Την Κυριακή, 26 Ιουλίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος μετέβη στον φερώνυμο εορτάζοντα Ιερό Ναό, στο προάστιο Μπλάκταουν του Σύδνεϋ, όπου χοροστάτησε κατά την Ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας.
Στο κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος περιέγραψε συνοπτικά τον βίο, καθώς και πτυχές της προσωπικότητας της τιμωμένης Αγίας, εστιάζοντας ιδιαίτερα στο ότι οι γονείς της ήταν δυο καλοί και ευσεβείς Χριστιανοί που την ανάθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Δοθείσης της ευκαιρίας, διερωτήθηκε αν οι σύγχρονοι Χριστιανοί ακολουθούν αυτό το παράδειγμα των γονιών της Αγίας Παρασκευής, εκφράζοντας την προσωπική του ανησυχία ότι μάλλον άλλες προτεραιότητες απασχολούν τους περισσότερους γονείς στην εποχή μας.
«Έχω την αίσθηση ότι πολλές φορές τα παιδιά μας θέλουν ψωμί και εμείς τους δίνουμε πέτρες», παρατήρησε χαρακτηριστικά και προσέθεσε: «Τους δίνουμε τις πέτρες του κόσμου τούτου και δεν τους δίνουμε τον Χριστό, όπως έκαναν οι γονείς της Αγίας Παρασκευής».
«Μιλήσαμε στα παιδιά μας για ωραία πανεπιστήμια, τα εμπνεύσαμε να αποκτήσουν ωραία πτυχία, τα διδάξαμε να θέλουν να γίνουν μεγάλοι και τρανοί της γης, αλλά δεν τα διδάξαμε να θέλουν να γίνουν Άγιοι και μάρτυρες της πίστεως και της Εκκλησίας», ανέφερε σε άλλο σημείο.
Ακολούθως, προέτρεψε τους γονείς, παράλληλα με τα λοιπά αγαθά που πασχίζουν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους, να μην ξεχνούν να τους δίνουν τον Χριστό.
«Γιατί ο Χριστός είναι ένας πολυτιμότατος θησαυρός, που μπορεί να βοηθήσει και να στηρίξει τη νέα γενιά», υπογράμμισε με έμφαση. Απηύθυνε, λοιπόν, θερμή παράκληση: «Να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον Χριστό. Να μη φοβόμαστε να τους μιλήσουμε για τον παράδεισο και για την κόλαση. Να μη φοβόμαστε να τους μιλήσουμε για τη μετά θάνατον ζωή. Να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε για τις αξίες του Ευαγγελίου και για τις αξίες του Χριστιανισμού, που είναι μοναδικές. Εάν ολη η κοινωνία λειτουργούσε σύμφωνα με την αλήθεια του Ευαγγελίου, ούτε δικαστήρια θα χρειαζόμασταν, ούτε φυλακές, ούτε δικηγόρους, ούτε αστυνομικούς. Όλα θα ήταν ένας παράδεισος. Αλλά όπου φεύγει το Ευαγγέλιο, ο κόσμος γίνεται ζούγκλα. Γι’ αυτό, λοιπόν, αγαπητοί μου, να δώσουμε βαρύτητα στη νέα γενιά και να μιλήσουμε στα παιδιά για τον Χριστό».
Κλείνοντας, ο Σεβασμιώτατος διευκρίνισε ότι η προσέγγιση των παιδιών δεν πρέπει να γίνεται με τρόπο επιδεικτικό, ούτε με τρόπο πιεστικό, ούτε «διδασκαλίστικο».
«Να τους μιλήσουμε με ταπείνωση, με γλυκύτητα και με αγάπη», συνέστησε, «και, αν θέλετε, να μην τους μιλήσουμε με τα λόγια μας, αλλά με τις πράξεις μας, με τα έργα μας, με τη ζωή μας».
Πηγή: Ι.Μ.Αυστραλίας
