Ευαγγελικό ανάγνωσμα Κυριακής 15 Νοεμβρίου 2020. Αγάπη όχι στα λόγια. Η αγάπη είναι το Α και το Ω στην Ορθόδοξη Πίστη μας. Η αγάπη δεν είναι ούτε φιλοσοφική ούτε λογική έννοια και όποιος προσπαθεί να την εξηγήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο θα βρεθεί σε αδιέξοδο και αποτυχία. Χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι η αγάπη προέρχεται και πηγάζει από τον Θεό, διότι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν» (Α΄ Ιω. δ΄, 7). Η αγάπη είναι η πηγή και η ρίζα όλων των αγαθών. Ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας Επιστολή κεφ. ε΄, 22-23, ως πρώτο καρπό του Αγίου Πνεύματος μας γράφει ότι είναι η αγάπη. Πρώτα είναι η αγάπη και μετά είναι η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η χρηστότητα, η αγαθοσύνη, η πίστη, η πραότητα και η εγκράτεια. Υπεράνω όλων είναι η αγάπη. Στη σύγχρονη εποχή που ζούμε η αγάπη φαντάζει κάτι το ξένο, το ψεύτικο και το απρόσωπο. Συνήθως, συναντούμε την «κατά συνθήκη αγάπη», που είναι αποτέλεσμα των ρυθμών της καθημερινότητας, της μη επικοινωνίας των προσώπων, της κοινωνίας του φόβου, της αμφισβήτησης, του θυμού και το πιο σημαντικό της έλλειψης του Θεού. Όταν υπάρχει έλλειψη Θεού, ταυτόχρονα δεν υπάρχει αγάπη. Διότι η αγάπη πηγάζει από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός που γνωρίζει και έχει σχέση με τον Χριστό, αυτός γνωρίζει να αγαπά αληθινά και όχι στα λόγια. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μέσω των συγγραμμάτων τους, των ομιλιών, των ερμηνειών της Αγίας Γραφής, μας έχουν δώσει αρκετά στοιχεία για την πραγματική έννοια της αγάπης, η οποία ουσιαστικά είναι μια «σχέση». Αν δεν υπάρχει αυτή η σχέση, τότε δεν μιλάμε για αγάπη αλλά για μια εγωιστική κατάσταση του εαυτού μας. Η σχέση με τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας, είναι σχέση αγάπης. Αν δεν υπάρχει αυτή η αγάπη, όπως μας αναφέρει και ο Απόστολος Παύλος στον «Ύμνο της Αγάπης», τότε είμαστε ένας τενεκές που βγάζει έναν άσχημο ήχο, είμαστε ένα τίποτα και σε τίποτα δεν ωφελούμαστε. Όσο προσευχή και να κάνουμε, όσο καλές πράξεις να κάνουμε, ακόμα και χαρίσματα να έχουμε, αν δεν υπάρχει αυτή η αγάπη, τότε μας προσφέρει τίποτα. Όταν υπάρχει αυτή η σχέση – αγάπη μεταξύ του Θεού και των συνανθρώπων μας, δεν μπορούμε να αμαρτήσουμε, ούτε ενώπιον του Θεού, ούτε ενώπιον των συνανθρώπων μας, αλλά ούτε και ενώπιον του εαυτού μας. Αγάπη, αγάπη, αγάπη! Μια αγάπη δυνατή, που θα βγαίνει μέσα από την καρδιά και την ψυχή μας και όχι μέσα από το μυαλό. Διότι η αγάπη του μυαλού, είναι αγάπη για το συμφέρον. Η παραβολή του «Καλού Σαμαρείτη» που διαβάζουμε μέσα στην Καινή Διαθήκη, στο Ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά, μας περιγράφει την σημερινή κατάσταση των ανθρώπων, που το μεγαλύτερο ποσοστό αδιαφορούν τόσο για την αγάπη στον Θεό όσο και για την αγάπη στον συνάνθρωπο. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέει το εξής: Αν επικρατούσε παντού η αγάπη, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας! Αν όλοι έδιναν αγάπη και εισέπρατταν αγάπη, κανένας δεν θα αδικούσε σε τίποτε και οι φόνοι, φιλονικίες, πόλεμοι, επαναστάσεις, κλοπές, πλεονεξίες και όλα τα κακά θα εξαφανίζονταν. Ακόμα και το όνομα ”κακία” θα ήταν άγνωστο.
Δείτε το σχετικό βίντεο
