Ο χοροστάτησε στη Θεία Λειτουργία των Αγίων Πάντων στον Ιδρυματικό Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας, στην Αμφιάλη Κερατσινίου όπου είχε την ευκαρία απευθυνόμενος στους πιστούς να αναφερθεί στη ζωή των αγίων:
«Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας επέτυχαν να φτάσουν στον απόλυτο σκοπό της ζωής τους. Διότι ζωή δεν είναι να ζήσεις 30-40-50 χρόνια, να γεράσεις, να σαπίσει το σώμα σου, να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου, να πεθάνεις και να εκμηδενιστείς..
Εσύ λοιπόν που λες δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει ψυχή, δεν υπάρχει τίποτα, βγήκες απ’ το πουθενά και πας στο μηδέν, γιατί αγωνίζεσαι άνθρωπέ μου για δικαιοσύνη, για κοινωνικά δικαιώματα για όλα αυτά, αυτά είναι ματαιότητες.
Μόνοι τους δηλαδή, οι αφελείς αυτοί άνθρωποι απομειώνουν αυτά που προβάλουν ως δήθεν αξίες. Διότι εάν δεν έχεις αιώνια προοπτική δεν υπάρχει λόγος να είσαι ούτε δίκαιος, ούτε φιλαλήθης, ούτε αληθινός.
Δεν έχεις κανένα λόγο, γιατί να θυσιαστείς για τα παιδιά σου; Για ποιο λόγο; Αφού δεν πρόκειται πουθενά και τίποτα να αποτελεί την προσωπική σου περιουσία εις το επέκεινα.
Να λοιπόν, γιατί οι Άγιοι επέτυχαν επαγγελιών. Επέτυχαν ακριβώς να γίνουν κοινωνοί του Θεού, όχι για 50 και 100 χρόνια αλλά για την αιωνιότητα.
Και σήμερα όλοι απολαμβάνουμε τα δωρήματά τους. Για αυτό και τα λείψανά τους ευωδιάζουν. Είναι χαριτόβρυτα και θαυματουργούν. Μας χαρίζουν ιάσεις, θεραπείες και ευλογίες».
Για τα θυρανοίξια και τον Όσιο Ιωσήφ ανέφερε:
«Σήμερα, θα τελέσουμε τα θυρανοίξια του παρεκκλησίου εις τιμήν του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, ενός ανθρώπου σαν κι εμάς. Ένας άνθρωπος καθημερινός, που όμως αγάπησε τον Θεόν δια της ασκήσεως.
Αρραβωνιάστηκε μια κοπελιά, από εδώ από τον Πειραιά όταν ήρθε από το νησί του. Η κοπέλα όμως αρρώστησε και πέθανε.
Εκείνος συγκλονίστηκε από τον θάνατο της αγαπημένης του και κατάλαβε ότι η ζωή δεν είναι αυτό που νόμιζε, αλλά είναι κάτι άλλο.
Έφυγε στο Άγιον Όρος και εκεί, από έρημο σε έρημο, από Σκήτη σε Σκήτη, από σπηλιά σε σπηλιά, έγινε αυτός ο άνθρωπος της πνευματικής νήψεως, της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως.
Πέθανε 61 ετών, δεν πέθανε μεγάλος, αλλά όλη του η ζωή ήταν μια είσδυσης του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο.
Ανεκαίνισε όλο τον μοναχισμό όλου του Αγίου Όρους και είναι ο πνευματικός ανακαινιστής όλων των Μονών.
Έφερε το πνεύμα των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων. Έφερε τον Χριστό μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Για αυτό και μεγαλύνεται τόσο πολύ τώρα και όλοι προστρέχουμε στην παρουσία του και στην παρρησία του για να πρεσβεύει για εμάς στον Κύριο».
Και κλείνοντας την θεόπνευστη ομιλία του: «Να λοιπόν ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας. Να γίνουμε και εμείς μιμηταί Χριστού, συγκληρονόμοι του Κυρίου. Και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας για αυτό υπάρχουν, για να μας χαρίζουν αυτήν την τελειότητα και την πορεία προς τους Ουρανούς».
