Αρχική Άρθρα Για τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις: Οι δρόμοι και ο στόχος…

Για τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις: Οι δρόμοι και ο στόχος…

από christina

Γράφει ο π. Σπυρίδων Σκουτής 

Θα σας φορτώσουν αυτές τις μέρες με ευχές, ενθάρρυνση, αισιοδοξία για να πετύχετε τον στόχο σας. Κάποιοι θα πετύχουν , κάποιοι θα απογοητευτούν. 

Τα πράγματα όμως στην πραγματικότητα είναι λιγάκι διαφορετικά…

Οι εξετάσεις, οι σπουδές, το πανεπιστήμιο δεν είναι ο στόχος της ζωής σας και ούτε έτσι πρέπει να το δείτε. Είναι απλά ένας δρόμος. Ένας δρόμος μέσα στη ζωή.
Ο στόχος είναι άλλος…

Ο Στόχος της ζωής και της ύπαρξης είναι η ένωση με τον Χριστό και η κατά χάριν Θέωση. 
Αυτός είναι ο στόχος της ζωής μας, όλοι οι άλλοι είναι απλά δρόμοι που οφείλουν να καταλήξουν σε αυτόν τον στόχο. 

Δεν έχει σημασία αν γίνεις τσαγκάρης, γιατρός, χημικός ή οτιδήποτε άλλο. Όλα τα επαγγέλματα είναι δρόμοι που αν τους περπατήσετε με άγιο θέλημα, τότε θα φτάσετε στον στόχο που είναι η εν Χριστώ μεταμόρφωση και ολοκλήρωση του ανθρώπου.

Το βλέπουμε στους Αγίους…Άγιοι κηπουροί, γιατροί , δάσκαλοι, δικηγόροι. Επέλεξαν διαφορετικούς δρόμους αλλά είχαν τον ίδιο στόχο. 
Το επάγγελμα είναι διακονία προς το συνάνθρωπο. Είναι μια μορφή διακονικής ενσάρκωσης του Χριστού μέσα στον κόσμο, που φέρνει τον Αγιασμό στην δημιουργία. 

Τα επαγγέλματα, οι σπουδές, ο γάμος, είναι απλά δρόμοι. Αν τους δω σαν στόχο τότε θα αποτύχω. 
Μην στοχοποιήσετε λοιπόν επίγειες καταστάσεις που μυρίζουν θάνατο. Μην κοιτάτε κάτω , μην έχετε βλέψεις γήινες και φθαρτές. 

Κοιτάξτε τον ουρανό! Εκεί είναι η Πολιτεία μας! 
Αυτός είναι ο στόχος: να γίνουμε ουρανοπολίτες! 
Nα ενωθούμε με τον Εραστή Νυμφίο Χριστό !
Η ζωή είναι ένα δώρο που έχει δρόμους ώστε μέσα από την προσωπική ελευθερία να ολοκληρωθεί και να εκπληρωθεί ο στόχος της. 

Πώς να αποφύγετε το άγχος; Πολύ απλά:
Να δείτε τις εξετάσεις ως δρόμο και όχι ως στόχο.
Πράγμα που σημαίνει ότι αν χάσετε τον δρόμο θα βρείτε άλλον για να καταλήξετε στον στόχο. 
Έτσι θα ελευθερωθείτε και θα απολαύσετε το ταξίδι. 

Καμία γήινη αποτυχία δεν αξίζει τα δάκρυα μας. 
Τα μόνα δάκρυα που αξίζουν είναι για τις αμαρτίες μας. 

Αν αποτύχετε να δείτε την αποτυχία ως μάθημα δύναμης για να προχωρήσετε σε επόμενο μονοπάτι. 

Πείτε μια μικρή προσευχούλα, αρκεί.
«Κύριε βοήθησε με να γίνω αυτό που θέλεις ώστε να φανερώνω καθημερινά τη δόξα Σου. Δείξε μου τον δρόμο ώστε να γίνει το θέλημα Σου.»

«Μην μασάτε παιδιά, από την στιγμή που έχουμε ανάσταση πάντα η ελπίδα θα ανατέλλει»
Καλό αγώνα!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ