Με λαμπρότητα εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων η εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στο ομώνυμο Προσκύνημα στην Καπερναούμ.
Αναλυτικά, η Ανακοίνωση του Πατριαρχείου έχει:
Τήν Δευτέραν, 29ην Ἰουνίου / 12ην Ἰουλίου 2021, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων ἐνδόξων πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τήν μνήμην τοῦ προσώπου καί τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου διά Χριστόν τῶν δύο τούτων Ἀποστόλων. Ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐκήρυξε Χριστόν σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα εἰς τήν περιτομήν, ἤτοι τούς Ἰουδαίους, ὁ δέ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τά ἔθνη καί ἀπέβησαν οἱ δύο στερεοί στῦλοι τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἄλλων Ἀποστόλων ὡσαύτως συνεργασθέντων.
Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν ἑορτήν ταύτην εἰς Καπερναούμ τήν παραθαλασσίαν, τήν ἐντεῦθεν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, βορειοδυτικῶς ἅμα τῇ εἰσόδῳ αὐτοῦ εἰς τήν Τιβεριάδα θάλασσαν καί εἰς τόν ἐν αὐτῇ ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τόν κτισθέντα ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Δαμιανοῦ περί τά 1935.
Ἐνταῦθα ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τῶν Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τῶν ὁμόρων περιοχῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναζαρέτ, ψαλλούσης τῆς Βυζαντινῆς παιδικῆς χορῳδίας τοῦ Μπέρ – Σέβα ὑπό τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον δεξιά ἑλληνιστί καί τῆς ἐξ Ἄκκρης Βυζαντινῆς χορῳδίας ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ἀραβιστί ἀριστερά, τῇ εὐσεβεῖ προσευχητικῇ συμμετοχῇ Ἀραβοφώνου καί Ἑλληνοφώνου ποιμνίου ἐκ τῆς Γαλλιλαίας καί ἀλλαχόθεν.
Πρός τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Ἐγνώρισε Κύριος τό σωτήριον Αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν, ἀπεκάλυψε τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ», (Ψαλμ. 97,2), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Εὐλογητός ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατά τό πολύ αὐτοῦ ἔλεος συνάξας πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τῆς ἁγιογραφικῆς Καπερναούμ τόπῳ, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων καί πρωτοκορυφαίων Πέτρου καί Παύλου, τῶν «διῃρημένων τοῖς σώμασι καί ἡνωμένων τῷ Πνεύματι».
Ὁ Πέτρος καί ὁ Παῦλος καλοῦνται πρωτοκορυφαῖοι, διότι οὗτοι ἐγένοντο αὐτήκοοι καί ἀψευδεῖς μάρτυρες τῆς κλήσεως τοῦ Κυρίου λέγοντος, εἰς μέν τόν Πέτρον: «μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σάρξ καί αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ Πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· κἀγώ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν, καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16, 17-18). Εἰς δέ τόν Παῦλον εἶπεν: «ἐγώ εἰμι ᾿Ιησοῦς ὃν σύ διώκεις·… ῏Ην δέ τις μαθητής ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἀνανίας, καί εἶπε πρός αὐτόν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι… πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν οὗτος τοῦ βαστάσαι τό ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων υἱῶν τε ᾿Ισραήλ… Ἐγένετο δέ ὁ Σαῦλος μετά τῶν ὄντων ἐν Δαμασκῷ μαθητῶν ἡμέρας τινάς, καί εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσε τόν ᾿Ιησοῦν, ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ», (Πρβλ. Πράξ. 9, 5-20).
Τό ἰδιαίτερον χαρακτηριστικόν τοῦ Πέτρου καί τοῦ Παύλου εἶναι τό ἀναντίρρητον γεγονός, ὅτι οὗτοι ὡμολόγησαν τῇ ἀποκαλύψει βεβαίως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, (Ματθ. 16,16 καί Πράξ. 9, 19-20). Ἐπί πλέον δέ ὁ Πέτρος ρητῶς ἔλαβε τήν ἐντολήν παρά τοῦ Κυρίου λέγοντος αὐτῷ: «Σίμων Ἰωνᾶ ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων;… βόσκε τά ἀρνία μου… ποίμαινε τά πρόβατά μου», (Πρβλ. Ἰωάν. 21, 15-17).
Ἑρμηνεύων τούς ἀνωτέρω λόγους, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Οὐκοῦν διά μέν τῆς εἰς τρίτον ὁμολογίας τοῦ μακαρίου Πέτρου τό ἐν τριπλῷ γεγονός εἰς ἀπάρνησιν κατηργήθη πλημμέλημα· διά δέ τοῦ φάναι τόν Κύριον «βόσκε τά ἀρνία μου», ἀνανέωσις ὥσπερ τις τῆς ἤδη δοθείσης ἀποστολῆς αὐτῷ γενέσθαι νοεῖται, τόν μεταξύ λύουσα τῶν παιτσμάτων ὀνειδισμόν, καί τήν ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας μικροψυχίαν ἐξαφανίζουσα». [Καί ἀναλυτικώτερον. Διά δέ τόν λόγον τοῦ Κυρίου «βόσκε τά ἀρνία μου», ἡμεῖς ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι ἐγένετο ἕνα εἶδος ἀνανεώσεως τῆς ἤδη δοθείσης τῷ Πέτρῳ ἀποστολικῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία διαλύει τόν μεσολαβήσαντα ὀνειδισμόν τῶν πταισμάτων καί ἐξαφανίζει τήν δειλίαν, τήν προερχομένην ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας].
Ὅσον ἄφορᾷ εἰς τόν θεῖον Παῦλον, οὗτος οἶδεν ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ, … ὅτι ἡρπάγη εἰς τόν παράδεισον καί ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἅ οὐκ ἐξόν ἀνθρώπω λαλῆσαι, (Πρβλ. Β΄ Κορ. 12, 2-4). Ἀναφερόμενος εἰς τήν ἐξαιρετικήν ἐμπειρίαν ταύτην τοῦ Παύλου, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος διερωτᾶται λέγων: «τίνος ἕνεκεν καί ἡρπάγη; Ὑπέρ τοῦ μή δοκεῖν [=νομίζειν] αὐτόν … ἔλαττον ἔχειν τῶν λοιπῶν ἀποστόλων. Ἐπειδή γάρ ἐκεῖνοι συνεγένοντο τῷ Χριστῷ, οὗτος δέ οὐδαμῶς, διά τοῦτο εἰς δόξαν ἥρπασε καί τοῦτον».
Ὁ Ἱερώτατος Παῦλος ἐδοξάσθη ὑπό τοῦ Θεοῦ, διότι οὗτος ἀφ’ ἑνός μέν ἀνεδείχθη ὁ κατ’ ἐξοχήν Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν κατά τήν ἰδίαν αὐτοῦ μαρτυρίαν: «ἐφ’ ὅσον μέν εἰμί ἐγώ ἐθνῶν ἀπόστολος, τήν διακονίαν μου δοξάζω», (Ρωμ. 11, 13)· ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐτίμησε τό ἀποστολικόν αὐτοῦ ἀξίωμα οὐχί μόνον διά τοῦ σωτηριώδους κηρύγματος αὐτοῦ, ἀλλά καί διά τοῦ ἔργου αὐτοῦ, δηλονότι τῆς προσωπικῆς αὐτοῦ φροντίδος καί ἀνυστάκτου καθημερινῆς μερίμνης, ὑπέρ ἁπασῶν τῶν ἁγίων Ἐκκλησιῶν κατά τήν αὐτοῦ καί πάλιν μαρτυρίαν: «ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καί δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις ἐν ψύχει καί γυμνότητι· χωρίς τῶν παρεκτός ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν», (Β΄ Κορ. 11, 27-28).
Παρομοίως ἐδοξάσθη, δηλονότι ἐτιμήθη καί ὁ μακάριος Πέτρος ὑπό τοῦ Κυρίου εἰπόντος αὐτῷ: «καί δώσω σοι τάς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καί ὅ ἐάν δήσῃς ἐπί τῆς γῆς ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί ὅ ἐάν λύσῃς ἐπί τῆς γῆς ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Ματθ. 16,19). Τό δῶρον δέ τοῦτο τῆς ἐξουσίας τοῦ δεσμεῖν καί λύειν ἔλαβον ἐξ ἴσου ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι μέ πρῶτον βεβαίως τόν Πέτρον, ὡς σχολιάζει ὁ ἑρμηνευτής Ζιγαβηνός λέγων: «Καί μήν τό δῶρον τοῦτο καί τῶν ἄλλων Ἀποστόλων γέγονεν, ἀλλά πρώτῳ τῷ Πέτρῳ δέδοται· διότι πρῶτος οὗτος Υἱόν τοῦ Θεοῦ γνήσιον τόν Χριστόν εἶναι ἀνωμολόγησε».
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐξαίρων τήν ἀποστολικήν δραστηριότητα τῶν Πέτρου καί Παύλου λέγει: «Ὁρᾶτε Πέτρον καί Παῦλον τό περιφανές καί ὁμότιμον ὅσον, καί ὡς ὑπ’ ἀμφοτέρων ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία βαστάζεται; Διά τοῦτο καί αὕτη νῦν μίαν καί τήν αὐτήν ἀμφοτέροις νέμει τιμήν, ὁμοτίμως ἀλλήλοις συνεορτάζουσα σήμερον». [Βλέπετε πόση εἶναι ἡ λαμπρότης καί ὁμοτιμία τοῦ Πέτρου καί τοῦ Παύλου καί πῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ βαστάζεται; Διά τοῦτο καί αὐτή -ἡ Ἐκκλησία- τώρα ἀπονέμει μίαν καί τήν ἰδίαν τιμήν καί στούς δύο, συνεορτάζοντας σήμερον ὁμότιμα καί τούς δύο].
Ἐπικαλούμενος τό ἅγιον καί θεάρεστον τέλος τοῦ βίου καί τῆς ἀποστολικῆς συμπεριφορᾶς τῶν ἁγίων τούτων Ἀποστόλων, ὁ Πατήρ ἡμῶν Γρηγόριος μᾶς προτρέπει νά μιμηθῶμεν αὐτῶν, δηλονότι τοῦ Πέτρου καί Παύλου, τήν ἐκ ταπεινώσεως καί μετανοίας διόρθωσιν. Διό καί ἡμεῖς μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν:
«Χαῖρε Πέτρε Ἀπόστολε, καί γνήσιε φίλε, τοῦ σοῦ διδασκάλου Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Χαῖρε Παῦλε, παμφίλτατε καί κῆρυξ τῆς πίστεως καί διδάσκαλε τῆς οἰκουμένης. Ὡς ἔχον παρρησίαν, ζεῦγος ἁγιόλεκτον, Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν [σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου Μαρίας] ἱκετεύσατε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν» Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καλῶς συντηρῶν τήν Μονήν καί ἀνακαινίσας αὐτήν εἰς τάς ἁγιογραφίας τοῦ Ναοῦ καί τά πέριξ Ἐπιστάτης μοναχός Εἰρήναρχος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα καί παρέθεσεν ὑπαίθριον παραθαλασσίαν τράπεζαν.
