Tου ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Προέδρου Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
Ανεξάρτητου Βουλευτή Αχαΐας
Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι το μείζον ζήτημα της υπογεννητικότητας, το οποίο διαρκώς εντείνεται και οδεύει προς μη αναστρέψιμη πορεία.
Σήμερα, δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή, όπου ο ιερός θεσμός της οικογένειας και η φυσική επιβίωση του Εθνους, μέσω του Δημογραφικού, συναρτάται και εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την οικονομική δυνατότητα των Ελληνικών νοικοκυριών. Η αδυσώπητη οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και η υψηλή ανεργία των νέων, αποτελούν τα κύρια εμπόδια της δημιουργίας οικογένειας, με πολλά χαρακτηριστικά παραδείγματα νέων ζευγαριών που παραμένουν για χρόνια σε σχέση, χωρίς να έχουν την οικονομική δυνατότητα να παντρευτούν και να φέρουν στον κόσμο παιδιά. Είναι αλήθεια ότι οι Ελληνες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν την κρίση με κοινωνική συνοχή, χωρίς πραγματική αύξηση της εγκληματικότητας, πλην αυτής των «λευκών κολάρων», μόνο και μόνο επειδή η ελληνική οικογένεια και οι δεσμοί της παραμένουν ισχυροί. Αν αυτό εκλείψει, η απόλυτη ανέχεια και η φτώχεια θα μας μετατρέψουν σε χώρα ανομίας, όπου η καθημερινή ζωή θα σφραγίζεται από την άλογη και τυφλή βία του εγκλήματος των δρόμων, των συμμοριών, των ναρκωτικών και της διαφθοράς, που αυτή τη φορά θα ξεκινάει και θα εδρεύει στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Οι συνέπειες της υπογεννητικότητας είναι σοβαρές και ποικίλες και έχουν εθνικές συνέπειες, μιας και η συρρίκνωση του έθνους μας μπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερα προβλήματα στο εγγύς μέλλον, ιδιαίτερα για τη μελλοντική γεωπολιτική ισορροπία και με έναν γείτονα που δείχνει συνεχώς τα «δόντια» του. Συνάμα, είναι ορατές οι κοινωνικές συνέπειες που επιφέρουν τη χαλάρωση του θεσμού της οικογένειας και βέβαια οικονομικές, μιας και η υπογεννητικότητα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του εργατικού δυναμικού, τη μείωση της παραγωγικότητας και την επιδείνωση των ασφαλιστικών ταμείων.
Η απουσία του κοινωνικού κράτους από την ενίσχυση των οικογενειών είναι σήμερα πιο εκκωφαντική από ποτέ, κάτι που έρχεται και σε αντίθεση με τη συνταγματική πρόβλεψη (η Ελληνική Βουλή φρόντισε να μεριμνήσει στο Ελληνικό Σύνταγμα με την αναθεώρηση του 2001, όπου στο άρθρο 21 παρ. 5 αναφέρεται ότι: «Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή της δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων, αποτελεί υποχρέωση του Κράτους»). Δυστυχώς, κανένα από τα κόμματα που κυβέρνησαν από το 2001 και μετά, δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του τη συγκεκριμένη συνταγματική επιταγή και κυρίως, δεν έχουν έως και σήμερα ξεκινήσει οι δράσεις για την ανάσχεση του εν λόγω προβλήματος.
Διάφοροι ευαισθητοποιημένοι φορείς έχουν προτείνει σειρά μέτρων, για την άμεση προστασία του θεσμού της οικογένειας και της κοινωνικής συνοχής, που συμπυκνώνονται ως εξής:
Για κάθε νέο παιδί που γεννιέται, μείωση της φορολογίας της οικογένειας ή επιστροφή φόρου. Ειδικά κατά το έτος που γεννιέται το παιδί, απαλλαγή της οικογένειας από κάθε φόρο έως 10.000 ευρώ (φόρου).
Μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 20% για κάθε παιδί, ώστε να ενθαρρυνθούν οι οικογένειες στην απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας.
Μεταφορά του ευρωπαϊκού κεκτημένου για τη στήριξη της μητρότητας και στη χώρα μας. Παρέμβαση στα αρχικά στάδια του κύκλου ζωής, ώστε να μειωθούν οι ανισότητες. Ενίσχυση, δηλαδή, στην προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στην υγεία, στους παιδικούς σταθμούς.
Μοριοδότηση της πολύτεκνης οικογένειας σε ό,τι αφορά τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα και στην αξιολόγηση επενδυτικών σχεδίων που υποβάλλουν πολύτεκνες οικογένειες στα ευρωπαϊκά προγράμματα και τον αναπτυξιακό νόμο.
Εκπτωση επιτοκίου στα στεγαστικά δάνεια των πολυτέκνων.
Οι προτάσεις είναι ρεαλιστικές και οφείλει η Πολιτεία να σχεδιάσει το πλαίσιο ανάσχεσης της υπογεννητικότητας στη χώρα μας.
Δεν νοείται, άλλωστε, ευοίωνο μέλλον ενός τόπου με γερασμένο, μειούμενο και καταπτοημένο πληθυσμό…