Η αναστάσιμη ψυχική διάθεση του χριστιανού θα έπρεπε να είναι κάτι το μόνιμο στην ψυχή του. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρώφ απευθυνόταν σε κάθε άνθρωπο -ανεξάρτητα από τη λειτουργική περίοδο- με τον χαιρετισμό: «Χριστός Ανέστη, χαρά μου!». Κι αυτό επειδή ζούσε συνεχώς την αναστάσιμη χαρά.
Τι σημαίνει άραγε να ζεις και να έχεις αναστάσιμη ψυχική διάθεση; Πρώτα απ’ όλα είναι μια χαρά χωρίς όρια, μια χαρά που δεν έχει τίποτα το γήινο. Ακριβώς επειδή η αναστάσιμη χαρά δεν έχει τίποτα το γήινο. Δεν περιέχει κάποια ευχαρίστηση με την έννοια της ηδονής. Είναι μία συναίσθηση αυστηρώς ψυχική.
Επίσης η αναστάσιμη ψυχική διάθεση προϋποθέτει την απουσία οποιουδήποτε φόβου και την παρουσία ενός τρελού θάρρους, πνευματικά μιλώντας. Επίσης είναι έκπληξη και απορία. Είναι όμως και υποχρέωση.
Αφού νήστεψες, εξομολογήθηκες, κοινώνησες, αφού πήρες το άγιο φως και έψαλλες «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών» η ζωή σου δεν μπορεί να είναι η ίδια. Ελαβες πολλά, πρέπει να επιστρέψεις έστω και λίγα.
Ας ψάξουμε λοιπόν το φως της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης. Να χαρούμε ως άνθρωποι για την Ανάσταση. Και αυτό αγαπητοί μου επειδή μόνο ο Θεός και μόνο οι άνθρωποι ξέρουν τι είναι αυτό! Αυτό το Μυστήριο δεν αφορά στους αγγέλους, αφού αυτοί είναι άυλοι και δεν θα περάσουν από την κρίση του Αδέκαστου Κριτού. Μόνο για εμάς αναστήθηκε ο Χριστός.
Συνεπώς από ολόκληρο το σύμπαν, απ’ όλα τα δημιουργήματά Του -ορατά ή μη- μόνο σε μία γωνιά του, σε κάποια μακρινή «Παλαιστίνη» του Σύμπαντος, όπου ονομάζεται πλανήτης γη, κάποιοι κάτοικοί της (ούτε καν όσοι θα μπορούσαν) χαίρονται με την Ανάσταση. Η υπόλοιπη δημιουργία στέκεται προς στιγμήν σε κάποια γωνία και κοιτάει.
Μεγάλη η δύναμή Σου Κύριε, αλλά πιο μεγάλη η αγάπη Σου!
Οι άνθρωποι του Θεού γνωρίζοντας τον μακαρισμό του Κυρίου: «Μακάριοι είσθε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι…και σας χλευάσουν και δυσφημήσουν το όνομά σας εξαιτίας του Υιού του ανθρώπου…γιατί θα είναι μεγάλος ο μισθός σας (η Χάρη δηλαδή) που θα λάβετε στον ουρανό» υπομένουν καρτερικά και ειρηνικά φροντίζουν, όσο μπορούν, να διαφωτίσουν όσους είναι ευσκανδάλιστοι. Τα υπόλοιπα τα αναθέτουν στον Θεό. Σηκώνουν το βαρύ σταυρό και προσεύχονται για όσους τους συκοφαντούν.
Μέχρι την Ανάστασή Του, ο Κύριος δίδασκε για την Αιώνια Ζωή, αλλὰ με την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ιδιος όντως είναι η Αιώνια Ζωή. Μέχρι την Ανάστασή Του, δίδασκε για την Ανάσταση των νεκρών, αλλά με την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ιδιος είναι πράγματι η Ανάσταση των νεκρών.
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
