Tου π. Αντώνιου Χρήστου
Προϊστάμενος Ι.Ν. Προφήτου Ηλία Κόρμπι Βάρης, της Ι. Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β.
Αγαπητοί μου αναγνώστες, με τη βοήθεια και τη χάρη Του Θεού, φτάσαμε στο τέλος της Αγίας Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ως γνωστόν, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ολοκληρώνεται ουσιαστικά το Σάββατο της Αναστάσεως του Λαζάρου, την Κυριακή των Βαΐων καταλύουμε ψάρι και από το βράδυ με την Ακολουθία του Νυμφίου, αρχίζει η αυστηρή νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδος.
Για το τι γιορτάζουμε κάθε μέρα και βιώνουμε την Αγία Μεγάλη Εβδομάδα, έχουμε ασχοληθεί με άλλα άρθρα μας στο παρελθόν. Σε αυτό το άρθρο μας, θα ασχοληθούμε με το περιεχόμενο και την προοπτική της φράσης του Κυρίου μας, που έχουμε στον τίτλο μας «ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα…». Είναι φράση από το κατά Μάρκο Ευαγγέλιο που διαβάζεται την Κυριακή της Ε΄ Νηστειών, αλλά είναι ευκαιρία ευρύτερα, να θυμηθούμε όλο το σχετικό ευαγγελικό απόσπασμα: «Ησαν δε εν τη οδώ αναβαίνοντες εις Ιεροσόλυμα· και ην προάγων αυτούς ο Ιησούς, και εθαμβούντο, και ακολουθούντες εφοβούντο· και παραλαβών πάλιν τους δώδεκα ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν, ότι ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι και γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοις έθνεσι, και εμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν, και τη τρίτη ημέρα αναστήσεται» (Μαρκ. 10,32-34). Ο Κύριος δηλαδή, απευθυνόμενος και προετοιμάζοντας τους Μαθητές Του για το πάθος και την ανάστασή Του, τους τονίζει σε απλά ελληνικά : «Πάμε να ανέβουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στους Αρχιερείς και στους Γραμματείς και θα τον καταδικάσουν σε θάνατο, και θα τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρες (Ρωμαίους) στρατιώτες και (αυτοί) θα τον εμπαίξουν και θα τον μαστιγώσουν και θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν, και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί».
Φυσικά δεν είναι πρώτη φορά που τονίζει και υπογραμμίζει κάτι τέτοιο στους μαθητές του, ο Χριστός μας. Σίγουρα και άλλες φορές τους είχε προειδοποιήσει και αναφερθεί, αλλά ίσως είναι από τις λίγες φορές που είναι τόσο συγκεκριμένος για τα γεγονότα αυτά, αλλά και ότι πρόκειται να συμβούν αυτή τη φορά που πηγαίνουν προς τα Ιεροσόλυμα και όχι στο αόριστο μέλλον γενικά. Εμείς οι πιστοί, περίπου 2000 χρόνια μετά από τα γεγονότα που μελετούμε και διαβάζουμε στα Ιερά Ευαγγέλια, καταλαβαίνουμε και συνειδητοποιούμε ότι ο Κύριος μιλάει στους μαθητές του, για συγκεκριμένο τόπο (τα Ιεροσόλυμα) και συγκεκριμένο τρόπο (τα άγια πάθη και την ανάστασή Του) που θα εκπληρώσει το εκούσιο (με τη θέλησή Του) πάθος, κάνοντας υπακοή στο θέλημα Του Θεού Πατρός. Πέρα όμως από αυτά που έγιναν από τον Θεάνθρωπο άπαξ (μία φορά) και ανεπανάληπτα, καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά αφορούν και εμάς, τα μέλη της Εκκλησίας, που καλούμαστε με συγκεκριμένο τρόπο να βιώσουμε και εμείς προσωπικά τα σωτήρια πάθη και την ανάσταση Του Κυρίου.
Αυτός είναι άλλωστε ο βαθύτερος και ουσιαστικότερος σκοπός της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ποιος; Μα φυσικά δεν αποτελεί κανέναν άλλον, από τούτον: να μας προετοιμάσει δηλαδή και να μας εισάγει όσο το δυνατόν πιο πνευματικά έτοιμους, όχι απλά να παρακολουθήσουμε τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος, όπως λένε λανθασμένα κάποιοι (δεν είναι θέατρο ή ταινία…) αλλά κυρίως να συμμετάσχουμε σε αυτές και ουσιαστικά να συμπάθουμε, συσταυρωθούμε και συναναστηθούμε μαζί με τον Χριστό. Αυτό που έκανε ο Κύριος άπαξ, λειτουργικά λαμβάνει χώρα συνεχώς, σε κάθε Ιερά Ακολουθία, σε κάθε Μυστήριο και πνευματική ευκαιρία. Οπως βεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος στην αποστολική περικοπή που διαβάζεται στο μυστήριο της Βαπτίσεως: «…όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ούν αυτώ διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα,… » (Ρωμ. 6, 3-5). Αυτό σημαίνει μίμηση Χριστολογικού ήθους, μία πορεία Σταυρού, Γολγοθά αλλά και Ανάστασης.
Για να συμβούν όλα αυτά όμως, θέλει πίστη, θέλει εμπιστοσύνη, θέλει αγάπη στον Θεό και στο συνάνθρωπο, θέλει καλλιέργεια αρετών και καταπολέμησης των παθών και της αμαρτίας. Θέλει ευθυγράμμιση με τα «Ιεροσόλυμα» και να φύγουμε από τα «Σόδομα και τα Γόμορρα» τοπικά και μεταφορικά. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά, δεν μπορούμε καν από μόνοι μας, αλλά πάντοτε με τη βοήθεια και τη χάρη Του Θεού, αλλά και τις πρεσβείες της Παναγίας και όλων των Αγίων. Αφού τα κατάφεραν αυτοί, μπορούμε και εμείς, αρκεί να μετανοούμε, αρκεί να θέλουμε να τους μιμηθούμε. Είχαν και αυτοί πολλές δυσκολίες, όμως είχαν ανδρεία πνευματική, είχαν αποφασιστικότητα, επιμονή και υπομονή στις δυσκολίες και τις παγίδες του διαβόλου.
Κλείνοντας το άρθρο μας αγαπητοί μας Αναγνώστες, δεν ξέρουμε πόσοι από εσάς έχετε αξιωθεί να επισκεφθείτε και να προσκυνήσετε τους Αγίους Τόπους στα Ιεροσόλυμα. Πραγματικά αξίζει έστω και μία φορά στη ζωή κάποιου πιστού να επιχειρήσει αυτή την ιερά αποδημία. Εμείς έχουμε αξιωθεί δύο φορές ως τώρα και αν θέλει ο Κύριος τον προσεχή Μάιο θα είναι η τρίτη φορά. Πέρα όμως από την γεωγραφική Ιερουσαλήμ, κάθε Ιερός Ναός, όπου και να βρίσκεται, είναι Ιεροσόλυμα, Πανάγιος Τάφος, Γογλοθάς, Ιορδάνης ποταμός κτλ. Γιατί το Αγιο Πνεύμα όπου θέλει πνεί, αλλά κυρίως η πίστη μας θέλει τρόπο και ύστερα τόπο. Επομένως ας αφήσουμε τους καναπέδες των σπιτιών μας και αυτή την Μεγάλη Εβδομάδα ας προστρέξουμε στον Ιερό Ναό της Ενορία μας, ώστε να βιώσουμε όλα τα σωτήρια γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος και κυρίως να παρακαθίσουμε στο Πασχάλιο τραπέζι Του, το βράδυ της Αναστάσεως, κοινωνώντας το σώμα και το αίμα Του Αναστημένου Κυρίου, στην πιο λαμπρή και πανηγυρική Θεία Λειτουργία του χρόνου· αμήν!
