Του Γιώργου Θεοχάρη
Φωτογραφίες: Φώτης Κόκκαλης
Χιλιάδες προσκυνητές συρρέουν όλο τον χρόνο για να προσκυνήσουν το ταπεινό κελί στο Άγιον Όρος όπου έζησε και ασκήτεψε 15 και πλέον χρόνια ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος.
Σε αυτό το κελί δέχτηκε τις εξομολογήσεις, άκουσε τις δυσκολίες ένιωσε τις θλίψεις των χιλιάδων αυτών ανθρώπων που προσέφευγαν επί πολλά χρόνια για να του καταθέσουν τα προβλήματά τους, να ζητήσουν τη συμβολή του, την ευχή και την προσευχή του και να αναχωρήσουν αναπαυμένοι στην ψυχή τους.
Το κελί (Παναγούδα) του πατρός Παΐσιου (και ο ιερός ναός του, που τιμάται στο γενέθλιο της Παναγίας, στις 8 Σεπτεμβρίου) χιλιάδες ψυχές ξεκουράστηκαν ακούγοντας τα πνευματικά λόγια που τους απηύθυνε ο γέροντας και το κάθε τους αίτημα γινόταν προσευχή προς τον Θεό, με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα.
Όσοι πήγαιναν στον πατέρα Παΐσιο με βαριά την καρδιά και τον λογισμό έφευγαν ξελαφρωμένοι από το βάρος το οποίο τους διακατείχε.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν ομολογήσει τα θαύματα τα οποία είδαν από την προσευχή του οσίου γέροντα. Εκατοντάδες άρθρα και περιγραφές των ανθρώπων που έζησαν κοντά του, έστω και για λίγες ώρες, ομολογούν την αγιότητά του.
Τα δρομάκια τα οποία οδηγούσαν στο κελί του, εάν είχαν φωνή, θα ομολογούσαν τα διάφορα θαυμαστά που έζησαν από τους ανθρώπους που περνούσαν από αυτά.
Πόσα δάκρυα και πόσα κλάματα δεν δέχτηκαν αυτά τα πανέμορφα μονοπάτια από τις πονεμένες ψυχές; Όλα τα καλντερίμια οδηγούσαν τους προσκυνητές στην Παναγούδα.
Με τα ψηλά κυπαρίσσια, την καταπράσινη φύση γύρω από το κελί του γέροντα Παΐσιου. Κάτω από τα καταπράσινα δέντρα, με τον γέροντα να νουθετεί τους προσκυνητές, καθισμένους στα κούτσουρα στο υπαίθριο αρχονταρίκι, έτσι όπως το ονόμασαν οι ίδιοι.
Πόσες ψυχές έζησαν το μεγαλείο του Θεού δίπλα στον θεόπνευστο από την Καππαδοκία γέροντα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί και σήμερα αισθάνονται την ανάγκη, παρόλο που ο τάφος του γέροντα είναι στο μοναστήρι του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, να επισκεφτούν το κελί του, να θυμηθούν τις παλιές τους αναμνήσεις κοντά στον μεγάλο ασκητή, τα λόγια που τους είπε, τις συμβουλές που τους «έδωσε», τα θαύματα που τους έκανε και να βάλουν μετάνοια μπροστά από το συρματόπλεγμα, έξω από το κελί του.
Ο γέροντας Παΐσιος, αν και λείπει σήμερα σωματικά, όμως είναι ενθρονισμένος στην κάθε ψυχή που τον γνώρισε από κοντά, αλλά και στα εκατομμύρια -σε κάθε γωνιά της Γης-των πιστών που διάβασαν τα βιβλία που γράφτηκαν για εκείνον και που ένιωσαν την προσευχή του μπροστά στον πολυεύσπλαχνο Θεό και στην Παναγία μητέρα του, την οποία πολύ αγάπησε παιδιόθεν και αξιώθηκε να τη δει κατά την επίγεια ζωή του.
Γέροντα Παΐσιε, λείπετε από τη σημερινή Ελλάδα -της εξαθλίωσης και της ισοπέδωσης των πάντων-, αλλά πιστεύουμε ότι οι προσευχές σας μπροστά στον θρόνο του αρνίου του Θεού είναι προτιμότερες από την επίγεια παρουσία σας.
Να έχουμε την αγία ευχή!
