Στην ακριτική Σάμο βρίσκεται το τελευταίο διήμερο ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, εκπροσωπών την Σύνοδο, με την ιδιότητα του Προέδρου της Ε.Σ.Ε. Πολιτιστικής Ταυτότητος, προκειμένου να συμμετάσχει στις εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της απελευθέρωσης της νήσου από τον τουρκικό ζυγό, καθώς και να τελέσει την ιερά Πανήγυρη της μεγάλης Δεσποτικής εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Την παραμονή της εορτής ο κ. Ιγνάτιος χοροστάτησε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό στον πανηγυρίζοντα Ναό Μεταμορφώσεως Πυθαγορείου Σάμου, παρουσία των Αρχών και πλήθους προσκυνητών, απουσιάζοντος του οικείου Ποιμενάρχου κ. Ευσεβίου, ο οποίος νοσηλεύεται σε νοσοκομείο των Αθηνών, μετά από κάταγμα το οποίο υπέστη τις προηγούμενες ημέρες.
Στο κήρυγμά του ο κ. Ιγνάτιος εξέφρασε την λύπη του για την έκτακτη απουσία του κ. Ευσεβίου και αναφέρθηκε στην κοινή τους πορεία μέσα στην Εκκλησία, ως συμμοναστές: «Μαζί ανεβήκαμε στο Θαβώρ της Εκκλησίας, γιατί αυτός είναι ο προορισμός μας. Αυτό είναι και το νόημα της σημερινής εορτής. Ο Χριστός, λίγο πριν το Πάθος, επάνω στο Θαβώρ, έδειξε στους τρεις Μαθητές ποιο είναι το μέλλον, τί είναι αυτό για το οποίο ήλθε στη γη και τους φανέρωσε ότι όλα αυτά που βίωσαν κοντά Του, τα θαυμαστά και εξαίσια, αλλά και όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν, ένα σκοπό είχαν, να βιώσουν το φως του Χριστού που θα λάμπει σε όλους και σε όλα, το άκτιστο πνευματικό φως, που δίδει χαρά στην ψυχή, που επαληθεύει τον σκοπό της ζωής μας, στην προοπτική της αιωνιότητας και προσφέρει την αίσθηση του Παραδείσου». Ο κ. Ιγνάτιος τόνισε ότι «τέτοιες εξαίσιες στιγμές έχω ζήσει με τον αδελφό μου Ευσέβιο, την κοινωνία της αγάπης και της εμπιστοσύνης, εν Χριστώ». Παρατήρησε, επίσης, ότι «ο Χριστός δεν κράτησε τους Μαθητές πάνω στο Θαβώρ, αλλά τους επέστρεψε στην τραγική κατάσταση της γης, για να τους δείξει ότι πρέπει να γίνονται ένα με τους ανθρώπους. Αυτή είναι η αποστολή μας μέσα στην Εκκλησία, που πολλές φορές με τον Ευσέβιο έχουμε υπηρετήσει. Εκείνος βίωσε την τραγικότητα των πρόσφατων σεισμών, εδώ στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, που τόσο πολύ αγαπά και πονά. Αυτός είναι ο πόνος της γης, αλλά την ίδια στιγμή έρχεται η αγαλλίαση της προσευχής και ξαναγίνεται η ψυχή μας παράδεισος και ο Χριστός μας καλεί να μη γονατίσουμε, να μην υποχωρήσουμε, αλλά να σταθούμε όρθιοι και να είμαστε μαθητές της δικής Του αλήθειας, αγάπης και θυσίας. Και τότε η Ανάσταση θα είναι γεγονός και η Μεταμόρφωση εμπειρία Παραδείσου».
Ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στις επιπλέον διαστάσεις της εορτής, ιδιαίτερα στο νησί της Σάμου: «αφορούν στον αγώνα του σαμιώτικου λαού στην Επανάσταση του 1821, ο οποίος απέδειξε ότι μείναμε 400 χρόνια σκλαβωμένοι, χωρίς να σκλαβωθούμε τελικά και ουσιαστικά. Αυτό που κράτησε ακμαία την λαχτάρα της Ελευθερίας ήταν το Θαβώρ, η γιορτή της Μεταμορφώσεως, γιατί οι Έλληνες παρέμειναν πιστοί στον Χριστό και γιόρταζαν κάθε χρόνο την Μεταμόρφωση, γνωρίζοντας ότι ο Χριστός υπάρχει γι’ αυτούς και ότι την Σταύρωση διαδέχεται πάντα η Ανάσταση. Η πίστη τους στην Ανάσταση του Χριστού κράτησε και την πίστη στην Ανάσταση της Πατρίδος. Κι έτσι, όλοι μας μπορούμε να γιορτάζουμε την Μεταμόρφωση, να έχουμε την εμπειρία του Θαβωρίου φωτός, που καλούμαστε να κάνουμε δικό μας, γιατί κινδυνεύουμε πάντοτε από το σκοτάδι. Κινδυνεύουμε, όλα αυτά που οι πατέρες μας κέρδισαν με αίμα, να τα χάσουμε: την ενότητά μας, από το σαράκι της διχόνοιας, όπως συνέβη στο παρελθόν και χάσαμε τα δίκαιά μας. Γι’ αυτό, στην εποχή μας ιδιαίτερα, να μην αφήσουμε κανένα να μας διχάσει, γιατί θα χάσουμε ό,τι με θυσίες κερδίσαμε. Κινδυνεύουμε να χάσουμε την γλώσσα μας, που διασώθηκε μέσα στην Λατρεία, την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Στην Εκκλησία κρατάμε ζωντανή την γλώσσα μας, σε πείσμα των καιρών, γιατί είναι η δική μας, αυθεντική γλώσσα. Είναι ο πλούτος μας, ασχέτως αν δεν τον εκτιμούμε στις μέρες μας. Τέλος, δεν πρέπει να διακυβεύσουμε την πνευματική μας ελευθερία. Ελευθερία δεν σημαίνει απλώς την διασφάλιση των συνόρων ενός Κράτους. Είναι στην ψυχή, στην καρδιά στο πνεύμα. Ελευθερία δεν είναι να κάνουμε ό,τι θέλουμε, αλλά να μπορούμε να γίνουμε θυσία για τους άλλους, εν ονόματι της αγάπης. Είναι η αυτόβουλη δέσμευση απέναντι στην ελευθερία του άλλου».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του κ. Ιγνάτιος κάλεσε όλους «να μη φοβηθούμε τις προκλήσεις και τις δυσκολίες της εποχής. Έχουμε έναν μεγάλο πολιτισμό, τον θησαυρό της Ορθόδοξης πίστης, δύναμη ανεξάντλητη. Συναντηθήκαμε κι άλλοτε με άλλους πολιτισμούς και ποτέ δεν χάσαμε, αλλά κερδίσαμε. Κι αυτό μπορούμε να επιτύχουμε και πάλι, κρατώντας την ενότητά μας και την αλληλεγγύη μας, καθώς και την ευθύνη μας, όπως αναλογεί στον καθένα».
Τέλος, μετέφερε προς όλους τις πατρικές ευχές του οικείου Ποιμενάρχου κ. Ευσεβίου, ενώ εξέφρασε την βεβαιότητά του για την σύντομη αποκατάσταση της υγείας του και την επάνοδό του στην αγαπημένη του Σάμο.
Ανήμερα της εορτής ο κ. Ιγνάτιος προεξήρχε της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας.
