Του Στέλιου Παπαθεμελή, προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης
Η Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός. Η μακρά προετοιμασία της δείχνει το μέγεθος του εγχειρήματος και οι απουσίες της τελευταίας ώρας τις εγγενείς δυσκολίες του. Η ιστορία σχεδόν ποτέ δεν δικαίωσε απόντες, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για όργανο όπου εφαρμόζεται η θεμελιώδης δημοκρατική αρχή «των πλειόνων η ψήφος κρατείτω» (στ’ κανόνας Α’ Οικουμενικής).
Οι απόντες συνέπραξαν σε όλη τη προδικασία και επέλεξαν για ακατανόητους λόγους, πάντως άσχετους προς την αλήθεια και το δόγμα της Εκκλησίας να απουσιάσουν. Επιλογή τους και ευθύνη τους. Στην Ορθοδοξία, η Αυτοκεφαλία εγγυάται την ελευθερία των Εκκλησιών και η Συνοδικότητα την ενότητά τους και την δύναμη να μαρτυρούν περί της αληθείας.
Το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο δεν έπαψε να είναι κατά τον χαρακτηρισμό του μεγάλου βυζαντινολόγου Steven Runciman «Εκκλησία εν αιχμαλωσία». Και είναι άθλος τού Προκαθημένου του η πραγμάτωση της Συνόδου.
Η επίσημη Ελλάς με τις αφελείς ψευδαισθήσεις τής μηδέποτε υπαρξάσης ελληνοτουρκικής φιλίας δεν τόλμησε να εκπονήσει μια Μεγάλη Πολιτική. Στα πλαίσια μιας τέτοιας στρατηγικής οφείλαμε να καταστήσουμε σημαία την πρόσκτηση διεθνούς προσωπικότητας για το Πατριαρχείο, ώστε να πάψει να ασφυκτιά ως ίδρυμα εσωτερικού τουρκικού δικαίου.
Αντιπαρήλθαμε με πρωτοφανή αδράνεια την εξόντωση του Ελληνισμού, Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου, Τενέδου και φυσικά τις κατ’ εξακολούθηση προκλητικές παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης. Η υποτιθέμενη προστασία του Οικουμενικού Θρόνου υπήρξε το άλλοθι των ελλαδικών ηγεσιών για την απραξία τους απέναντι στους μονίμως κλιμακούμενους τουρκικούς εκβιασμούς.
Σοβεί ο γνωστός γεωπολιτικός ανταγωνισμός ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά κατά περιόδους ξεφυτρώνει και το ιδεολόγημα της «Γ΄ Ρώμης». Μια πολυδιάστατη ελληνική εξωτερική πολιτική δεν θα άφηνε ποτέ να συρθούν τα πράγματα στην πρόσδεση του ενός ή του άλλου ανταγωνιστή, αλλά θα ισορροπούσε κερδίζοντας.
Τα τελευταία σαράντα χρόνια όλοι οι Αμερικανοί πρόεδροι υποτίθεται πίεσαν την Τουρκία να ανοίξει επιτέλους την Χάλκη. Προφανώς οι πιέσεις δεν ήταν όσο έπρεπε άτεγκτες, ούτε της Ελλάδος προς ΗΠΑ, ούτε των ΗΠΑ προς Άγκυρα. Και χωρίς τους «4» η Μεγάλη Σύνοδος είναι βέβαιο ότι επετέλεσε το σοβαρό της έργο. Η πρόταση του Οικουμενικού για επανάληψή της κάθε 7 χρόνια είναι εύστοχη.
Ο κόσμος οδυνάται και δοκιμάζεται αγρίως από τις σύγχρονες πληγές του Φαραώ. Οι «δοκούντες άρχειν των εθνών» κάνουν το παν για να τον καταστήσουν έρμαιό τους γκρεμίζοντας πεισματικά τις σταθερές του.
Η Ορθοδοξία σε πραγμάτωση του κανόνα πίστεως, ελπίδας και αγάπης έχει ένα ρωμαλέο κοινωνικό ιδεώδες. Αυτό είναι μετα-καπιταλιστικό, μετα-σοσιαλιστικό, μετα-κομμουνιστικό και μετα-μεταμοντέρνο.
Και μια αποστροφή του T.S. Eliot για την Ορθοδοξία.
Την καταγράφει ο Σεφέρης:
«Μιλήσαμε για τον μυστικισμό στην Ορθοδοξία.
-Μου φαίνεται πως η Ορθοδοξία είναι πιο κοντά
στην αρχέγονη χριστιανοσύνη, παρατήρησε». (Δοκιμές β΄, σ.194)
Η Γ. Δ/ντρια της Unesco επιφορτισμένη να προστατεύσει τα μεγάλα μνημεία του κόσμου (όπως την Αγία Σοφία) αδράνησε προκλητικά στην ισλαμική προσβολή, προφασιζόμενη ότι δεν το έμαθε (!) Ανάξιος ο μισθός της…
Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν είναι γνωστό το βρετανικό αποτέλεσμα. Ενδεχόμενη υπερψήφιση του Brexit θα προκαλέσει σίγουρα τεκτονικό σεισμό στα θεμέλια της Ευρωένωσης.
Όπως όμως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει εκ βάθρων να ξαναχτιστεί το οικοδόμημα. Επιβάλλεται να ξεκινήσει μια de profundis συζήτηση για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης, με όρους που θα αποτρέπουν την επανάληψη της τραγωδίας.
Σε περίπτωση εξάλλου υπερψήφισης της παραμονής, αφού λυτοί και δεμένοι του διεθνούς συστήματος πάλεψαν με νύχια και με δόντια να κατασκευάσουν πλειοψηφία, θα είναι τραγικό λάθος η αναξιόχρεη θεσμική ηγεσία της Ένωσης να το ερμηνεύσει ως θρίαμβο της καταστροφικής πολιτικής της και να επιδοθεί σε χορούς και πανηγύρια, ως νικητής και τροπαιούχος.
Η εσχάτη πλάνη θα είναι τότε χείρων της πρώτης. Τελικά ασχέτως αποτελέσματος στο «δια ταύτα» πρέπει να αλλάξουν τα πάντα στην Ευρώπη.
Με ή χωρίς Brexit, η Ευρώπη είναι μία γερασμένη δημογραφικά ήπειρος με διάχυτα τα συμπτώματα διαφθοράς. Οι ηγεσίες της είναι κατώτερες των περιστάσεων. Οι ευρωπαϊκοί λαοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η περιέλευση της Ένωσης στη γερμανική ηγεμονία και οι ενδημικές παθογένειες από τις οποίες κατατρύχεται επιβεβαιώνουν την γερμανική αδυναμία δημιουργικής ηγεμόνευσης.
Ήρθε ο Μπαν Κιν Μουν, Γ.Γ. ΟΗΕ (παγκόσμιο αριστείο απραξίας). Πρώτη έγνοια του να επισκεφτεί τις εδώ ΜΚΟ του Soros (τάχα και φιλανθρώπου). Γιγαντιαίο δίκτυο διαπλοκής, πολυπολιτισμικών οραμάτων και εξωθεσμικών παρεμβάσεων. Απεργάζεται και προωθεί διαλυτικά σχέδια κρατών και εθνικών οντοτήτων.
Εξάρτημά του το γνωστό ΕΡΙM που χρηματοδοτεί αδιαφανώς σε 45 χώρες 450 οργανώσεις, εν αις και πολλές ελληνώνυμες.
Αυτοί ανέδειξαν το προσφυγικό σε κυρίαρχο ζήτημα εργαλειοποιώντας το με στόχο τη μετάλλαξη των κοινωνιών, όσο οι λαοί θα παραμένουν ανενεργοί.
Πηγή: http://www.defence-point.gr
