Γράφει ο μητροπολίτης Φαναρίου Αγαθάγγελος
«Ψυχὴ εὐλογουμένη πᾶσα ἁπλή»
Ψαλμὸς ξδ’
Τούτος ο λιτός λόγος του ψαλμωδού έρχεται στη μνήμη της καρδιάς μου με το θλιβερό άκουσμα της εκδημίας του μακαριστού πλέον Μητροπολίτου Ιταλίας κυρού Γενναδίου. Ένας άνθρωπος λιτός, ευγενής, απλούς, διακριτικός, πράος, ταπεινός, ήσυχος. Ένας άνθρωπος που αφιέρωσε το βίο του στην ποιμαντική διακονία, ανέπτυξε, καλλιέργησε και αύξησε την παρουσία της Ορθοδοξίας στην φίλη χώρα της Ιταλίας δημιουργώντας μέσα από μύριες δυσκολίες νέες ενορίες και μοναστήρια.
Είχα την τιμή και την ευλογία να τον γνωρίσω και να συνεργασθώ μαζί του. Με την ευλογία του Μητροπολίτου Γενναδίου επί 8 συναπτά έτη λειτούργησε και συνεχίζει το τμήμα διδασκαλίας της νέας ελληνικής γλώσσας στο Πανε-πιστήμιο της Ρώμης. Η Αποστολική Διακονία είχε ανταποκριθεί στην παράκλησή του να εκδοθεί στην ιταλική γώσσα «Tesori di Spiritualita e Pastorale Orthodossa», για να κατανοήσουν οι Χριστιανοί και το ποίμνιό του την ορθόδοξη πνευματικότητα και την ποιμαντική της Εκκλησίας. Παράλληλα είναι υπό έκδοσιν η αξιόλογη μελέτη του για την ιστορία των Ορθοδόξων στην Καλαβρία και την Σικελία, η οποία θα δει το φως της δημοσιότητας μετά την κοίμησή του ως αντίδωρο στη μνήμη του γλυκυτάτου κοιμηθέντος Ιεράρχου.
Παράλληλα, ο Μητροπολίτης Γεννάδιος ήταν εκείνος που ενίσχυσε με το λόγο και τις πράξεις του τη μεταφορά των ιερών λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας και της Αγίας Ελένης στην Ελλάδα, συμμετέχοντας και ο ίδιος στην τελετή μετακομιδής από τη Βενετία στην Αθήνα του ιερού σκηνώματος της Αγίας Ελένης, όπου τον απολαύσαμε λειτουργούντα και κηρύττοντα. Αυτό το διορθόδοξο και διαχριστιανικό άνοιγμα της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος το έβλεπε ως μεγάλη προσφορά, φωτεινό όραμα και ελπίδα.
Κάθε φορά που τον συναντούσα έβλεπα μια ανοιχτή αγκαλιά να με περιμένει. Ο λόγος του γλυκύς, ευχάριστος, πατρικός. Πάντοτε με χαρά μας έδιδε την ευλογία και την κανονική άδεια να λειτουργούμε και να επιτελούμε Ακολουθίες με τους φοιτητές του Θεολογικού Φοιτητικού Οικοτροφείου, όταν επισκεπτόμασταν τη Ρώμη.
Η μορφή του, μορφή παλαιού Φαναριώτη Αρχιερέως, προικισμένη με την αγάπη στην Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χαρακτηριζόταν από το εκκλησιαστικό ήθος, το εκκλησιολογικό φρόνημα, τη σοφία, τη σύνεση, την αρχοντιά του οικουμενικού ανθρώπου. Γι’ αυτό ευχαριστώ και δοξάζω τον άγιο Θεό που με αξίωσε να γνωρίσω έναν τόσο φωτεινό άνθρωπο. Γλυκύτατε Ιεράρχα, αναπαύου στη μακαριότητα του Κυρίου σου Ιησού Χριστού και πρέσβευε από τους Ουρανούς υπέρ του απορφανισθέντος ποιμνίου σου, των ευλαβών ιερέων και των τεκνίων σου. Αιωνία σου η μνήμη! Καλή αντάμωση!
