Του π. Χαράλαμπου Καπλανίδη, Ι.Ν. Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, Καλαμπάκας
Την Κυριακή 4/9/2016 βαπτίσαμε το όγδοο παιδί μας, τη μικρή μας Φιλοθέη. Με αφορμή αυτό το γεγονός, θα ήθελα να αναφερθώ στο τόσο ευαίσθητο και παρεξηγημένο στις μέρες μας θέμα της πολυτεκνίας.
Επειδή σήμερα ακούγεται συνεχώς ότι η πολυτεκνία είναι επιλογή, θα ήθελα να διευκρινίσω το εξής: Επιλογή είναι ο γάμος ή η αγαμία, δηλαδή ο μοναχισμός. Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι που, κατά τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, μας δίνει ο Θεός να επιλέξουμε.
Αν επιλέξεις τον γάμο, θα κάνεις παιδιά. Το πόσα θα το επιτρέψει ο Θεός. Από πολλά μέχρι κανένα! Αν ήταν επιλογή, θα μπορούσαν όλοι να κάνουν παιδιά και μάλιστα όσα και όπως τα θέλουν. Επειδή όμως ακριβώς δεν είναι επιλογή μας, στηριζόμαστε στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού. Και σεβόμαστε απόλυτα την όποια επιλογή Του για εμάς, χωρίς να δυσανασχετούμε, να γκρινιάζουμε και να γογγύζουμε. Όλα αντιμετωπίζονται με προσευχή. Άλλωστε, και η Εκκλησία μας κατά το μυστήριο του γάμου εύχεται ο Θεός να ευλογήσει τον γάμο, «ότι σον θέλημα εστίν η έννομος συζυγία και η εξ αυτής παιδοποιία» και «χάρισαι αυτοίς καρπόν κοιλίας, ευτεκνίας απόλαυσιν», όπου το «ευ» εδώ έχει την έννοια «εύπορος», «ευσεβής», «ευυδρία» κ.λπ. (ενδεικτικά αναφέρω τον ορισμό της λέξης «ευτεκνία» από το λεξικό της ελληνικής γλώσσας του καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη: «ευτεκνία (η), γονιμότητα, το να κάνει κανείς πολλά παιδιά, (ετυμολ.) αρχ. < εύτεκνος/ πολύτεκνος ευ+τέκνον > Αθήνα 2002, σελ. 696).
Δυστυχώς, όμως, ο σημερινός άνθρωπος δουλεύει υπερβολικά το μυαλό του με τη λογική, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να κάνει πολλά παιδιά, γιατί δεν θα έχει να τα ταΐσει, να τα ντύσει, να τα σπουδάσει, να τα ενισχύσει οικονομικά, να τους προσφέρει κάτι παραπάνω, να…, να…, να…, και τις περισσότερες φορές -για να μην πω πάντα- πέφτει εντελώς έξω στις προβλέψεις του. Έχουμε άπειρα παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων, με γονείς που θέλουν να προσφέρουν στα παιδιά τους το καλύτερο -τι εγωιστικό!-, αλλά αυτά να δυσανασχετούν και να υποφέρουν, διότι, πολύ απλά, έχουν εντελώς διαφορετικά όνειρα. Από την άλλη, βλέπεις πολύτεκνες οικογένειες με οικονομικά ή άλλα προβλήματα μεν, αλλά με την ευλογία του Θεού και τηρώντας τον νόμο Του σπουδάζουν τα παιδιά τους και είναι όλα πετυχημένα και ευτυχισμένα.
Διότι, ουσιαστικά, τα οικονομικά προβλήματα που επικαλούνται οι περισσότεροι είναι «οικονο-μικρά» προβλήματα. Τα μεγάλα προβλήματα είναι αλλού. Είναι πνευματικά! Είναι στην ουσιαστική έλλειψη πίστεως, αγάπης και εμπιστοσύνης στον Θεό. Ο άνθρωπος φοβάται μην πεινάσει, μην αρρωστήσει, μην κακοπαθήσει. Φοβάται τα πάντα, εκτός από τον Θεό. Ο άνθρωπος σήμερα σφίγγεται. Σφίγγεται πολύ και δεν αφήνεται στο θέλημα, την αγάπη και την πρόνοια του Θεού. Δυστυχώς ο άνθρωπος σήμερα τα ξέρει όλα! Έτσι θέλει να νομίζει!
Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (ε’ 1-11) βλέπουμε τον Πέτρο να υπακούει στο θέλημα του Κυρίου, που του λέει να πάνε για ψάρεμα μέσα στο καταμεσήμερο, τη στιγμή μάλιστα που το προηγούμενο βράδυ ήταν σκέτη αποτυχία -δεν έπιασαν ούτε λέπι όπως θα λέγαμε εμείς-, τα δίχτυα ήταν έτοιμα για την αυριανή νύχτα και αυτοί έτοιμοι για ξεκούραση.
Οι περισσότεροι από εμάς σήμερα σίγουρα θα αντιδρούσαμε, και μάλιστα πολύ έντονα, γιατί αυτό που ζητούσε ο Κύριος ήταν εντελώς παράλογο! Και όμως, ο Πέτρος, αν και εξέφρασε μόνο μια μικρή επιφύλαξη για το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας, βγήκε για ψάρεμα. Και τότε ήταν που διαψεύστηκε πανηγυρικά! Διότι τη δεύτερη φορά ξεκίνησε έχοντας μαζί του κάτι που δεν είχε την πρώτη φορά: την ευλογία του Θεού! Γιατί αυτός που θα σε βάλει στο πλοιάριο μέρα μεσημέρι να πας για ψάρεμα, ενώ αυτό είναι εντελώς παράλογο για σένα, Αυτός να είσαι σίγουρος ότι θα φροντίσει και για την αλιεία και για σένα και για την οικογένειά σου και γενικότερα θα φροντίσει για την προστασία σου.
Στο κατά Ματθαίον (ιδ’ 22-34) βλέπουμε πάλι τον Πέτρο να περπατάει πάνω στα κύματα, έχοντας το βλέμμα του στραμμένο προς τον Ιησού. Όταν όμως φοβήθηκε τον δυνατό άνεμο, τη μανιασμένη θάλασσα και πήρε το βλέμμα του από τον Κύριο κοιτάζοντας κάτω, απελπίστηκε και άρχισε να βυθίζεται. Τότε φώναξε: «Κύριε, σώσον με» για να ακούσει τον Κύριο να του λέει: «Ολιγόπιστε! Εις τι εδίστασας;».
Αγαπητοί μου, για να μην ακούσουμε και εμείς ποτέ αυτή τη φωνή να μας λέει ολιγόπιστους, ας αφεθούμε στα χέρια του Θεού και στην πρόνοιά Του, χωρίς να πάρουμε το βλέμμα μας από πάνω Του, και ας περπατάμε πάνω στα κύματα χωρίς να φοβόμαστε τίποτα. Τότε θα καταλάβουμε ή μάλλον θα νιώσουμε τι θα πει να ζεις υπό τη σκέπη της αγάπης του Θεού. Όμως πάντα με τον ορθό τρόπο. Αυτόν που ο ίδιος ο Χριστός έχει ορίσει διά των Αποστόλων στην Εκκλησία Του, με τα μυστήρια της εξομολογήσεως, της Θείας Ευχαριστίας, του εκκλησιασμού κ.ο.κ., τους κανόνες δηλαδή της σωστής λειτουργίας των ανθρώπων, χωρίς ανασφάλειες, φόβους, ψυχολογικά προβλήματα κ.λπ. Γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, μόνο ο κατασκευαστής -στην προκειμένη περίπτωση ο Δημιουργός- είναι αυτός που μπορεί να δώσει τις σωστές οδηγίες χρήσεως για τη λειτουργία του αντικειμένου -εδώ του δημιουργήματος-, δηλαδή του ανθρώπου.
Τελειώνοντας, θέλω να αναφερθώ στην πολυτιμότατη βοήθεια φιλοπολυτεκνικών συλλόγων, όπως η Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (ΠΕΦΙΠ), οι οποίοι με τη βοήθεια του Θεού και πολλών ευσυνείδητων ανθρώπων στέκονται όρθιοι τόσα χρόνια και προσφέρουν ουσιαστική αρωγή στον αγώνα των πολύτεκνων οικογενειών, σε μια χώρα δυστυχώς που, ενώ έχει τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, η κυβέρνηση, αντί να στέκεται σαν φιλόστοργη μητέρα για τους πολύτεκνους, στέκεται απέναντί τους σαν τη χειρότερη μητριά. Δεν πειράζει όμως. «Μη φοβού! Ο Θεός μεθ’ υμών και ουδείς καθ’ υμών».
