Για την εν Χριστώ αγάπη έναντι της αγαπολογίας από τη μία πλευρά και της τρομολογνείας από την άλλη αναφέρθηκε στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, η οποία μεταδόθηκε απευθείας μέσω τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Ο Σεβασμιώτατος ερμηνεύοντας τόσο την ευαγγελική περικοπή όσο και το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Απόκρεω μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Πάρα πολλές φορές στη ζωή μας και ιδιαίτερα στην πνευματική μας ζωή, στην θρησκευτική μας ζωή, στην χριστιανική μας ζωή βλέπουμε να υπάρχει ένας διπολισμός, βλέπουμε τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις, εκ διαμέτρου αντίθετες.
Από τη μία πλευρά μία φλύαρη και ακατάσχετη και άσαρκη και ανούσια αγαπολογία, μία αγάπη ως μία έννοια συναισθηματική, ως μία έννοια μιας ηθικής αρετής αυτού του κόσμου, ως ένα κομμάτι ενός κώδικα ευγενείας ή οποιουδήποτε άλλου κώδικα.
Αγάπη, χωρίς συγκεκριμένο θυσιαστικό περιεχόμενο, που δικαιολογεί τα πάντα στο όνομά της και κυρίως τη νωθρότητα, την αβελτηρία, την οκνηρία, το κλείσιμο στον εαυτό, την έλλειψη ενδιαφέροντος πραγματικού, θυσιαστικού, με ταπείνωση και υπέρβαση για τον άλλον άνθρωπο. Και είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτής της συναισθηματικής αγαπολογίας.
Στον αντίποδα της ακατάσχετης αγαπολογίας, της ανούσιας, επαναλαμβάνω, φλύαρης και άσαρκης αγαπολογίας βρίσκεται η επίσης, και πολύ περισσότερο επικίνδυνη, τρομολαγνεία, συνωμοσιολογία, αυτή η αντίληψη που παντού βλέπει σκιές και συνωμοσίες και εχθρούς, που παντού βλέπει σχέδια πανουργίας, παντού βλέπει ως κέντρο του κόσμου την κακία και τον Πονηρό, αυτή η αντίληψη, η οποία βλέπει στο πρόσωπο του Θεού, όχι ένα Θεό αγάπης ευσπλαγχνίας και οικτιρμοσύνης, αλλά ένα Θεό δικαστή, ένα Θεό τιμωρό, ένα σκαιότατο Θεό και με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζει αυτή η αντίληψη τον συνάνθρωπο.
Τον αντιμετωπίζει ως τον παραβάτη της θείας τάξεως, του νόμου και της τάξεως, τον αντιμετωπίζει ως ένα αντικείμενο κριτικής, ελέγχου. Και μάλιστα νομίζουν όσοι έχουν αυτή την αντίληψη, ότι έχουν και υποχρέωση και ιερό καθήκον να γίνονται καθημερινά ιεροεξεταστές, δικαστές των άλλων και όχι φυσικά του εαυτού τους.
Και έρχεται σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, Κυριακή της Απόκρεω, έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, να τα βάλει ο ίδιος ο Χριστός με τη διδασκαλία Του, να τα βάλει η Εκκλησία μας με τα αναγνώσματα της, με τη διδαχή της, να μας αποκαλύψει και να μας φανερώσει την αληθινή αγάπη, αυτή την αγάπη, η οποία δεν είναι αγαπολογία, αλλά αυτή την αγάπη, η οποία διώχνει τον φόβο.
Τι ωραία ο ευαγγελιστής της αγάπης, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος το διατυπώνει∙ «η τελεία αγάπη έξω βάλει τον φόβον, ότι ο φόβος κόλασιν έχει». Αυτοί που ομιλούν συνέχεια για την κόλαση, αυτοί που συνέχεια απειλούν τους άλλους κατά κανόνα, με την προοπτική της κολάσεως ζουν με κέντρο τον φόβο και όχι την αγάπη, διότι ο φόβος έχει μέσα του την κόλαση. Ο φόβος είναι η κόλαση και κόλαση είναι ο φόβος.
Η τελεία αγάπη όμως είναι η αγάπη, την οποία μας φανερώνει ο Χριστός σήμερα. Είναι μία αγάπη, η οποία δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, δεν είναι μία ιδεολογική τοποθέτηση, δεν είναι μία διακήρυξη, δεν είναι απλώς μία φιλανθρωπία εξωτερική, δεν είναι η επίδειξη μιας ελεημοσύνης και δη περιστασιακής, όταν προκύπτουν κάποιες ανάγκες ή κάποιες περιστάσεις, δεν είναι η εκδήλωση ενός συναισθηματικού παροξυσμού όταν ο άλλος βρίσκεται σε μία άσχημη περίσταση, ούτε είναι ένα -συγχωρέστε με για την φράση- ένα event, ένα έκτακτο γεγονός.
Η αγάπη του Χριστού είναι η αγάπη προς τον ελάχιστο αδελφό, η αληθινή αγάπη δεν είναι μία οποιαδήποτε ακτιβιστική αγάπη. Η πραγματική αγάπη δεν είναι μία επίδειξη, έκφραση αλληλεγγύης απλώς και ανεκτικότητας -σπουδαίες αρετές και αναγκαίες για την κοινωνική συμβίωση-, αλλά η αληθινή αγάπη είναι η εν Χριστώ αγάπη».
Συνεχίζοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών ανέφερε:
«Για την εν Χριστώ αγάπη μας μιλά σήμερα η Εκκλησία μας και έρχεται ο Χριστός στον κάθε έναν από εμάς, έρχεται ο Χριστός στο σήμερα, αλλά έρχεται ο Χριστός και στο αύριο και έρχεται και στο επέκεινα, στα έσχατα, την εικόνα των εσχάτων, της Δευτέρας Παρουσίας, που δεν είναι μία επίδειξη ισχύος ενός Θεού τιμωρού, που δεν είναι η ολομέλεια και η σύγκληση ενός δικαστηρίου για να προσφέρει τιμωρίες ή αμοιβές στους ανθρώπους, αλλά είναι η αγάπη στο φως, είναι η αγάπη στο ξέφωτο, είναι η φανέρωση και η αποκάλυψη της αληθινής αγάπης.
«ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με».
Και ρωτούν οι άνθρωποι, οι αληθινοί χριστιανοί, οι πραγματικά αγαπώντες, γιατί η πραγματική εν Χριστώ αγάπη, είναι η αγάπη η ταπεινή, είναι η αγάπη η οποία δεν είναι μία αγάπη εκλεπτυσμένη, είναι η αγάπη η οποία δεν είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, ούτε ένα ψυχολογικό άλλοθι, ούτε ένα επικάλυμμα ενοχών, αλλά είναι η αγάπη η οποία είναι ζωή.
Και όταν κάποια αγάπη είναι ζωή αληθινή, τότε αυτός που τη βιώνει και αυτός που τη ζει αναρωτιέται ταπεινά: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινώντα και σου δώσαμε φαγητό, πότε σε είδαμε διψώντα και σε ποτίσαμε, πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε κοντά μαςε, πότε σε είδαμε γυμνό και σε ντύσαμε, πότε σε είδαμε στη φυλακή και ήρθαμε σε σένα, πότε σε είδαμε ασθενή και σε επισκεφθήκαμε»;
Και ο Χριστός απαντά σε αυτές τις ταπεινές ψυχές, που αγαπούν πραγματικά, που αγάπησαν πραγματικά, που αγάπησαν χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς να κάνουν καμία συναλλαγή με τον Θεό, στις ψυχές που δεν αγάπησαν για να λάβουν κάτι, που αγάπησαν γιατί ξέρουν ότι η αγάπη είναι ζωή.
Σε αυτές τις ψυχές απαντά ο Χριστός: «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε». Αυτή είναι η εν Χριστώ αγάπη, να αγαπάς τον άλλον άνθρωπο, γιατί γνωρίζεις ότι αγαπάς τον ίδιο το Χριστό και μάλιστα τον άνθρωπο τον πεινασμένο, το διψασμένο, τον γυμνό, τον ξένο, τον ασθενή, τον φυλακισμένο, τον αδύνατο δηλαδή άνθρωπο, τον πεσμένο, έναν άνθρωπο, τον αποτυχημένο άνθρωπο, τον τραυματισμένο άνθρωπο».
Στη συνέχεια ο κ. Συμεών αναφέρθηκε στο αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο ως ερμηνευτικό κριτήριο και πυξίδα εφαρμογής των εντολών του Θεού θέτει την αγάπη προς τον αδελφό και ιδιαίτερα αυτόν που είναι ασθενής στην συνείδηση, που σκανδαλίζεται, και που γι’ αυτόν τον αδελφό αξίζει κανείς να υπερβεί πλήρως τις επιθυμίες και τα δικαιώματά του: «διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω».
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε για ακόμη μία φορά τα τοπικά Μέσα, τα οποία μεταδίδουν ξανά από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό την Θεία Λειτουργία, τον τηλεοπτικό σταθμό «Star Κεντρικής Ελλάδος», καθώς και όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Φθιώτιδος, οι οποίοι συνδέονται με τον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως (89,4 Fm) και έτσι η Θεία Λειτουργία και ο παρηγορητικός Λόγος της Εκκλησίας, φτάνει σε κάθε σπιθαμή της Φθιώτιδος και της Στερεάς Ελλάδος, αλλά και μέσα από το διαδίκτυο σε όλο τον κόσμο.
Ο Σεβασμιώτατος ακόμη ως Πνευματικός Πατέρας και ορατό σημείο ενότητας της περιοχής μας και αφού συνέστησε προσευχή και προσοχή για όσα συμβαίνουν τούτες τις δύσκολες ημέρες της πανδημίας, έδωσε ένα πολύ δυνατό μήνυμα ενότητας, αγάπης και ευθύνης προς όλους τους ανθρώπους της Μητροπόλεως μας, όλους τους πολίτες της Περιφερειακής Ενότητας της Φθιώτιδας, υπογραμμίζοντας:
«Χτύπησε μια μεγάλη καμπάνα για την περιοχή μας. Και ξαφνικά βρεθήκαμε κι εμείς εδώ στο επιδημιολογικό επίπεδο του πολύ αυξημένου κινδύνου. Δεν είναι ώρα τώρα για να επιρρίπτουμε οι άνθρωποι ευθύνες ο ένας στον άλλον και πολλώ δε μάλλον να δημιουργείται σύγκρουση μεταξύ ενός χωριού με το άλλο χωριό ή μιας γειτονιάς με την άλλη γειτονιά.
Είμαστε όλοι μια οικογένεια και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Άλλωστε θα έρθει η ώρα του απολογισμού και η ώρα που θα κάνουμε ταμείο όλοι μας απ’ αυτή την κρίση και απ’ αυτή την πανδημία και θα έρθει και η ώρα η δική σας και η δική μας, ως πολιτών, για να εκφραστούμε υπεύθυνα με τον τρόπο που έχει ορίσει η δημοκρατία για την άποψη μας και την κρίση μας και την αξιολόγηση μας για την διαχείριση της πανδημίας, αλλά και την διαχείριση των κοινών πραγμάτων.
Τώρα είναι ώρα που πρέπει ενωμένοι και αγαπημένοι να κοιτάμε το σήμερα και το αύριο με υπευθυνότητα και με σύνεση. Κι όσοι μέχρι χθες σφύριζαν ανέμελα, έλεγαν θεωρίες ότι δεν υπάρχει η αρρώστια ή ότι εμένα δεν με πλησιάζει η αρρώστια ή ότι εγώ δεν κινδυνεύω επιτέλους να σοβαρευτούν και να αναλάβουν την ευθύνη τους απέναντι στους συνανθρώπους τους και απέναντι στην κοινωνία.
Ο κορωνοϊός πλησιάζει τους πάντες. Και εμένα όπως ξέρετε συνέχεια με κλώθει γύρω γύρω. Δεν αποκλείεται κι εγώ αύριο τελικά να αρρωστήσω, όπως όλοι μας. Δεν ζούμε με τον φόβο μην αρρωστήσουμε, ζούμε όμως με την ευθύνη, για να μπορούμε να έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι εμείς δεν γίναμε αιτία, με την ανευθυνότητα μας και την επιπολαιότητα μας, να μπει σε δοκιμασία το χωριό μας, είτε λέγεται αυτό Μαλεσίνα, είτε έχει οποιοδήποτε άλλο όνομα, είτε να μπει σε δοκιμασία η δουλειά μας, είτε το εργοστάσιο στο οποίο εργαζόμαστε, είτε να μπει σε δοκιμασία το σπίτι μας, η οικογένεια μας. Την σηκώνουμε μια τέτοια ευθύνη;», διερωτήθηκε ο κ. Συμεών.
Και συνέχισε: «Να πάψουμε να είμαστε ανεύθυνοι, να σοβαρευτούμε όλοι μας, ασχέτως της αξιολόγησης μας για τα διάφορα μέτρα, τις διάφορες αποφάσεις. Τώρα έχουμε την δύναμη της αγάπης, της ευθύνης και της υπευθυνότητας. Θα πρέπει όλοι μας να βοηθήσουμε, όχι μόνο για να μην ξεφύγει η κατάσταση, αλλά και να διορθωθεί και να επανέλεθει στα καλύτερα δυνατά επίπεδα, στα άριστα επίπεδα, στα μηδενικά επίπεδα. Αυτή θα είναι εκδήλωση πραγματικής αγάπης για τον συνάνθρωπο, αγάπης θυσιαστικής, διότι η υπευθυνότητα και η σοβαρότητα είναι εκδήλωση αληθινής εν Χριστώ αγάπης».
