Την 21η ημέρα των εορταστικών εκδηλώσεων “ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2020” του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Ομωνύμου Δήμου, ομιλητής ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Ιερομόναχος π. Νίκων Αγιορείτης, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίων Αποστόλων, Σκήτης Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αγίου Όρους, με θέμα: «Έχει ο χριστιανός πατρίδα;».
Ο ομιλητής στην αρχή της ομιλίας του, αναφέροντας τον αγιογραφικό στίχο: ‘Οὐ γὰρ ἐχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν’ (Εβρ. 13’, 14) και το απόσπασμα από την προς Διόγνητον επιστολή: ‘Χριστιανοί γάρ οὔτε γῇ, οὔτε φωνῇ, οὔτε ἔθεσι διακεκριμένοι τῶν λοιπῶν εἰσιν ἀνθρώπων. Οὔτε γάρ που πόλεις ἰδίας κατοικοῦσιν, οὔτε διαλέκτω τινί παρηλλαγμένη χρῶνται, οὔτε βίον παράσημον ἀσκοῦσιν…’, έθεσε το ερώτημα: “ Έχει ο Χριστιανός Πατρίδα”; Και συνέχισε: “ Έχουμε δύο πατρίδες, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Άγιος Παΐσιος. Τη γήινη και την ουράνια, τον Παράδεισο. Η γήινη πατρίδα, η όμορφη γη, η κάθε πατρίδα, την οποία οφείλουμε να εργαζόμαστε και να προστατεύουμε, είναι ο χώρος προετοιμασίας για την ουράνια πατρίδα μας. Γι’ αυτό μας παραχωρείται ο χρόνος και η ζωή, για να κατορθώσουμε να κατοικήσουμε στην ουράνια πατρίδα μας, την Βασιλεία των Ουρανών”.
Σε άλλο σημείο, υπογράμμισε: “Σε ένα γκράφιτι διάβασα ‘η μοναδική πατρίδα μας, τα παιδικά μας χρόνια’. Κάποτε κάποιοι μας μεγάλωσαν, μας αγκάλιαζαν, μας τάιζαν και εμείς πλέον μεγαλώσαμε. Η πατρίδα λοιπόν αρχίζει από την οικογένεια, αλλά δεν είναι η μοναδική πατρίδα. Η οικογένεια, μας παραδίδει στην κοινωνία, όπου θα γνωρίσουμε και θα αγαπήσουμε καινούργιους αδελφούς και φίλους και θα κάνουμε τη δική μας οικογένεια. Αλλά και τώρα δεν θα είμαστε μόνοι μας. Κάποιοι μας αγκαλιάζουν, μας προστατεύουν, μας τρέφουν και εμείς αυξανόμαστε «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ».
Έλεγε, ο π. Εφραίμ της Αριζόνα: ‘ Ήμουν σε μεγάλη θλίψη και τότε άρχισε να μου δείχνει ο Θεός, σαν κινηματογραφική ταινία ολόκληρη τη ζωή μου και τους κινδύνους που διέτρεξα και να μου λέει: – Εδώ Έγω σε φύλαξα, εκεί Εγώ σε έσωσα… έως σήμερα. Και έτσι μου έφυγε όλη η πίκρα και η θλίψη και κατάλαβα πως, όπου κι αν βρεθώ, όπου κι αν πάω θα βρίσκομαι στην αγκαλιά του Θεού’.
“Όταν ήμασταν μικροί”, συνέχισε ο ομιλητής, “δεν γνωρίζαμε ποιος μας προστάτευε και μας τάιζε. Ώσπου το καταλάβαμε αφού γίναμε και εμείς γονείς. Το ίδιο συμβαίνει και στα πνευματικά. Ο Κύριος είπε: ‘ Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ’. Τα θεία λόγια αυτά δεν τα καταλαβαίνουμε γιατί βρισκόμαστε σε μια νηπιακή ηλικία, έως ότου, ακολουθώντας τις συμβουλές της Εκκλησίας, του Θεού της αγάπης, ενηλικιωνόμαστε και έρχεται η ώρα που από τούτη τη ζωή καταλαβαίνουμε και αναγνωρίζουμε ποιος είναι Αυτός που μας προστατεύει, που μας τρέφει και εμείς αυξανόμαστε πνευματικά. Αυτό θα το καταλάβουμε όχι θεωρητικά, εγκεφαλικά, αλλά ζώντας ο ένας δίπλα στον άλλον. Αλλ’ αυτό θα το πετύχουμε στο χώρο που μας τοποθέτησε ο Θεός. Στον τόπο και στο χρόνο που μας χάρισε. Γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε τη γήινη πατρίδα. Είναι ο χώρος που θ’ αγωνιστούμε για να κερδίσουμε και για να γίνουμε άξιοι και για τη δεύτερη πατρίδα, τη Βασιλεία των Ουρανών”.
Αναφέροντας πάρα πολλά συγκινητικά παραδείγματα αυτοθυσίας για τα δίκαια της πίστεως και της πατρίδας από την ελληνική ιστορία, πρόσφατη και παλαιότερη, ο Γέροντας κατέληξε στο συμπέρασμα: “Ο κάθε ένας από μας έχει τεράστια ευθύνη για τη διατήρηση της ορθόδοξης παράδοσης και της ιστορικής μας ταυτότητας ως Έλληνες, την οποία πρέπει να μεταγγίσουμε στα παιδιά μας, προτρέποντάς τα να αγαπήσουν τη γνώση μέσα από τη μελέτη, η οποία γνώση είναι το αντίδοτο της άγνοιας, της λήθης και της ιστορικής διαστρέβλωσης».
