Στην πλήρωση της χηρεύουσας Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων προχώρησε την Πέμπτη, 19 Απριλίου, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία συνεδρίασε υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Στην ψηφοφορία των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό, κατόπιν προβολής τριών υποψηφίων, εξελέγη παμψηφεί ο μέχρι σήμερα μητροπολίτης Σεβαστείας Δημήτριος. Στο πρόσωπό του η Μητρόπολη Πριγκηποννήσων ανυψώθηκε σε Γεροντική.
Ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου προσήλθε ο νέος Μητροπολίτης Δημήτριος, ώστε να αποδεχθεί την εκλογή του με το μικρό Μήνυμα.
Μήνυμα του νέου Μητροπολίτη
«Ιερώτατε αδελφέ Μητροπολίτα Πριγκηποννήσων κ.Δημήτριε,
Ασμένως σας αγγέλομεν ότι εισηγήσει της ημετέρας Μητριότητοςεξελέγητε παμψηφεί υπό της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων, εις διαδοχήν του προώρως εκ του μέσου ημών εις ουρανούς μεταστάντος αδελφού Κυρού Ιακώβου.
Ταυτοχρόνως, η Ιερά αυτή Μητρόπολις εν τω προσώπω υμών ανυψώθη εις Γεροντικήνδιά να τιμηθεί η υμετέρα Ιερότης, εις αδελφός εκ της πρεσβυτέρας Ιεραρχίας, ο οποίος ελευκάνθη εν τη διακονία της Μητρός Εκκλησίας και προσέφερεν αυτή πολυτίμους υπηρεσίας εν τε τω ΙερώτούτωΚέντρω και κατά διαφόρους εις το εξωτερικόν αποστολάς.
Μνημειώδες θα παραμείνηδιά τα καθ΄ημάς το βιβλίον σας περί των εν ταιςλεγομέναιςΝέαιςΧώραις επαρχιών του πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, αναποσπάστου τμήματος της ιεράς δικαιοδοσίας αυτού, περί των πάντοτε ισχυρών πνευματικών και κανονικών δεσμών μεταξύ αυτού και εκείνων και περί των κατά καιρούς επιβουλών εναντίον του δεσμού τούτου και των προσπαθειών υφαρπαγής των επαρχιών αυτών και αποκοπής εκ του κορμού της Μητρός Εκκλησίας. Διά το έργον σας τούτο σας συγχαίρομεν και σας ευχαριστούμεν άπαξ έτι.
Άγιε αδελφέ, η Ιερά Μητρόπολις των ερατεινών Πριγκηποννήσων δεν έχει σήμερον μεγάλον αριθμόν πιστών, και τούτο λόγω των γνωστών περί ημάς συνθηκών και περιστάσεων. Όμως, «μη φοβού το μικρόν ποίμνιον».
Γνωρίζομεν άπαντες ότι, τη χάριτι του Θεού, σήμερον αναγεννώνται και αναδεικνύονται και πάλιν ιστορικαίεπαρχίαι του Θρόνου εν τη χώρα ημών ταύτη με πολύ ολιγώτερον ποίμνιον, με πιστούς αριθμουμένους εις τα δάκτυλα των δύο χειρών. Επαινούμεν τους ποιμενάρχας αυτών διά τον ζήλον και την προθυμίαν των να διακονούν και να αγιάζουν τους ολίγους Χριστιανούς των, εν τη ελπίδι και τη προσδοκία «ταχ’ αύριονέσεταιάμεινον». Ο Θεός δύναται και εκ των λίθων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ. Ο Θεόςμας επιφυλάσσει πάντοτε θαύματα», ανέφερε στην προσφώνησή του, προς τον νέο Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και πρόσθεσε.
«Πορεύου, λοιπόν, Ιερώτατε αδελφέ, εις την προκειμένηννέανδιακονίαν, εστεφανωμένος με την Γεροντικήν αξίαν και τιμήν, πάντοτε πιστός εις την ποτνίαν πάντων ημών Μητέρα ταύτην Εκκλησίαν και εις τον εκάστοτε Πρώτον αυτής, διδάσκων έργω και λόγοις εις τους νεωτέρους ενταύθα διακονούντας κληρικούς το ήθος της Μεγάλης Εκκλησίας, ήθος καθηγιασμένονδιά των αιώνων, με οπτικήν του κόσμου και του ανθρώπου ευρείαν, οικουμενικήν, ανθρωπιστικήν, όχι ευσεβιστικήν και οργανωσιακήν, αλλά ούτε και παραταξιακήν και κομματικήν.
Είμεθα ολίγοι και πρέπει να είμεθα ηνωμένοι και δυνατοί. Μας επιβουλεύονται πολλοί. Έχομεν ενώπιον ημών τεραστίαςευθύνας και υποχρεώσεις διά το παρόν και διά το μέλλον του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου, το οποίον αναμένει δράσιν, δυναμισμόν, υπευθυνότητα, κυρίως από τα νεώτερα μέλη και στελέχη αυτού, διά να επιβιώση και διά να εκπληρώνη την οικουμενικήνκλήσιν και αποστολήν του, πάντοτε δεδοξασμένον και αξιοσέβαστον παρά πάσιν. Άξιος!».
Στην αντιφώνησή του ο νέοςΜητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσων εξέφρασε προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη την εγκάρδια ευγνωμοσύνη του για την εκλογή του και την απονομή στο πρόσωπό του «της εξαιρετικής τιμής του Γέροντος Ιεράρχου του Θρόνου, εις εκτίμησιν της τεσσαρακονταετούς ιερατικής διακονίας μου».
«Επιθυμώ να υπομνήσω ευλαβώς, ότι η διακονία μου αυτή αρρήκτως συνδέεται μετά του σεβασμίου και διαπρεπούς Προσώπου Σας, Παναγιώτατε, μετά του Οποίου συνεδέθην πνευματικώς από των μαθητικών μου χρόνων προ πεντηκονταετίας εις ταςαυλάς της ατυχούς Σχολής μας, προϊόντος δε του χρόνου ηυλογήθην όπως συνυπάρξω μετ’ Αυτού εν τοις πλαισίοις ποικίλων συνεργασιών και αγωνιωδών περισπασμών της ζωής της Μητρός Εκκλησίας.
Κατά την εύσημονταύτην και ιεράν στιγμήν της ζωής μου, διά πάντα ταύτα, τα δαψιλώς νυν από του Αναστάντος Χριστού καθαγιαζόμενα, εκφράζω γονυκλινώς την αΐδιονευγνωμοσύνην μου προς τον ΠανοικτίρμοναΘεόν, Τον ούτω πως τα κατ’ εμέοικονομήσαντα και διά βίου προστατεύσαντά με, τη πρεσβεία πάντοτε της Παμμακαρίστου Θεομήτορος, της απ’ αιώνων προστάτιδος της Αγίας Αυτού Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Ευθύς δ’αμέσως υποβάλλω προς την ΣηνΣεπτήνΚορυφήν την βαθυτάτηνευγνωμοσύνην και ταςαπείρους ευχαριστίας μου διά την σημερινήν μεγάλως τιμήσασάν με Πατριαρχικήν Αυτής βουλήν. Εγκαρδίους ευχαριστίας απευθύνω και προς την περί Υμάς Αγίαν και ΙεράνΣύνοδονδιά τε την ευμενή αποδοχήν της σεπτής Σας κρίσεως και την τιμίανψήφον των συγκροτούντων αυτήν αγαπητών εν Χριστώ αδελφών».
Στη συνέχεια, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου παρουσία των Συνοδικών Αρχιερέων, της Πατριαρχικής Αυλής αλλά και άλλων κληρικών και λαϊκών προσκυνητών, ο νέος Μητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσωντέλεσε την Ακολουθία του Μεγάλου Μηνύματος, κατά την οποία του ανακοινώθηκε εν εκκλησία η εκλογή του, και απάντησε με το κείμενο της Ευχαριστίας για την γενομένη πρόκριση της Εκκλησίας προς το πρόσωπό του, αποδεχόμενος το γεγονός με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη.
Μετά το πέρας του Μεγάλου Μηνύματος ο νέος Ποιμενάρχης των Πριγκηποννήσων δέχθηκε τα συγχαρητήρια και τις ευχές όλων των παρισταμένων.
Bιογραφικό του νέου μητροπολίτη
Ὁ κ. Δημήτριος, ἐγεννήθη εἰς τά Ταταῦλα τῆς Κωνσταντινουπόλεως τήν 26ην Ὀκτωβρίου 1952 ἀπό τόν Κωνσταντῖνον καί τήν Ζωήν Κομματᾶ.
Ἐσπούδασε εἰς τήν Μεγάλην τοῦ Γένους Σχολήν, τήν Ἱεράν Θεολογικήν Σχολήν Χάλκης, τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἐξ ἧς ἀπεφοίτησε τό ἔτος 1975, καί τό Θεολογικόν Κολλέγιον Oak Hill τοῦ Λονδίνου (1980-1981).
Διάκονος ἐχειροτονήθη τήν 14ην Ἰουλίου 1974 ὑπό τοῦ μ. πολιοῦ Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος, ὑπηρετήσας ἐν συνεχείᾳ τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν ἀπό τοῦ ἔτους 1975 καί ἑξῆς ἀπό διαφόρων ἐπιτελικῶν θέσεων τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς ἐπί 30ετίαν καί πλέον καί διακονήσας τά ἱερά της συμφέροντα κατά τό ἐνόν εἰς διαφόρους ἀνά τόν κόσμον ἐκκλησιαστικάς ἀποστολάς (ὅπως εἰς Η.Π. Ἀμερικῆς, Αὐστραλίαν, Ἑλλάδα καί ἀλλαχοῦ).
Εἰς Μητροπολίτην Σεβαστείας προήχθη ἀπό Μεγάλων Ἀρχιδιακόνων τήν 2αν Ὀκτωβρίου 1990, χειροτονηθείς εἰς Ἀρχιερέα τήν 4ην Νοεμβρίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου, τοῦ καί Γέροντός του, καί τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.
Διατελέσας ἐπί 16ετίαν καί πλέον Διευθυντής τοῦ Ἰδιαιτέρου Γραφείου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου (1991-2008), συνέβαλε, κατ᾿ ἐπανειλημμένην ἀναγνώρισιν τῶν ἰθυνόντων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς καί τῶν ἐν αὐτῇ μέσων ἐνημερώσεως, εἰς τήν ἐμπέδωσιν τοῦ προνομιακοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διά τήν Ἀρχιεπισκοπήν, κατά τήν μεταβατικήν περίοδον τῆς ἱστορίας της, ἀπό τῆς παραιτήσεως τοῦ μ. πολιοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰακώβου μέχρι τῆς ὁλοκληρώσεως τῆς συντάξεως τοῦ νέου Συντάγματος αὐτῆς (1995-2003), συμβαλών καί διά τήν ἐν αὐτῷ διατήρησιν τῶν καιρίων κανονικῶν ὅρων τῆς ἐκ τοῦ Θρόνου ἐξαρτήσεώς της.
Συγκεκριμένως, μετεῖχε εἰς τήν πρός τήν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀμερικῆς Πατριαρχικήν Ἐξαρχίαν τοῦ 1995, τάς Κληρικολαϊκάς Συνελεύσεις, τήν 35ην τῆς Φιλαδελφείας τοῦ ἔτους 2000 καί τήν 38ην τοῦ Nashville-Tennessee τοῦ ἔτους 2006 καί εἰς τήν ἐπί τούτῳ Μικτήν Ἐπιτροπήν συντάξεως τοῦ νέου Συντάγματος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς.
Κατά τήν ἐκσπάσασαν κρίσιν ἀμφισβητήσεως ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῶν ἐπί τῶν Μητροπόλεων τῶν «Νέων Χωρῶν» κανονικῶν δικαίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (2003-2004), προήσπισεν ἔργῳ τε καί λόγῳ τά ὑπό τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Πράξεως τοῦ 1928 ὁριζόμενα δίκαια ταῦτα, συγγράψας καί δημοσιεύσας ἐν συνεχείᾳ, κατόπιν τριετοῦς ἐρεύνης, κριτικήν καί συγκριτικήν μελέτην (Δεκέμβριος 2006) ὑπό τόν τίτλον «Ἡ Πατριαρχική καί Συνοδική Πρᾶξις τοῦ 1928 παρακωλυομένη τοῖς ὅροις», σημειώσασαν ἰδιαιτέραν ἀπήχησιν καί τυχοῦσαν τῆς εὐμενοῦς ἐπιστημονικῆς ἀξιολογήσεως καί προβολῆς μεγάλου ἀριθμοῦ εἰδημόνων Καθηγητῶν Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας καί Δικαίου.
Κατά δέ τό ἔτος 2005 μετεῖχε τῆς Πατριαρχικῆς Ἐξαρχίας διά τό Ἅγιον Ὄρος, τῆς ὁριστικῶς ἐπιλυσάσης ἐκκλ第σιαστικῶς τό ἐπί 30ετίαν καί πλέον ἀπασχολῆσαν τήν Ἐκκλησίαν πρόβλημα τῆς ἐν σχίσματι Μονῆς Ἐσφιγμένου διά τῆς ἀναδείξεως κανονικῆς ἀδελφότητος αὐτῆς. Μετεῖχε δ᾿ ὡσαύτως καί εἰς τάς δύο Διορθοδόξους Συνόδους, τήν Πανορθόδοξον τῆς Κωνσταντινουπόλεως (24 Μαΐου 2005) διά τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί τήν Διηυρυμένην τῆς Γενεύης (17 Μαΐου 2006) διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου.
Ὁμιλίαι καί μελέται του ἐδημοσιεύθησαν κατά διαστήματα εἰς διάφορα ἐκκλησιαστικά ἔντυπα καί ἐπετειακούς τόμους, ἐτιμήθη δέ διά πλείστων ἐκκλησιαστικῶν διακρίσεων. Ἀπό τοῦ ἔτους 2000 μετέχει περιοδικῶς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί εἶναι μέλος πολλῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν.
