Του π. Αντώνιου Χρήστου
Σήμερα στο άρθρο μας θα ασχοληθούμε με τον απόηχο της μεταφοράς της Ανάστασης στις 9:00 μ.μ. και γενικότερα για τους αρνητές του Κορωνοϊού και των μέτρων στους Ιερούς Ναούς από την αρχή της Πανδημίας. Αρχικά όμως είναι απαραίτητο να θυμηθούμε λίγο τα μαθηματικά, γιατί έχει άμεση σχέση με αυτό που θέλουμε να πούμε στο σημερινό άρθρο. Προσωπικά είναι αλήθεια πως δεν ασχοληθήκαμε πολύ με το μάθημα των μαθηματικών (έως τη Β΄ Λυκείου) γιατί φοιτούσαμε στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Κορίνθου και ήμασταν αυτό που ονομάζαμε τότε Γ΄ Δέσμη (θεωρητική). Όμως, έστω και μέχρι εκεί, κάποια βασικά στοιχεία του μαθήματος λάβαμε και τώρα για τις ανάγκες του άρθρου μας θα μας χρειαστούν. Ας ξεκινήσουμε:
Εξίσωση στα μαθηματικά ονομάζεται κάθε ισότητα που συνδέει γνωστές ποσότητες με άγνωστες, τις οποίες θέλουμε να προσδιορίσουμε. Η εξίσωση λοιπόν είναι μια μαθηματική δήλωση, που βεβαιώνει την ισότητα των δύο εκφράσεων. Στη σύγχρονη σημειογραφία, αυτό γράφεται τοποθετώντας εκφράσεις και στις δύο πλευρές από το σύμβολο ίσον, για παράδειγμα x+3=5, Λύση μιας εξίσωσης με x αγνώστους είναι μία x-άδα (αριθμών, συναρτήσεων) που επαληθεύει την εξίσωση: αντικαθιστώντας τους άγνωστους στην εξίσωση με το αντίστοιχο στοιχείο της x-άδας, η ισότητα γίνεται αληθής. Μια εξίσωση που δεν έχει καμία λύση λέγεται αδύνατη. Μια εξίσωση που έχει άπειρες λύσεις λέγεται “ταυτότητα”, για παράδειγμα: 0x=0, όπου για κάθε τιμή του x η εξίσωση αληθεύει.
Οι εξισώσεις δεν είναι όλες ίδιες, αλλά διακρίνονται ανάλογα των ειδικών συνθηκών και των διαδικασιών που συμπεριλαμβάνονται και τις ποσότητες. Οι σημαντικότεροι τύποι είναι: α) Η αλγεβρική ή πολυωνυμική εξίσωση, η οποία είναι μια εξίσωση που περιέχει μόνο αλγεβρικές εκφράσεις στους αγνώστους. Αυτές έχουν περαιτέρω ταξινομηθεί ανάλογα με τον βαθμό τους. β) Η γραμμική εξίσωση, η οποία είναι αλγεβρική εξίσωση βαθμού ένα. γ) Η παραμετρική εξίσωση, η οποία είναι μια εξίσωση της οποίας οι λύσεις εκφράζονται ως συναρτήσεις άλλων μεταβλητών που εμφανίζονται στην εξίσωση, που λέγονται παράμετροι. δ) Η συναρτησιακή εξίσωση, η οποία είναι μια εξίσωση στην οποία οι άγνωστοι είναι συναρτήσεις. ε) Η διαφορική εξίσωση, η οποία είναι μια εξίσωση που περιλαμβάνει παραγώγους. στ) Η ολοκληρωματική εξίσωση, η οποία είναι μια εξίσωση που περιλαμβάνει ολοκληρώματα. και ζ) Η διοφαντική εξίσωση, η οποία είναι μια εξίσωση όπου οι άγνωστοι απαιτείται να είναι ακέραιοι.
Οι εξισώσεις συχνά εκφράζουν σχέσεις μεταξύ δοσμένων ποσοτήτων, τις γνωστές και τις ποσότητες που δεν έχουν προσδιοριστεί ακόμη, τις άγνωστες. Συνηθίζεται οι άγνωστοι να δηλώνονται με γράμματα από το τέλος του αλφαβήτου, x, y, z, w,…(ή φ, χ, ψ, ω, …) και οι γνωστοί με γράμματα από την αρχή του αλφαβήτου a, b, c, d,…(ή α, β, γ, …). Ο άγνωστος για τον οποίο η εξίσωση είναι αληθής ονομάζεται λύση ή ρίζα (μαθηματικά) της εξίσωσης. Σε μια σειρά ταυτόχρονων εξισώσεων, ή σύστημα εξισώσεων, οι πολλαπλές εξισώσεις δίνονται με πολλαπλούς αγνώστους. Λύση του συστήματος είναι οι τιμές των αγνώστων που καθιστούν όλες τις εξισώσεις αληθείς. Μια χρήση των εξισώσεων είναι στις μαθηματικές ταυτότητες, των οποίων οι ισχυρισμοί είναι αληθείς ανεξάρτητα από την αξία των μεταβλητών που περιέχονται σε αυτές. Για παράδειγμα, για μια δεδομένη τιμή του x είναι αληθές όταν π.χ. x(x-1)=x2-x . Ωστόσο, οι εξισώσεις μπορούν επίσης να είναι σωστές μόνο για ορισμένες τιμές των μεταβλητών. Σ’ αυτή την περίπτωση, μπορούν να λυθούν για να βρεθούν οι τιμές που ικανοποιούν την εξίσωση. Γενικά πάντως όλοι γνωρίζουμε ότι στα μαθηματικά οι πράξεις μπορεί να είναι σωστές, αλλά το αποτέλεσμα να βγει λάθος γιατί αντιγράψαμε λανθασμένα έναν αριθμό ή υπολογίσαμε λάθος μία πράξη που μας οδήγησε αναγκαστικά και σε λάθος αποτέλεσμα!
Αφού θυμηθήκαμε τις εξισώσεις, ας περάσουμε τώρα στο θεολογικό μέρος για να δούμε πόσο δίκιο είχε ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης, όταν μιλούσε ότι η Θεολογία δεν πρέπει να την κατατάσσουμε στις θεωρητικές επιστήμες, αλλά στις θετικές επιστήμες όπως και την ιατρική, γιατί έχουμε και στον Εκκλησιαστικό χώρο ότι και εκεί πείραμα-παρατήρηση-αποτέλεσμα, έτσι και η Εκκλησία ως κιβωτός σωτηρίας, αγιάζει όσους πραγματικά με πίστη εφαρμόζουν και τηρούν τις εντολές Του Θεού και μετέχουν των Ιερών Μυστηρίων και αγιαστικών πράξεων της Εκκλησίας.
Είμαστε σίγουροι πως πολλοί που διαβάζουν αυτές τις γραμμές και αυτό το άρθρο θα αναρωτηθούν και θα παραξενευτούν γιατί έπρεπε να κάνουμε τόσο μεγάλη αναφορά σε μια «άσχετη» επιστήμη και όχι να μιλήσουμε απευθείας Θεολογικά. Φυσικά όχι για να πλατιάσουμε, ούτε για να δείξουμε ότι είμαστε «ειδικοί» σε κάτι που δηλώσαμε από την αρχή ότι δεν ασχοληθήκαμε αρκετά όσο θα χρειαζόταν. Αλλά για να δείξουμε ότι η αλήθεια είναι μία, αλλά προσεγγίζεται, διακονείται και αναδεικνύεται από πολλούς τομείς και φορείς. Ιδιαίτερα στην σύγχρονη έρευνα και επιστήμη, αυτό είναι και ζητούμενο η διεπιστημονική συνεργασία και προσέγγιση για ένα θέμα ή ενός αντικειμένου μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου κ.λπ. Στην προκειμένη περίπτωση θα δούμε ότι η αλήθεια της εξίσωσης θα μας ωφελήσει και θεολογικά πάνω σε αυτά που έχουμε ακούσει και έχουν ειπωθεί εδώ και τόσο καιρό και μας έχουν δυστυχώς διχάσει και τραυματίσει θα έλεγα ως σώμα της Εκκλησίας, αλλά από την άλλη είναι και μια μεγάλη ευλογία για να μετανοήσουμε όλοι και να επανα-ανακαλύψουμε την πίστη μας με πιο σωστές βάσεις απ’ ότι πριν…!
Ας επανέλθουμε στο τί μας δίδαξαν τα μαθηματικά: α) Οι εξισώσεις μπορούν, επίσης, να είναι σωστές μόνο για ορισμένες τιμές των μεταβλητών και β) οι πράξεις μπορεί να είναι σωστές, αλλά το αποτέλεσμα να βγει λάθος γιατί αντιγράψαμε λανθασμένα έναν αριθμό ή υπολογίσαμε λάθος μία πράξη που μας οδήγησε αναγκαστικά και σε λάθος αποτέλεσμα. Θεολογικά όλο αυτό έρχεται «να δέσει», ή πιο λαϊκά «να κουμπώσει», με την έννοια ότι όλοι αυτοί που ξεσπάθωσαν κατά της Ιεράς Συνόδου που έλαβε αυτή την έκτακτη και μόνο για φέτος απόφαση της μεταφοράς της ώρας της Ανάστασης και όχι της μέρας, όπως λανθασμένα κατάλαβαν οι περισσότεροι, είχε να κάνει με την αδιέξοδο και τη σύγκρουση που οδηγούμασταν με την ελληνική πολιτεία αφού η ώρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας ήταν 10.00 κατά ακρίβεια, αλλά 10.30 στην πράξη εφαρμόστηκε το πολύ. Όλοι αυτοί που έβγαλαν «πύρινους» λόγους και έγραψαν άπειρα σχόλια (επώνυμα και ανώνυμα αλλά κυρίως υβριστικά γεμάτα κατάκριση και ιεροκατηγορία) κατά της Συνόδου ή κατά την πλειοψηφία των κληρικών που έκανε υπακοή, δεν μπορούσαν να καταλάβουν και να βάλουν «στην εξίσωση» αυτή, ότι υπήρχε μια απαγόρευση «του Καίσαρα» και η Εκκλησία από τη στιγμή που δεν ήταν στο «χέρι της» να το αλλάξει, μπορούσε μόνο «να οικονομήσει» τον χρόνο έναρξης (9 αντί για 12) και τα ψαλλόμενα (ουσιαστικά εξαφάνιση του όρθρου – για να μείνει η ουσία η αναστάσιμη θεία λειτουργία), αφού όμως η διακαινήσιμος θεωρείται μία ημέρα και είχαμε τη δυνατότητα να τα ψάλλουμε όλα, όπως πρέπει, χωρίς βιασύνες.
Όλοι αυτοί που μίλαγαν για παραβίαση ιερών κανόνων και προδοσία, για 2η και όχι 3η ημέρα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν την «ταυτότητα» της Εκκλησίας ότι από στιγμή που μπαίνουμε στο «Ευλογημένη η Βασιλεία, παύει ο φυσικός χρόνος όπως τον μετράει το ρολόι μας, και είμαστε στην προοπτική της Βασιλείας, η οποία έρχεται από το μέλλον (εις τους αιώνας των αιώνων) και την συναντάμε στο εδώ και τώρα (νυν και αεί…) όποιο και να είναι αυτό. Φυσικά είχαμε και το Μ. Σάββατο το πρωί Θεία Λειτουργία αλλά εδώ έγινε η οικονομία μία φορά και έκτακτα, κάτι που σε χώρες όπως στη Γερμανία γίνεται συνέχεια και τον υπόλοιπο χρόνο οι Ιερείς να λειτουργούν περισσότερες από μία φορά την ίδια μέρα για να εξυπηρετήσουν και άλλες κοινότητες! Δεν έγινε ποτέ κανόνας, αλλά γι’ αυτό γίνεται η οικονομία γιατί οι ειδικές συνθήκες θέλουν και ειδικές λύσεις…! Π.χ. Οι μάρτυρες τους πρώτους αιώνες όταν τους συνελάμβαναν τί έκαναν; Θεία λειτουργία από την αρχή για να κοινωνήσουν; Ξάπλωνε ένας κάτω το σώμα του (ως Αγία Τράπεζα), έβαζε το ψωμί και το κρασί, έλεγε τα λόγια «Λάβετε φάγετε… ποίετε εξ αυτού πάντες…», έκαναν επίκληση του Αγίου Πνεύματος και μετά κοινωνούσαν… υπήρχε δεν υπήρχε Κληρικός στη φυλακή! Δεν λάμβαναν Χριστό λέτε; Ή δεν ήταν τέλεια Θεία Λειτουργία ή τώρα που παίρνουμε αμνό από το Άγιο Αρτοφόριο για κάποιον ετοιμοθάνατο; Άλλωστε πολλοί το Πάσχα δεν λειτούργησαν τελικά Κυριακή πρωί σαν τα Χριστούγεννα;
Κλείνοντας το άρθρο μας αγαπητοί μας αναγνώστες, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως όλοι αυτοί λοιπόν που ξεσπάθωσαν, έχασαν μια βασική θεολογική παράμετρο: «Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν.» (Εβρ.13,7) και «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο» (Εβρ.13,17). Δηλαδή, με άλλα λόγια, Υπακοή στη Σύνοδο και εμπιστοσύνη σε αυτή. Μπορεί να φαίνεται ότι αργεί κάποιες φορές ή ότι να φαίνεται ότι σφάλλει, αλλά από τη στιγμή που δεν είναι αίρεση ή αμαρτία αυτό που μας προτρέπει, οφείλουμε υπακοή και θα σωθούμε δια της υπακοής! Το αντίθετο, όλοι αυτοί που προτρέπουν σε ανυπακοή ή σε αποτοίχιση, αλήθεια πού κάνουν υπακοή; Και πού οδηγεί ο ζήλος τους χωρίς επίγνωση; Εκτός Εκκλησίας δηλαδή και εκτός σωτηρίας, επειδή κρύβονται λέγοντας… πολλά σωστά… (θυμηθείτε τα μαθηματικά) αλλά «η εξίσωση» βγαίνει λάθος, αφού χάνεται σημαντικότερα πράγματα. Η Λατρεία αδελφοί μου και η ποιμαντική έχουν δογματικά στοιχεία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ! Γι’ αυτό ανέκαθεν υπήρχε τόση ποικιλία… ενώ στο δόγμα δεν υπάρχει καμία οικονομία και καμία διαφοροποίηση από κανέναν! Η Ιερά Σύνοδος δεν άλλαξε κανένα δόγμα, δεν καταπάτησε κανένα Κανόνα (και ας λένε οι αρνητές τα αντίθετα) γιατί ξεχνούν μία βασική παράμετρο: τον Κορωνοϊό, τη μετάδοση από τον συγχρωτισμό… και ότι ο Κύριος μπορεί να μας απαλλάξει αν θέλει, αλλά φωτίζει τους ιατρούς να μας πουν τον τρόπο εκτός από την αναγκαία πίστη! Αυτό ξεχνάνε «οι δήθεν ομολογητές» με αποτέλεσμα κάποιοι να κόλλησαν και ήδη να είναι νεκροί, κάποιοι να νόσησαν πολλοί σοβαρά και να ταλαιπωρούνται ακόμη, και κάποιοι να ασθένησαν και να έγιναν καλά… αλλά δεν έλαβαν το δυστυχώς μήνυμα και συνεχίζουν να παρασέρνουν και να επηρεάζουν αρνητικά ακόμη κόσμο. Γνωρίζουμε ότι αυτά που λέμε θα δεχτούμε επίθεση από τους γνωστούς «ομολογητές», αλλά θα ανησυχούσαμε αν μας επαινούσαν και μας παίνευαν…! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
