Με αφορμή τη επέτειο συμπλήρωσης 1033 χρόνων από το βάπτισμα των Ρως, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος απέστειλε μήνυμα προς τον Μητροπολίτη Κιέβου κ. Επιφάνιο.
Ακολουθεί το μήνυμα του κ. Βαρθολομαίου:
Μακαριώτατε Μητροπολίτα Κιέβου και πάσης Ουκρανίας, εν Χριστώ τω Θεώ λίαν αγαπητέ και επιπόθητε αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Επιφάνιε, την Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα αδελφικώς εν Κυρίω περιπτυσσόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Γνωστή η φωνή της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως εις τα ευλογημένα εδάφη του Κιέβου και εις όλην την επικράτειαν της Ουκρανίας καθώς είναι φωνή η οποία συνεδυάσθη μετά της πνοής και της καθόδου του Παναγίου Πνεύματος κατά το βάπτισμα και τον εκχριστιανισμόν των μακαρίων προγόνων Υμών υπό των αοιδίμων Προκατόχων και πατέρων ημών, διό και αισθανόμεθα ως χρέος απαράβατον να απευθυνώμεθα εις Υμάς μίαν τοιαύτην ιστορικήν και ευλογημένην ημέραν.
Η εφετεινή επέτειος του Βαπτίσματος των Ρως, όμως, είναι δι’ αμφοτέρους ημάς μία πρόγευσις της πρόσωπον προς πρόσωπον κοινωνίας και συναναστροφής αλλά και της εμπράκτου εν Χριστώ ενότητος εν τω Ποτηρίω της Ζωής καθώς μέλλομεν επισκέψασθαι, κατόπιν πρόφρονος τόσον εκκλησιαστικής όσον και πολιτειακής προσκλήσεως, το Κίεβον και την έδραν Υμών, ίνα ίδωμεν εκ του σύνεγγυς τον ευσεβή Ορθόδοξον Ουκρανικόν λαόν ευλογούμενον και αγιαζόμενον υπό της συσσωματώσεως αυτού προς το Κυριακόν Σώμα, άνευ σχισμάτων και οδυνηρών καταστάσεων του αμέσου παρελθόντος.
Διό και εξαγγέλλοντες προς τον ιερόν κλήρον και το Χριστώνυμον πλήρωμα της Ουκρανίας την επίσκεψιν ημών κατά τον προσεχή Αύγουστον, μετ’ ου πολλάς ημέρας, απευθύνομεν μήνυμα αγάπης και ενότητος προς άπαντας, διότι είτε το γνωρίζουν είτε το αγνοούν, είτε το εθέλουν είτε όχι, πάντες οι εις Χριστόν πιστεύοντες εν Ουκρανία αποτελούν καρπόν της ευχύμου αμπέλου της Κωνσταντινουπολίτιδος Μεγάλης Εκκλησίας. Πολλοί, ίσως, παρεξηγούν ταύτην την ζωτικής σημασίας και ουσιαστικήν πνευματικήν σχέσιν ως δήθεν διάθεσιν από μέρους ημών ίνα ελέγξωμεν και χειραγωγήσωμεν την εσωτερικήν ζωήν της Εκκλησίας Ουκρανίας. Ουδόλως! Ημείς εκόψαμεν εκ του πολυμάρτυρος Σώματος της Μητρός Εκκλησίας διά να δώσωμεν την ευκαιρίαν εις τα προ 1033 ετών γεννηθέντα εκ των σπλάχνων αυτής τέκνα την ευκαιρίαν όπως μετά ωριμότητος, συνέσεως και ευθύνης διαχειρισθούν τα θέματα του καθ’ ημέραν εκκλησιαστικού των βίου με τας παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα, την γλώσσαν αυτών, εντός των ορίων του κράτους της Ουκρανίας.
Η διοικητική αύτη χειραφέτησις μηδαμώς σημαίνει ότι αδιαφορούμεν ή απαρνούμεθα τας πνευματικάς βαρείας ευθύνας τας οποίας ανελάβομεν Αποστολικώς ότε προέβημεν εις την κατήχησιν και τον φωτισμόν των προγόνων Υμών. Αισθανόμεθα αυτόν τον ισχυρόν σύνδεσμον του πνεύματος και ενδιαφέρει ημάς μεγάλως η κατά Θεόν προκοπή όλων των ανά την Οικουμένην προσφιλών ημών τέκνων. Η αγάπη της Μητρός Εκκλησίας προς τα εκασταχού τεκνία της είναι θυσιαστική και εξαντλητική, ουδέποτε επίπλαστος. Εχαρίσαμεν Υμίν αληθή εσωτερικήν εκκλησιαστικήν αυτοτέλειαν ήτοι Αυτοκεφαλίαν, και ουχί ψευδώνυμον, αφ’ ότου είδομεν τα δάκρυα πολλών ηρώων και Αγίων του ευλαβούς Ουκρανικού λαού να ενώνται μετά των ροών του Δνειπέρου και να φθάνουν έως ημάς, ποθούντα μίαν Τοπικήν Εκκλησίαν άνευ έξωθεν παρεμβάσεων επιχειρουσών την ολίγον κατ’ ολίγον αλλοίωσιν της γλώσσης και των παραδόσεων, και μάλιστα μετά την δημιουργίαν του νέου ανεξαρτήτου και κυριάρχου Ουκρανικού κράτους.
Ερχόμεθα, Μακαριώτατε αδελφέ, με πολλήν αγάπην εις την καρδίαν μας προς όλην την Ουκρανίαν ανεξαιρέτως. Η γνησία Μήτηρ ουδέποτε υποστέλλει την εαυτής αγάπην διότι ουδείς και ουδέν δύναται να εμποδίση την Μητέρα από του αγαπάν και θυσιάζεσθαι, ανεξαρτήτως της προς εκείνην αντιπελαργίσεως ή μη των τέκνων της. Εάν τινες αντί του ευφρανθήναι και χαρήναι, εστενοχωρήθησαν ότι οι αδελφοί των νεκροί ήσαν και ανέζησαν και απολωλότες ήσαν και ευρέθησαν (πρβλ. Λουκ. ιε΄, 32) τούτο ουδόλως πτοεί την Εκκλησίαν από του να πορεύηται ως θεραπευτήριον χρώμενον πικροίς, κάποτε, φαρμάκοις, πάντοτε με γνώμονα ουχί τα κοσμικά κριτήρια και την επικράτησιν του ενός έθνους επί του άλλου αλλά με σκοπόν την επικράτησιν του Θείου Θελήματος της Ενσάρκου Σοφίας και Αγάπης και Ειρήνης επί γης.
Με αυτάς τας σκέψεις συγχαίρομεν τη Υμετέρα περιποθήτω Μακαριότητι, τοις πεφιλημένοις αγίοις αδελφοίς Ιεράρχαις και πάσι τοις εκ τε του ιερού Καταλόγου και εκ του θύραθεν, και εν προσδοκία της εκ του σύνεγγυς συναντήσεως και επικοινωνίας προς Υμάς, κατασπαζόμεθα ένα έκαστον διά του ημετέρου παρ΄Υμίν εκπροσώπου Ιερωτάτου Μητροπολίτου Χαλκηδόνος κυρίου Εμμανουήλ, του αποσταλέντος ειδικώς προς τούτο ίνα συνεορτάση και συμπανηγυρίση μεθ΄Υμών, και επικαλούμεθα επί σύμπασαν την Ουκρανίαν και τον ευγενή λαόν της πλουσίαν την Χάριν του εν Τριάδι δοξαζομένου Θεού των Πατέρων ημών.
,βκα΄ Ιουλίου κς’
Της Υμετέρας σεβασμίας Μακαρότητος
αγαπητός εν Χριστώ αδελφός
