Η Πάτρα υποδέχθηκε, με τις πρέπουσες τιμές, τα Οστά του Παλαιών Πατρών Γερμανού, του Εθνεγέρτη που ύψωσε το Λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα.
Από τη Δημητσάνα έφθασαν στην Πάτρα τα Οστά του Ιεράρχη, με στρατιωτικό όχημα. Τα οστά συνόδευαν τιμητική συνοδεία, αποτελούμενη από άνδρες του Στρατού και της Αστυνομίας και η επίσημη υποδοχή τους έγινε πλησίον του Ναού του Αποστόλου Ανδρέου, από τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, από άλλους ιεράρχες, ιερείς και διακόνους της Μητροπόλεως, εκπροσώπους της Πολιτειακής και Στρατιωτικής ηγεσίας και διοικήσεως, πλήθος κόσμου και τμήματα πολιτιστικών Συλλόγων και φορέων με παραδοσιακές φορεσιές.
Παλαιών Πατρών Γερμανός, εκοιμήθη στο Ναύπλιο το έτος 1826, όπου και ετάφη. Τα Οστά του φυλάσσονται στην ιδιαιτέρα του Πατρίδα την Δημητσάνα. Οι εκδηλώσεις προς τιμήν του Παλαιών Πατρών Γερμανού, εντάσσονται στο πλαίσιο των λαμπρών εορτασμών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, για την συμπλήρωση 200 ετών από την Επανάσταση του 1821.
Δείτε ένα σύντομο βίντεο από την υποδοχή των λειψάνων:
ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ – YouTube
Ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, στην ομιλία του, τόνισε :
«Διακόσια χρόνια μετά τη δοξασμένη μέρα που γλυκοχάραξε και έλαμψε η λευθεριά της Ελλάδος βρίσκεσαι και πάλι μεγάλε Ιεράρχα στον θρόνο σου, στην Πάτρα, για να πυρπολήσης τις καρδιές όλων μας, με τη λαύρα της αγάπης για τον Χριστό και την Ελλάδα. Για να διδάξης στα παιδιά μας την αληθινή ιστορία και να τους πης ποια είναι η Ελλάδα, ποια είναι η δόξα της, ποιες είναι οι θυσίες και τα αίματα ηρώων και μαρτύρων, που ευκλεώς αγωνίστηκαν και ηρωικώς έπεσαν για την ελευθερία της. Για να τους οδηγήσης σε μια άλλη επανάσταση, απέναντι σε όσους, την ιστορία παραχάραξαν και τα δίκαια, για τα οποία εσύ και οι άλλοι ήρωες και μάρτυρες της λευτεριάς, αγωνιστήκατε μέχρις αίματος, απεμπόλησαν και την γλώσσα την Ελληνική και της φυλής την αγιασμένη παράδοση, αλλοίωσαν.
Σήμερα, κάθεσαι στο θρόνο σου, όπως είσαι θρονιασμένος και στα φιλοκάρδια μας. Όλοι μας, ο ταπεινός Διάδοχός σου, ο Ιερός Κλήρος και ο Λαός της Εκκλησίας των Πατρών, αναφωνούν εν ενί στόματι και μια καρδία:
Απόλαυέ σου τον θρόνον Δέσποτα μακάριε, τρισόλβιε Γερμανέ.
Απόλαυέ σου τον θρόνον Εθνεγέρτα.
Απόλαυέ τον θρόνον πυρπολητά των καρδιών των Ορθοδόξων Ελλήνων.
Απόλαυέ σου τον θρόνον ρηξικέλευθε λαμπρέ της Ελλάδος, βλαστέ.
Από αυτόν τον υψηλό και Αποστολικό της των Πατρέων Εκκλησίας θρόνον, ίδε ευσπλάχνως τα τέκνα σου και υπέρ αυτών, Χριστόν τον Θεόν καθικέτευε, ώστε την πίστιν ατόφια να διατηρήσουν, την αγάπη προς την Πατρίδα, ως κόρην οφθαλμού να προστατεύσουν και να διαφυλάξουν, την ιερά παρακαταθήκη που από τα άγια χέρια σου παρέλαβαν, στιβαρά να κρατήσουν και την λαμπάδα αναμμένη, στους επιγενομένους να παραδώσουν. Αυτή την γη που τους παρέδωσες, εσύ με τους συναγωνιστάς σου, τους πυρφόρους Κληρικούς και τους Οπλαρχηγούς και λεοντόκαρδους, της λευτεριάς, Καπεταναίους και αγωνιστές, ελεύθερη να κρατήσουν, την ενότητα να υπηρετήσουν και την Ελλάδα ένδοξη στα χέρια του Θεού να παραδώσουν. Την Ελληνική γλώσσα καθάρια να τηρήσουν, τα πατρογονικά αγιασμένα Ελληνορθόδοξα ήθη να υπηρετήσουν.
Αν τότε, πατέρα μας δοξασμένε σε χρειαζόταν τόσο η Ελλάς, αν τότε στα δύσκολα και φρικτά χρόνια της πικρής σκλαβιάς ήσουν η παρηγοριά του πονεμένου Λαού, αλλά και η φωνή του, πόσο μάλλον τώρα, που η Πατρίδα μας, περνώντας από φρικτές συμπληγάδες, αγωνίζεται την παρακαταθήκη να κρατήση, το καντήλι μπροστά στα εικονίσματα αναμμένο να μένη, ο Σταυρός στους τρούλους των Εκκλησιών, ολόφωτος να αστράφτη, το αίμα καθάριο στις φλέβες, Ελληνικό και Ορθόδοξο να τρέχη.
Αν τότε, σε είχε ανάγκη η Πατρίδα, τότε που έπεσαν πάνω της, να την κατασπαράξουν, ξέχωρα από τη φοβερή τουρκιά, όσοι το μεγαλείο της εμίσησαν, την αντοχή της δεν άντεξαν, από το φως της τυφλώθηκαν, πόσο μάλλον τώρα που γείτονες εγγύς και άλλοι μακράν την παράδοσή της πασχίζουν να σβήσουν, την ιστορία της και την εδαφική της ακεραιότητα να αμφισβητήσουν.
Αν τότε σε είχαν ανάγκη τα παιδιά σου για να τα εμπνέης και να τα καθοδηγής, να τα εμψυψώνης και να τα παρηγορής, να τα ευλογής και στη νίκη να τα οδηγής, πόσο μάλλον τώρα, που κάποιοι όχι μόνον ξένοι, αλλά φεύ και ημέτεροι, φροντίζουν τον ενθουσιασμό τους να απομειώσουν, τα όνειρα από την ψυχή τους να σβήσουν και την πορεία τους προς την δόξα και τον ουρανό να ανακόψουν.
Η ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται σε τρεις λέξεις, έλεγες, κλεινέ Ιεράρχα.
Θρησκεία-Ελευθερία-Πατρίς. Αυτό επαναλαμβάνομε και μείς. Και έσο βέβαιος ότι μέχρις αίματος, αν χρειασθή, όσα μας παρέδωκες θα αγωνισθούμε, να τα κρατήσωμε.
Μυριόστομη η κραυγή των Πατρινών σήμερα πανσεβάσμιε, αγέρωχε, λεοντόκαρδε, γενναιόψυχε, ατρόμητε, αδιαπραγμάτευτε, Γερμανέ, διαπερνά τους αιθέρες.
Ως ευ παρέστης στην πόλη σου, μεγάλε Ιεράρχα.
Ως ευ παρέστης στην ιερά καθέδρα σου, των Πατρέων κλεινέ Ποιμενάρχα.
Ως ευ παρέστης εν μέσω των τέκνων σου, αοίδιμε Εθνεγέρτα.
Εμείς θα καυχώμεθα εν Κυρίω και θα μακαρίζωμε την μνήμη σου, καθρεφτιζόμενοι στην καθάρια Ελληνορθόδοξη ψυχή και μορφή σου και παίρνοντας της καρδιάς του Λαού σου την λύρα ως Πατρινοί, ως Έλληνες, ως πολίτες του κόσμου θα ενώνωμε την φωνή μας με τις φωνές των σταυραετών της Ελλάδος, αητέ και σταυραητέ μας, άδοντες έως της συντελείας του αιώνος.
Χαρά που τόχουν τα βουνά
Τα κάστρα περηφάνεια
Γιατί γιορτάζει η Παναγιά
Γιορτάζει και η πατρίδα
Να βλέπης Διάκους με σπαθιά
Παπάδες με ντουφέκια
Να βλέπης και τον Γερμανό
Της Πάτρας τον Δεσπότη
Πως ευλογάει τα άρματα
Κι ευχέται τους λεβέντες.
Και ως ακροτελεύτιον επαινετικόν λόγον, άμα δε και θριαμβευτικόν, τον χαιρετισμόν, ευλαβώς, θα Σου απευθύνωμε:
Ελευθεριά η θάνατος ήταν το έμβλημά Σου
Και η ιστορία με χρυσά έγραψε τ’ όνομά Σου.
Αιωνία Σου η μνήμη πανσεβάσμιε λεβέντη, Δεσπότη, ατόφιε πατριώτη.
Αιωνία Σου η μνήμη της Πατραχαίας και της Αρκαδίας σέμνωμα.
Αιωνία Σου η μνήμη της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας συμπάσης καύχημα και κλέος».
