Γράφει ο π. Σπυρίδων Σκουτής
Η αγάπη και η ευτυχία έχουν μεταλλαχτεί στα δικά μας μέτρα.
Λέμε ότι αγαπάμε αλλά δυστυχώς πολλές φορές είναι απλά μια συμπάθεια για ένα πρόσωπο. Όταν λέμε ότι αγαπάμε τον άλλον, στην ουσία αγαπάμε αυτά που περιμένουμε να κάνει εκείνος για εμάς. Όμως η αληθινή αγάπη ανθίζει εκεί που δεν υπάρχουν προϋποθέσεις και προσδοκίες. Όταν λέμε στον άλλον «σε αγαπώ γιατί ή διότι» τότε αυτή η αγάπη πάσχει.
Λέμε στα ζευγάρια να αγαπάτε ο ένας τον άλλον αλλά κανείς δεν τους είπε ότι αυτήν την αγάπη τους χωρίς τον Χριστό θα την «καταπιεί» ο τάφος. Λέμε να ζήσουν τα παιδιά ευτυχισμένα, αλλά κανείς δεν τους είπε που θα βρουν την ευτυχία, κάποιοι λένε ότι είναι στα λεφτά, στα παιδιά, στην υγεία, αλλά εκεί δεν βρίσκεται η πραγματική ευτυχία αλλά κάποια κλαδιά του δέντρου που ο θάνατος ως χειμώνας θα τα ξεράνει. Κανείς δεν λέει στα ζευγάρια ότι χωρίς τον Χριστό η ζωή σας δεν θα πάει πουθενά, απλά θα είναι κάποια ωραία ηδονικά χρόνια που θα καταλήξουν σε μια νεκρώσιμη ακολουθία. Ακόμα και οι γονείς που παντρεύουν τα παιδιά τους δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι τίποτα , ζούνε σε ένα σκοτάδι κοσμικών προσδοκιών. Όλοι εύχονται «να ζήσουν!» Τι ζωή όμως θα ζήσουν αν δεν υπάρχει ο Χριστός στη ζωή τους ; Απλά μια επιβίωση με ημερομηνία λήξης.
Αν όμως ο Χριστός δεν μείνει μόνο ως μία εικόνα στον τοίχο αλλά ως σχέση στη ζωή τους, τότε αυτή η αγάπη, αυτός ο γάμος δεν θα μείνει στα χαρτιά αυτού του κόσμου αλλά θα εγγραφτεί με χρυσά γράμματα στον ουρανό.
Ζούμε και ψάχνουμε να βρούμε νοήματα να φωτίσουν την ζωή μας αλλά ψάχνουμε σε λάθος δρόμους. Στο πρόσωπο του Κυρίου και στην σχέση με Εκείνον τα νοήματα βρίσκουν την ουσιαστική τους πραγματικότητα. Διότι Εκείνος είναι η αρχή και το τέλος το Α και το Ω. Όλα πηγάζουν από το πρόσωπο του Κυρίου….εκεί οι ερωτήσεις που έχουμε μέσα μας θα βρούν τις αλήθινές απαντήσεις που ταλανίζουν την ύπαρξη μας.
