Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου, Φιλολόγου, Ιστορικού, Υπ. Δρα ΕΚΠΑ
Με έναν μύθο του Αισώπου θα ξεκινήσω αυτές τις γραμμές! Ποιος είναι; Έχει τίτλο «Ύαινα και Αλώπηξ» και τον παραθέτω ευθύς αμέσως: «Λένε ότι οι ύαινες κάθε χρόνο αλλάζουν τη φύση τους και γίνονται άλλοτε θηλυκές και άλλοτε αρσενικές. Λοιπόν, μια ύαινα που είδε μια αλεπού, την κατηγορούσε ότι, ενώ θέλει να γίνει φίλη, δεν την πλησιάζει. Και εκείνη, απαντώντας, είπε: “Μην κατηγορείς εμένα, αλλά τη φύση σου, γιατί, εξαιτίας της, δεν ξέρω αν σε έχω φίλη ή φίλο”». Και συμπληρώνει ο Αίσωπος πως ο μύθος ετούτος λέγεται για άντρες αμφίβολους, που άλλοτε δείχνουν πως είναι φίλοι και άλλοτε εχθροί!
Και, όμως! Ύαινες υπάρχουν και σήμερα και, ως έλεγε ο μεγάλος Παπαρηγόπουλος, «πλέον, δεν κρύβονται στα όρη, στις σπηλιές και στα άβατα ορεινά τους μέρη! Όχι! Αλλά, απεναντίας, κατέβηκαν στα πεδινά, ενεδυναμώθησαν, προς ώρας σαν να “ανδρώθηκαν” και κυκλοφορούν γύρω μας και ανάμεσά μας, άλλοτε φιλώντας μας το χέρι και άλλοτε δαγκώνοντάς το…».
Αναφέρομαι, επί της παρούσης, σε όλες εκείνες τις ανάξιες λόγου και αναφοράς “ύαινες”, ρασοφόρες και μη, που βάλθηκαν να αποτυπώσουν το περίσσευμα της χολής και του όξους που συνέχει την καρδιά τους, αν, τελικώς, αισθάνονται και φέρουν πάλλουσα συναισθηματικά καρδιά, επί του π. Δημητρίου Φουρλεμάδη, που οι πάντες γνωρίζουν καλώς και επισταμένως, ότι έθεσε σκοπό και απώτερο στόχο της ζωής του τη διακονία του ανθρώπου, του κάθε εμπερίστατου ανθρώπου.
Και στο άκουσμα της εντύπωσης που δημιουργείται πως ο κ. Φουρλεμάδης, ως διαχειριστής της ΜΚΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ιδιοποιήθηκε την επιχορήγηση που έλαβε ή ΜΚΟ από το Υπουργείο Εξωτερικών για την εκτέλεση ανθρωπιστικού έργου στο ΙΡΑΚ, τρίβουν τα χέρια τους, κρυφίως χασκογελούν, χειροκροτούν με θράσος ανερυθρίαστο και κομπορρημονούν οι ταλαίπωροι πως δήθεν τα κατάφεραν και πέτυχαν το σκοπό τους…!
Μη βιάζεσθε, όμως! Δεν ετελείωσε το έργο. Απλώς, ένα μέρος του ολοκληρώθηκε και θα συνεχιστεί…! Άλλωστε, ως καταθέτουν οι πληρεξούσιοι δικηγόροι του κ. Φουρλεμάδη, «είναι αναγκαίο προς αποκατάσταση της αλήθειας να διευκρινισθεί ότι κατά την κατηγορία, αλλά και σύμφωνα με τα πορίσματα όλων των οικονομικών ελέγχων, πού διενεργήθηκαν κατ΄ εντολήν της Εκκλησίας της Ελλάδος, το ποσό της επιχορήγησης δεν ενθυλακώθηκε από τον κ. Φουρλεμάδη, αλλά διατέθηκε στο ακέραιο με νόμιμα παραστατικά για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.
Η καταδικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου δεν είναι αμετάκλητη και πρόκειται να ελεγχθεί από τον Άρειο Πάγο με την αναίρεση που θα ασκηθεί κατ’ αυτής».
Ασφαλώς, δεν θα αναφέρω στο σημείο αυτό την κατάφωρη καταπάτηση του τεκμηρίου αθωότητος του π.Δημητρίου Φουρλεμάδη. Δεν έχει σημασία. Άλλωστε, ο κόσμος μας είναι μικρός και, λίγο έως πολύ, όλοι γνωριζόμαστε. Ας παραμείνουν προς στιγμήν με την κακεντρέχεια ορισμένοι πως, έστω προσωρινά, προσωρινά, τα κατάφεραν! Αλλά, ο καιρός εγγύς! Έχει γυρίσματα ο χρόνος και, συνάμα …ύαινες πολλές!
Όσοι, λοιπόν, από εσάς χειροκροτείτε κρυφίως και με έπαρση πως τάχα τα καταφέρατε, αλλά και όσοι αυστηρά ουδέτεροι σφυρίζετε αδιάφορα σαν να μην γνωρίζετε την εμβρίθεια και ηθική ακεραιότητα του π. Δημητρίου, ευθαρσώς, αμέσως και θαρραλέως σας λέγω τούτο, είτε ανήκετε στη χορεία των ρασοφόρων είτε στην ετέρα χορεία, αυτή των αείποτε μασκοφόρων επί της γης: όσο και να πετροβολείτε τον π. Δημήτριο, το ανάστημα του δεν κονταίνει, ουδέ μειώνεται, ουδέ ελαττούται!
Και να θυμάστε: πάντα θα σηκώνετε το βλέμμα σας επί τα υψηλά να τον θωρείτε και εκείνος, αρχοντικά και μακρόθυμα ως έκανε πάντα, θα σκύβει για να σας ξεχωρίσει ανάμεσα στις …ύαινες της πόλης!
