Ο Μητροπολίτης Ιλίου κ. Αθηναγόρας, με εγκύκλιο σημείωμά του, απηύθυνε έκκληση προς όλους να συνδράμουν στο δύσκολο έργο της ενίσχυσης των πυροπλήκτων.
Ακολουθεί το εγκύκλιο σημείωμα του Μητροπολίτη:
«…ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με,
ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με,
ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με…» (Ματθ. κε΄, 35-36).
Τά πιό πάνω λόγια, παρμένα ἀπό τό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω, δέν ἔχουν εἰπωθεῖ ἀπό τόν Κύριό μας μόνο γιά τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου. Γίνονται τόσο ἐπίκαιρα αὐτές τίς χαλεπές μέρες πού διανύει ἡ πατρίδα καί ὁ λαός μας ἕνεκα τῶν καταστρεπτικῶν φονικῶν πυρκαγιῶν πού προκάλεσαν καί προκαλοῦν μέχρι καί αὐτή τή στιγμή πού ἐπικοινωνῶ μαζί σας, ἀνείπωτο πόνο καί ἀπύθμενη τραγωδία σέ χιλιάδες ἀδελφούς μας, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων ἀποτελοῦν μέλη τοῦ λογικοῦ ποιμνίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
Ἄνθρωποι νοικοκυραῖοι, μέσα σέ ἐλάχιστες ὧρες ἔχασαν τό βιός τους καί βρέθηκαν ἐμπερίστατοι νομάδες, σάν περιπλανώμενοι πρόσφυγες στόν ἴδιό τους τόν τόπο, φορτωμένοι πόνο, θλίψη καί ἀβεβαιότητα γιά τό αὔριο πού φαίνεται τόσο ζοφερό, ὅσο ζοφερός εἶναι καί ὁ καμένος τόπος πού ἄφησε πίσω της ἡ πύρινη λαίλαπα. Καί μπορεῖ μέν οἱ Ἱεροί Ναοί στή δική μας περιφέρεια νά γλίτωσαν ἀπό τή μανία τοῦ πυρός, ὅμως ὁ «ναός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Β΄ Κορ. ς΄, 16), οἱ πυρόπληκτοι ἀδελφοί μας, μετροῦν τίς πληγές τους, πληγές πού δυστυχῶς δέν μποροῦν νά μετρηθοῦν…
Γι’ αὐτό πατρικά σᾶς παρακαλῶ καί προτρέπω, μέ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντί τους ἀλλά καί ἀπέναντι στό χρέος ὅλων μας ὡς «μέλη ἐκ μέρους» τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ μας γιά τή συλλογή εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης καί ἰδιαίτερα συσκευασμένων τροφίμων μακρᾶς διαρκείας καθώς καί ρούχων σέ καλή κατάσταση, προκειμένου νά διατεθοῦν γιά τίς πρῶτες ἀνάγκες τῶν πυροπαθῶν ἀδελφῶν μας.
Ὅταν ὁ ἀλησμόνητος νομπελίστας ποιητής μας Ὀδυσσέας Ἐλύτης ἔγραφε ὅτι «πάντα, πάντα περνᾶς τή φωτιά γιά νά φτάσεις τή λάμψη» ἤξερε πολύ καλά ὅτι ἡ ἱστορία τῶν ἀνθρώπων, ζυμωμένη συχνά μέ τόν πόνο, πρέπει νά πυρακτωθεῖ μέ τή φωτιά «γιά νά φτάσει τή λάμψη».
Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ἐμπρηστική καί καταστροφική φωτιά ἀργά ἤ γρήγορα σβήνει, ἡ φλόγα ὅμως τῆς ἀγάπης καί ἀλληλεγγύης στούς Χριστιανούς, δέν σβήνει ποτέ ἀλλά κρατιέται ζωντανή, ἄσβεστη.
Πρίν ἀπό τό ἐφετεινό «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», δυστυχῶς πολλοί ἀδελφοί μας θά βιώσουν τήν δική τους «Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν παθῶν», ἡ ὁποία ἀναμένεται νά εἶναι ἀκόμα πιό «μεγάλη» σέ πόνο καί διάρκεια.
Ἄς ἀπαλύνουμε λοιπόν τόν πόνο τους μέ τά ἔργα τῆς ἀγάπης μας καί ἄς συντομεύσουμε τή διάρκεια τῶν παθῶν τους μέ τήν ἐνεργοποίηση τῆς δικῆς μας συμπαράστασης.
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ,
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν & Πετρουπόλεως
Ἀθηναγόρας
