὀκτώ αἰῶ­­νες ἀργότερα, ἐπιλέγονται ἀπό τόν ἅγιο καί Μέγα Φώτιο, πα­τρι­άρχη Κωνσταντινουπόλεως, γιά νά ἀναλάβουν τό βάρος τῆς με­γάλης ἀποστολῆς τοῦ εὐαγγελι­σμοῦ τῶν Σλαβικῶν φυλῶν.

Οἱ ἅγιοι ἰσαπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος ἔχουν βιώσει τή μοναχική ζωή, καί ἔχουν ἀποκο­μίσει ἰσχυρά πνευματικά ἐφόδια ἀπό τή ζωή τῆς ἀσκήσεως καί τῆς προσευχῆς, καί ἰδιαιτέρως ὁ ἅγιος Μεθόδιος πού τήν ἔχει ζήσει στά περίφημα μοναστήρια τῆς Βιθυ­νίας, ἀλλά κυρίως ἔχουν ἀσκηθεῖ στή μεγάλη ἀρετή τῆς ὑπακοῆς στόν πνευματικό τους πατέρα καί ἐπίσκοπο, στόν Μέγα Φώτιο, κα­θώς ὁ δρόμος πού καλοῦνται νά βαδίσουν, ὁ δρόμος τῆς ἱεραπο­στολῆς δέν εἶναι εὔκολος, εἶναι «στενή καί τεθλιμμένη ὁδός», ἴσως πιό στενή καί πιό τεθλιμμένη ἀπό τή μοναστική ὁδό. Εἶναι ὁδός θλίψεων καί διωγμῶν καί μαρ­τυρίου γιά τούς δύο Θεσσαλο­νι­κεῖς αὐταδέλφους ἱεραποστό­λους.

Ἀλλά καί οἱ ἴδιοι, ἀναγνω­ρίζο­ντας τή σημασία τοῦ μοναχισμοῦ στήν ἱεραποστολή ἐπιλέγουν τούς συνεργάτες του ἀπό τούς μονα­χούς.

Ἕνας ἀπό αὐτούς συνδέεται μέ τήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ἡ ὁποία ἔχει τή μεγάλη εὐλογία νά κατέχει ὡς πολύτιμο θησαυρό τή σεπτή καί χαριτόβρυτη κάρα του. Εἶναι ὁ ἅγιος Κλήμης, μετέπειτα ἀρχιεπί­σκοπος Ἀχρίδος, ὁ ὁποῖος συνε­χίζει τό ἔργο τῶν δύο Θεσσαλο­νι­κέων ἀδελφῶν καί διδασκάλων του, τῶν ἁγίων Κυρίλλου καί Με­θοδίου. Τό συνεχίζει ἱδρύοντας ἱε­ρές μονές, ὡς πυρῆνες καί κέντρα ἱεραποστολῆς καί διαδόσεως τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, ἀλλά καί ὡς χώρους πνευματικῆς τροφοδοσίας γιά τούς ἱεραποστολικῶς ἐργα­ζο­μένους στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυ­ρίου, καί ἐγκαταβιώνει ἀσκούμε­νος καί ὁ ἴδιος σέ αὐτές, ἄν καί ἐπίσκοπος.

Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἀναφερθῶ σέ δύο ἀκόμη παραδείγματα ἱερα­ποστολικοῦ ἔργου, τό ὁποῖο ἔχει τήν ἀφετηρία του στόν μοναχισμό. Τό πρῶτο εἶναι τοῦ ὁσίου Θεο­φά­νους, τοῦ προστάτου καί πολιού­χου τῆς Ναούσης, ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Δοχειαρίου, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἀναγκάζεται νά ἐγκατα­λεί­ψει τόν Ἄθωνα, μονάζει ἀρχικά στή Σκήτη τῆς Βεροίας καί στή συνέχεια γίνεται ἱδρυτής καί κτί­τορας τῆς Μονῆς τῶν Ἀρχαγ­γέ­λων στή Νάουσα.

Καί στίς δύο μονές τό ἔργο εἶναι ἔργο εὐαγγελισμοῦ τῶν ὑποδού­λων Ἑλλήνων πού ἀναζητοῦν κοντά του τό ὕδωρ τό ζῶν τοῦ θείου λόγου, τό ὁποῖο στεροῦνται λόγω τῶν συνθηκῶν πού ἐπι­κρα­τοῦν τότε στήν πατρίδα μας, καί τό ὁποῖο παρέχει ὁ ὅσιος ἄφθονο καί διαυγές ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς μοναστικῆς του πολιτείας καί ἀσκήσεως.

Τό δεύτερο παράδειγμα εἶναι αὐ­τό τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στόν ὁποῖο ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας ἔχει ἀφιερώσει τό παρόν ἔτος εἰς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης τόσο γιά τήν προσφορά του στήν περιοχή μας, ὅπου πέρασε καί κήρυξε, ἀλ­λά καί στό Ἔθνος καί τήν Ἐκ­κλη­σία μας γενικότερα.

Μοναχός ἦταν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, καί ἀνέλαβε τό δύσκολο ἔργο τοῦ ἱεραποστόλου ὡς ἔργο ὑπακοῆς στήν Ἐκκλησία, καί ἀνεδείχθη μέ­γας ἱεραπόστολος, ὥστε νά ἀπο­καλεῖται δικαίως ἰσαπόστολος καί νά ἀποτελεῖ ἴσως τό πιό εὔγλωττο καί ζωντανό παράδειγμα τῆς σχέ­σεως τοῦ μοναχισμοῦ μέ τήν ἱεραποστολή.

Αὐτό ἄλλωστε ἰσχύει μέ ἕναν δια­φορετικό τρόπο καί στήν πε­ρίπτωση τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιε­πι­σκόπου Συμφερουπόλεως, στόν ἱερό ναό τοῦ ὁποίου φιλοξε­νού­μεθα. Ὡς μοναχός ἔζησε καί αὐτός τά περισσότερα χρόνια τῆς ἀρχιε­ρατείας του καί μάλιστα σέ συν­θῆκες δύσκολες πού ὁμοιάζουν πο­λύ μέ αὐτές τῶν μεγάλων Ρώ­σων ἀσκητῶν, καί ὅμως τό ἔργο του ἦταν ἱεραποστολικό, ἦταν ἔργο εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώ­πων πού ζοῦσαν μέσα στό σκοτάδι τῆς ἀθεΐας πού ἐπέβαλαν οἱ κρα­τικές ἀρχές, ἀποδεικνύοντας καί αὐτός πόσο μεγάλη καί σημαντική εἶναι ἡ προσφορά τοῦ μοναχισμοῦ στήν ἱεραποστολή, ἀλλά καί πόσο μεγάλη εἶναι ἡ εὐθύνη τῶν μονα­χῶν καί τῶν μοναζουσῶν νά συνε­χίσουν αὐτήν τήν παράδοση τοῦ μοναχισμοῦ, ὁ καθένας «κατά τήν κλῆσιν ἥν ἐκλήθη» ἤ θά κληθεῖ ἀπό τόν Θεό.

 Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ὅμως ὁ σύγχρονος μοναχισμός δέν ὑστε­ρεῖ καί στόν τομέα αὐτό, ἀλλά ἐρ­γάζεται δυναμικά στό γεώργιο τῆς ἱεραποστολῆς, ἐκεῖ ὅπου οἱ ἅγιοί μας ἐκοπίασαν καί ἐργάσθηκαν μέ ἔνθεο ζῆλο, καί προσφέρει διά τῶν πρεσβειῶν τους «καρπόν πολύν» πρός δόξα τοῦ Θεοῦ καί σωτηρία τῶν ψυχῶν, ὅπως θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά διαπιστώσουμε στή συνέχεια ἀπό τίς εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀσφαλῶς πολλά νά μᾶς ποῦν ἀπό τίς προσωπικές τους ἐμπειρίες καί ἀπό τίς ἐμπειρίες τῶν Ἱερῶν Μονῶν τους σέ σχέση μέ τήν ἱεραποστολή στίς ἡμέρες μας. Καί νομίζω ὅτι ὅλα αὐτά θά εἶναι ἐξαιρετικά ὠφέλιμα γιά ὅλους μας.

Πρίν νά παραχωρήσω ὅμως τό βῆ­μα θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω πρωτίστως τόν Μακαριώτατο Ἀρ­χι­επίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, διότι εὐγενῶς ἀπέστειλε ὡς ἐκπρόσωπό του τόν Σεβα­σμιώτατο πρόεδρο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Μοναχισμό, προσφιλέστατο ἀδελφό Μητρο­πο­λίτη Καστορίας κύριο Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος καί θά ἀναγνώσει τό μήνυμά του.

Εὐχαριστῶ καί τόν Ἅγιο Κα­στο­ρίας ἀπό καρ­δίας, ὅπως εὐχαριστῶ καί ὅλους τούς Σεβασμιωτάτους Ἁγίους Ἀρχιερεῖς πού τιμοῦν μέ τήν παρουσία τους τή Μοναχική Σύναξη καί τήν Ἱερά Μητρόπολή μας.

Εὐχαριστῶ ἀκόμη θερμότατα καί τούς εἰσηγητές μας, τήν καθη­γου­μένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τοῦ Ἕβρου Μάκρης Γερόντισσα Μακρίνα, ἡ ὁποία θά μᾶς μιλήσει σχετικά μέ τήν ἱεραποστολή τῆς Ἀδελφότητός της μέ τή συμπα­ρά­σταση τοῦ μακραριστοῦ Γέροντός τους π. Πολυκάρπου πρός μονα­στι­κές Ἀδελφότητες ἀπό πρώην κομμουνιστικά κράτη μετά τήν κατάρρευση τοῦ κομμουνισμοῦ, τόν ἐκπρόσωπο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους πού θά μᾶς μιλήσει γιά τό ἱεραπο­στο­λικό ἔργο τῆς Μονῆς στήν Ἀφρι­κή, καί τόν καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Πτολεμαΐδος, ἀρχιμαν­δρίτη π. Νικηφόρο Μανάδη, ὁ ὁποῖος θά μᾶς μιλήσει γιά τό ἱεραποστολικό ἔργο τοῦ ἁγίου ἱε­ρομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Τούς εὐχαριστῶ καί πάλι θερμό­τατα καί καλῶ στό βῆμα στόν ἀγαπητό ἀδελφό, Σεβασμιώτατο Ἅγιο Κινσάσας κύριο Νικηφόρο, ἕναν μοναχό καί ἱεραπόστολο, τόν ὁποῖο καί εὐχαριστῶ, γιατί δέ­χθηκε νά ἀναλάβει τήν προεδρία τῆς Συνάξεώς μας”.