Του Μάριου Μπέγζου – Θεολόγος, Καθηγητής πανεπιστημίου και συγγραφέας επιστημονικών μελετών
«Nomen est omen» (νόμεν εστ όμεν): «το όνομα είναι οιωνός», σήμα, σημείο, σημάδι. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στο Μακεδονικό ζήτημα, που προκάλεσαν οι Σκοπιανοί γείτονές μας. Δεν πρόκειται για καμιά σκιαμαχία για το όνομα ή τον τύπο, αλλά είναι μια «γιγαντομαχία περί της ουσίας».
Μακεδονία είναι και λέγεται η γη που κατοικείται από ελληνόφωνους, σλαβόφωνους, βλαχόφωνους, αλβανόφωνους κ.λπ. Το εντός της ελλαδικής επικράτειας τμήμα της συνιστά τη βορειοελλαδική περιφέρεια Μακεδονία και το υπόλοιπο κατανέμεται σε όμορα κράτη.
Το συνοριακό με την Ελλάδα ομόσπονδο κρατίδιο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η «Νότια Σερβία» ή «Βαρντάρσκα» (Βαρδάρη), αυτοτιτλοφορήθηκε «Μακεδονία» το 1945. Από το 1990 αυτονομήθηκε σε κράτος με ταυτόσημη ονομασία, εγείροντας αλυτρωτικές αξιώσεις και υποδαυλίζοντας τον σλαβομακεδονικό εθνικισμό σε βάρος του ελληνικού πατριωτισμού. Η διπλωματική προσωνυμία «ΠΓΔΜ» (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της «Μακεδονίας», FYROM) είναι μια προσωρινή ανακωχή ανάμεσα στον σλαβικό εθνικισμό και στον ελληνικό πατριωτισμό.
Ελληνικός πατριωτισμός κατά σλαβικού εθνικισμού
Οποιος αρνείται την ιστορική ελληνικότητα της Μακεδονίας, εξαιτίας της μεσαιωνικής καθόδου σλαβικών φύλων, εθελοτυφλεί. Σαν εκείνον που αμφισβητεί την εβραϊκή αρχαιότητα της Ιερουσαλήμ, λόγω της μουσουλμανικής κατάκτησης των Αγίων Τόπων στον Μεσαίωνα.
Το ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας με το όνομα «Βαυαρία», που γειτονεύει με τη γερμανόφωνη Αυστρία θα μπορούσε να αυτοαποκαλείται «Αυστρία», λόγω γερμανοφωνίας;! Δεν θα διαμαρτύρονταν οι Αυστριακοί για παραχάραξη της ιστορίας τους; Μετά το θλιβερό παρελθόν της ναζιστικής προσάρτησης (Anschluss: Ανσλους) της Αυστρίας στο Γ’ Ράιχ (1939-1945), ο σφετερισμός του ονόματος «Αυστρία» από τη Βαυαρία θα ήταν αιτία πολέμου (casus belli) και αντίσταση του αυστριακού πατριωτισμού ενάντια στον γερμανικό εθνικισμό, τον βαυαρικό σοβινισμό και τον ναζιστικό ρατσισμό.
Η γαλλική επαρχία της Βρετάνης μετονόμασε τη Μεγάλη Βρετανία σε Ηνωμένο Βασίλειο, για να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγχυση μεταξύ της μικρής γαλλικής περιοχής και της μεγάλης αγγλοσαξονικής χώρας. Παρά την απουσία αλυτρωτικών βλέψεων εκατέρωθεν, θεωρήθηκε έντιμο να διευκρινισθεί το όνομα (nomen) ως σημείο /σήμα /σημάδι (omen) του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού.
Η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν απέτρεψε τους εθνικισμούς, αλλά μάλλον τους υπέθαλψε εντελώς απροσδόκητα μάλιστα. Σκοτία και Ουαλία, Βάσκοι και Καταλονία, Φλαμανδοί και Βαλόνοι κ.λπ. είναι μερικά τυπικά παραδείγματα νεοεθνικισμού εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ανάλογα ισχύουν στα Βαλκάνια σήμερα, με την επικείμενη ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Το όνομα είναι ουσία και όχι τύπος πια! Ο αλυτρωτισμός (σημαία, σύμβολα, αγάλματα, σχολικά βιβλία κ.λπ.) του κρατιδίου της Νότιας Σερβίας, είναι ο σκληρός πυρήνας του σλαβομακεδονικού εθνικισμού. Εναντίον αυτών έχει να αντιπαλαίσει ο ελληνικός πατριωτισμός σήμερα κατεπειγόντως μάλιστα!
Ο πατριωτισμός δεν είναι εθνικισμός
Ο πατριωτισμός δεν είναι εθνικισμός ή σοβινισμός, μήτε ρατσισμός κι ούτε φυλετισμός. Η αμυντική φιλοπατρία, η θεμιτή προάσπιση «βωμών και εστιών» και η ειρηνόφιλη πιστότητα στην πατρώα γη, γλώσσα και πίστη, συνιστούν τον αγνό και άδολο πατριωτισμό. Αυτόν οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού εσαεί και διακαώς.
Το ότι ακόμα σήμερα στον τόπο μας, παρά την οικονομική δυσπραγία, υπάρχουν νέοι άνθρωποι που δακρύζουν στο άκουσμα μιας λέξης (Ελλάδα) κι ενός ονόματος (Μακεδονία), αυτό σημαίνει ότι ο καταναλωτισμός και ο χρηματισμός δεν μας έχουν αλλοιώσει. Το ίδιο ίσχυε προ 25ετίας, σε καιρούς επιπολάζουσας ευημερίας! Είτε με «ισχνές αγελάδες» σαν σήμερα (2018), είτε με «παχιές αγελάδες» όπως τότε (1992), οι νεοέλληνες αποδεικνύουν ότι επιμένουν να παραμένουν Ελληνες και Ρωμηοί, χωρίς να καταντούν Γρακοί ή γραικύλοι.
Ο εθνικισμός διαφέρει από τον πατριωτισμό τα μέγιστα. Παρόλο που και οι δυο ομιλούν για πατρίδα, έθνος, γένος κ.λπ., ο εθνικισμός είναι επιθετικός εναντίον ομόρων λαών, εριστικός σε βάρος γειτονικών κρατών και πολεμοχαρής έως πολεμοκάπηλος.
Ο πατριωτισμός είναι αμυντικός σε κάθε περίπτωση, ειρηνόφιλος και συμφιλιωτικός, γι’ αυτό είναι θεμιτός, ευκταίος και εφικτός. Αντιθέτως, ο εθνικισμός είναι απευκταίος, αθέμιτος και άδικος.
Η Μακεδονία έγινε το πεδίο αιματηρών συρράξεων και τοπίο εθνοκά-θαρσης σε βάρος των Ελλήνων, από αλλόθρησκους οθωμανούς κατακτητές και σλαβόφωνους ομόδοξους γείτονες. Η βουλγαρική Εξαρχία, η σχισματική «Μακεδονική Εκκλησία», τα βουλγαρικά Κομιτάτα εναντίον των Μακεδονομάχων μας, η βουλγαρική κατοχή (1941-1944) και τα Σκόπια / ΠΓΔΜ (1945/1992) ομοιάζουν με τη ναζιστική προσάρτηση της Αυστρίας.
Ο δημοκρατικός πατριωτισμός των Ελλήνων επιβάλλει να αντισταθούμε στον σλαβικό εθνικισμό και τον αλβανικό σοβινισμό των βορείων γειτόνων μας. Δεν χρειάζεται να είσαι «δεξιός» για να νιώθεις πατριώτης. Δεν απαιτείται να γίνεις «αριστερός» για να αντιστέκεσαι στον εθνικισμό που είναι εχθρός του έθνους, του λαού και της πατρίδας.
