Την πορεία από την ανεκτικότητα στην απόλυτη αγάπη μέσα από το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα ανέπτυξε στον λόγο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, από τον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ζηλευτού Φθιώτιδος, στον οποίο και ετέλεσε την Θεία Λειτουργία.
Στο χωριό, το οποίο επλήγη από τις πρόσφατες καταστροφές της θεομηνίας «ΙΑΝΟΣ» και το οποίο για πολλοστή φορά επισκέφθηκε ποιμαντικώς και ουσιαστικώς ο Σεβασμιώτατος, για να βρεθεί κοντά στους πληγέντες
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Ο σύγχρονος πολιτισμένος κόσμος έχει φτάσει στο σημείο να θεωρεί ως κορυφή της εξέλιξης την αρχή της ανεκτικότητας, ως ιδεότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς και ως προδιαγραφή και προϋπόθεση της κοινωνικής συμβίωσης.
Να ανέχεσαι δηλαδή την διαφορετικότητα του άλλου, να την υπομένεις, να την αποδέχεσαι ως ένα αναγκαίο κακό, αλλά μέχρις εκεί.
Δυο χιλιάδες χρόνια όμως πριν, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στο Ευαγγέλιο, στην διδαχή Του, στην αποκάλυψη της Αλήθειας, της αληθινής Ζωής, στο διάλογό Του με τον άνθρωπο της εποχής του, έρχεται να μας πάει πιο μπροστά από αυτό που θεωρούμε σήμερα ως κορύφωση της προόδου, να μας ανεβάσει σε σχέσεις πραγματικής κοινωνίας και προόδου.
Το βλέπουμε σήμερα στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, όπου παρατίθεται ο χρυσός κανόνας της χριστιανικής ηθικής. Αν παρατηρήσουμε θα δούμε, ότι υπάρχει μια βαθύτατη κλιμάκωση στο δρόμο που μας παρουσιάζει ο Χριστός και είναι ο δρόμος όχι απλώς μιας συμβίωσης, αλλά μιας συνύπαρξης και κοινωνίας αγάπης, όπου ο άλλος δεν είναι το αναγκαίο κακό που αποδέχεσαι, αλλά ο άλλος είναι ο άγγελός σου, η προϋπόθεση της αυτοπραγμάτωσής σου. Ο άλλος είναι η δυνατότητα να καταλάβεις ότι γεννήθηκες για να φτάσεις και να γίνεις ίδιος με τον Θεό, για να πορευθείς και να φτάσεις από το κατ’εικόνα στο καθ’ομοίωση.
Δεν μας ζητά κάτι δύσκολο, αλλά μια ελάχιστη τιμιότητα στην συμπεριφορά μας και στη σχέση μας. Όπως επιθυμούμε να φέρονται οι άλλοι σε εμάς, τουλάχιστον να φερθούμε και εμείς έτσι σε αυτούς.
Όλα αυτά είναι η βάση το κατώτατο επίπεδο κοινωνικής συμβίωσης. Αυτά που η σύγχρονη προοδευμένη εποχή τα θεωρεί ως κορύφωση, ως την κορυφή των αρετών, ως την ιδανική κοινωνία. Ο Χριστός όμως μας θέλει πιο ψηλά και για αυτό έρχεται να μας θέσει μερικά πολύ λογικά και αυτονόητα επιχειρήματα, προκειμένου κεντρίζοντας το μυαλό μας, τη λογική μας, να ανοίξει χώρος να μιλήσει και στην καρδιά μας. Να ενεργοποιηθεί το φιλότιμο μέσα μας.
Ο Χριστός μας ζητά κάτι παραπάνω, γιατί ο χριστιανός είναι πλασμένος για το κάτι παραπάνω, για το πολύ μεγάλο που υπερβαίνει τους νόμους της φύσεως και εισέρχεται στους νόμους της ελευθερίας. Είναι υπέρβαση του εαυτού, υπέρβαση όλων αυτών των αγκυλώσεων, προκαταλήψεων και ταπεινών κινήτρων και ποιο είναι αυτό; «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Αυτή είναι η διαφορά του Χριστιανισμού από οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία, θρησκεία, φιλοσοφία.
«Αγάπα αυτόν που σε συκοφαντεί, αυτόν που σε κυνηγάει, αυτόν που δεν σε σέβεται». «Αγάπα τον διαφορετικό, τον κάθε άλλον». Μονάχα ο Χριστός το τόλμησε, όχι απλώς να το πει αλλά να το αποδείξει, να το μαρτυρήσει, να το υπογράψει με το αίμα Του πάνω στο Σταυρό και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας να το συνυπογράψουν με το αίμα της καρδιάς τους και της ψυχής τους.
Η αγάπη για τον εχθρό είναι η πραγματική πρόοδος, η πραγματική ευημερία, το πραγματικό σύγχρονο, μοντέρνο πνεύμα, το οποίο ούτε έχει καν υποψιαστεί η δήθεν σύγχρονη μοντέρνα και φωτισμένη εποχή.
«Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.»
Η πρόταση ζωής που απευθύνει στον καθένα είναι «αν αγαπάτε τους εχθρούς σας γίνεσθε, ότι είναι ο Θεός Πατέρας. Γίνεσθε ίδιοι με τον Θεό». Ναι, όποιος αγαπά τους εχθρούς, όποιος υπερβαίνει, προχωρά πέρα από την ανεκτικότητα στο βασίλειο της αγάπης. Αυτός είναι πραγματικά ο μοντέρνος, σύγχρονος άνθρωπος. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής της ζωής. Μονάχα αν δεν έχεις μειονεξίες μέσα σου, έχεις την αρχοντιά να πεις στον άλλον «σου τα χαρίζω ό,τι και αν μου έκανες, ό,τι και αν μου είπες. Έλα να προχωρήσουμε μπροστά να ζήσουμε την αληθινή ζωή». Δεν θέλω να ασχολούμαι με το παρελθόν, με μικρότητες. Θέλω να ασχολούμαι με τα μεγάλα και μεγάλο και σπουδαίο, είναι να σε αγαπώ και να με αγαπάς. Να σε νιώθω και να με νιώθεις. Να πιανόμαστε από το χέρι και να ξεπερνάμε πλημμύρες και θεομηνίες και δυσκολίες και να προχωράμε μπροστά για μια καλλίτερη ζωή».
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε Πρωτοπρεσβύτερο τον Συνταξιούχο Κληρικό της Μητροπόλεως, π. Ηλία Χριστόπουλο, ο οποίος εξακολουθεί να διακονεί το Ιερό Θυσιαστήριο του χωριού Λαδικού Υπάτης και επίσης προεχείρισε Αναγνώστες, τέσσερις νέους, οι οποίοι κατάγονται από το χωριό και διακονούν με ζήλο και αγάπη τα αναλόγια του Ναού και άλλων Ναών της Μητροπόλεως, καθώς είναι ενεργά μέλη του έργου της Τοπικής Εκκλησίας.
Πρόκειται για τον Διευθυντή του 5ουΛυκείου Λαμίας, τ. Πρόεδρο της Π.Ε.Θ κ. Κωνσταντίνο Σπαλιώρα, Dr Θεολογίας, τον κ. Αναστάσιο Φλώρο, Υπάλληλο του ΕΚΑΒ, υιό του μακαριστού Εφημερίου του χωριού π. Νικολάου Φλώρου και τους δίδυμους αδελφούς Αθανάσιο και Ραφαήλ Σφήκα, Πτυχιούχους της Σχολής Καλών Τεχνών και της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας ΒΕΛΛΑ Ιωαννίνων αντίστοιχα, Πτυχιούχους Βυζαντινής Μουσικής του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως «Γερμανός ο Μελωδός».
Με ιδιαίτερη συγκίνηση, όλοι οι κάτοικοι του χωριού προσέτρεξαν για να λάβουν την ευχή του Σεβασμιωτάτου και με κάθε τρόπο αλλά και με λόγους αγάπης να τον ευχαριστήσουν, που έμπρακτα και αληθινά ευρίσκεται στο πλευρό τους, από την πρώτη στιγμή της δοκιμασίας, την οποία περνούν, καθώς επίσης να καταθέσουν την ευγνωμοσύνη τους που εκτός από την ψυχική στήριξη και παραμυθία την οποία προσφέρει και για την υλική, η οποία είναι πολύ ενισχυτική και σπουδαία.
Πηγή: Ι.Μ.Φθιώτιδος
