Του Νίκου Ι. Νικολόπουλου (*)
Νομίζω πως το γνωρίζουν όλοι πια. Είμαι από τους πολιτικούς που λένε και πράττουν αυτό που πιστεύουν, χωρίς εκπτώσεις στις αξίες και στα ιδανικά μου.
Και αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές, όχι με μικρό κόστος για την προσωπική και πολιτική μου πορεία.
Οταν παραιτήθηκα από υφυπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, για να μην συμμετάσχω στη μνημονιακή κωλοτούμπα του τότε πρωθυπουργού, όλοι έψαχναν τις δήθεν… «άλλες αιτίες» της παραίτησης. Υπέστην έναν μεγάλο προσωπικό και πολιτικό διωγμό, με λοιδορίες, σενάρια και άπειρους ψιθύρους εις βάρος μου, χωρίς ποτέ όμως να αποδειχθεί τίποτα παραπάνω από αυτά που εγώ δημοσίως υποστήριζα.
Αλλά και νωρίτερα, ως βουλευτής και στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, υπέστην πολλές φορές σκληρή και μάλλον άδικη κριτική, επειδή ήμουν από τους «ανυπάκουους» και τους «ανυποχώρητους».
Τα ίδια και αφότου έφυγα από τη Νέα Δημοκρατία.
Κριτική και σενάρια εις βάρος μου γιατί συνεργάστηκα με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, κριτική και σενάρια όταν σταμάτησα να συνεργάζομαι.
Κριτική και σενάρια όταν έδωσα ψήφο εμπιστοσύνης στη σημερινή συγκυβέρνηση (όπως είχα κάνει και στη συγκυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ), κριτική και σενάρια και όταν δεν ψήφιζα τα μνημονιακά νομοσχέδια και τις περικοπές.
Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια, λοιπόν…
Μαθημένα και… άκαμπτα!
Ειδικά όταν ενώπιόν μου δεν προκύπτουν ζητήματα πολιτικής υφής και τάξης, αλλά ζητήματα ηθικής και πίστης… Στα τελευταία δεν βάζω ποτέ νερό στο κρασί μου.
Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα πεθάνω!
Σαν άνθρωπος, οικογενειάρχης και πολιτικός, τη χριστιανική μου πίστη και τις αξίες της θα διαλαλώ, ότι και να γίνει, όποιοι καιροί και αν πέρασαν ή ήρθαν.
Και αν είναι να γίνω ο πρώτος Ελληνας βουλευτής του οποίου θα αρθεί η βουλευτική ασυλία, μόνο και μόνο επειδή μιλάει δυνατά και ελεύθερα για την πίστη του και υπερασπίζεται τις απόψεις της Ορθοδοξίας, τότε… τιμή μου και καμάρι μου!
Οι συνάδελφοί μου στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής αποφάσισαν να με παραπέμψουν στην ολομέλεια με εισήγηση για την άρση της ασυλίας μου, μετά από μηνυτήρια αναφορά που κατατέθηκε σε βάρος μου με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Εχω εδραία πεποίθηση ότι δεν διάβασαν, ούτε τη μήνυση, ούτε το δικό μου υπόμνημα. Και ακόμα περισσότερο, μάλλον δεν έχουν καταλάβει την «κερκόπορτα» που ανοίγουν σε βάρος της ελευθερίας του λόγου και της άποψης, ειδικά από βουλευτές.
Εννοείται –και ούτε που το… διαπραγματεύομαι– ότι ποτέ δεν είπα ή έκανα κάτι που να υποκινεί ρατσιστικό μίσος και πράξεις βίας σε βάρος συνανθρώπων μου, όποιοι και να είναι αυτοί. Εννοείται, επίσης, ότι πολλές φορές έχω δημόσια τονίσει πως κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαθέσει τον εαυτό του όπως επιθυμεί και φυσικά, να έχει και όποια σεξουαλική προτίμηση επιθυμεί. Αυτό, άλλωστε, υπαγορεύει και η πίστη μου, που μπορεί να έχει εντελώς διαφορετικές πεποιθήσεις με πολλούς, αλλά πάντα μιλάει για τον άνθρωπο με αγάπη και πάντα ελπίζει στη σωτηρία του ανθρώπου.
Ολα αυτά όμως δεν σημαίνουν πως ο χριστιανισμός και οι χριστιανοί σαν και μένα, πρέπει να πάψουν να εκφράζουν τη διαφωνία τους στα σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων ή στην αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Δεν σημαίνουν ότι πρέπει να πάψω να υποστηρίζω τον γάμο ως Μυστήριο και συνένωση του άνδρα με τη γυναίκα και την οικογένεια, με την παραδοσιακή και αρχέγονη μορφή της. Και φυσικά, δεν θα το κάνω ποτέ. Γνωρίζοντας ότι μπορεί να βρεθώ στο στόχαστρο φανατικών της «άλλης πλευράς», μειοψηφιών που δια του θορύβου προσπαθούν να επιβληθούν στις πλειοψηφίες. Δεν θα τα καταφέρουν, βέβαια… Γιατί η αλήθεια, η δύναμη των επιχειρημάτων και η πραγματική ελευθερία, πάντα θα νικάνε.
Προσωπικά, εξακολουθώ να έχω εμπιστοσύνη στη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Και επίσης, απεριόριστη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Ο,τι και να γίνει λοιπόν στη Βουλή, με τη βοήθεια του Θεού η αλήθεια θα αποδειχθεί…
(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής Ν. Αχαΐας και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος.
