Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της του Χριστού Γεννήσεως στην Τάλα Πάφου κήρυξε το Θείο Λόγο με αφορμή την σημερινή ευαγγελική περικοπή,του παραλύτου και σημείωσε:
«Ο Χριστός στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιάς μας και χτυπάει να Του ανοίξουμε για να μπεί. Εάν συναντηθούμε και ενωθούμε με τον Χριστό, θα πάψουμε να είμαστε μόνοι. Θα ενωθούμε με όλο τον κόσμο, με όλη την κτίση. Θα ενωθούμε με τον εαυτό μας, θα συναρμολογήσουμε τα σπασμένα κομμάτια του εαυτού μας και αυτό θα είναι ο μεγαλύτερος θρίαμβος μας. Όποιος βρεί τον Χριστό, εκείνος ζει αληθινά. Μόνη αληθινή βοήθειά μας είναι ο Χριστός κι εμείς πρέπει να Τον καλέσουμε και να Τον βάλουμε για πάντα στη ζωή μας.
«Πικρό βγαίνει το παράπονο από τα χείλη του παραλύτου. Κύριε, βρίσκομαι κατάκειτος για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Προσπαθώ να μπω στα νερά της δεξαμενής για να θεραπευθώ, μα δεν τα καταφέρνω. Πάντοτε προλαβαίνει άλλος κι εγώ εξακολουθώ να παραμένω ανίατος. Με τον τρόπο μου φωνάζω, ζητάω βοήθεια, αλλά κανείς δεν με ακούει, κανείς δεν με προσέχει. Οι φωνές μου και η κάθε μου προσπάθεια πέφτουν στο κενό» σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου για το παράπονο του παραλύτου «Άνθρωπο ουκ έχω».
Οπως είπε «όλοι μας έχουμε άνθρωπο, τον Άνθρωπο.Τον σαρκωθέντα, σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριό μας. Αυτόν που έγινε άνθρωπος, ανέβη στον σταυρό, πήγε στον Άδη και ανέστη. Δεν μας επιτρέπεται να ξεστομίζουμε, εμείς οι χριστιανοί τουλάχιστον, που τόσες φορές έχουμε γευθεί την αγάπη τού Θεού, την πρόνοια και σκέπη Του στην ζωή μας,ότι δεν έχουμε άνθρωπο. Για να έχουμε όμως τη βεβαιότητα αυτή, πρέπει πρώτα να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον Θεό, τότε και μόνο θα μπορούμε και στο πρόσωπο τού αδελφού μας να βλέπουμε τον ίδιο τονΧριστό. Αυτός είναι ο χριστιανός. Είναι αδιανόητο να έχουμε συνανθρώπους μας που υποφέρουν κι εμείς να παραμένουμε αδρανείς και απαθείς. Φυσικά, θλιβόμαστε με τις δυσκολίες τής ζωής, με τα προβλήματα και τις αντιξοότητές της. Αν έχουμε,όμως, κατά νουν ότι έχουμε άνθρωπον, τον ίδιον τον Χριστόν, τότε θα τα υπερβαίνουμε όλα. Ούτε θλίψη, ούτε απογοήτευση, ούτε παράπονο χωρεί στην ζωή του χριστιανού. Από την ώρα που ο ίδιος ο Θεός έλαβε ανθρώπινη μορφή και νίκησε τη φθορά και τον θάνατο, αυτόματα κάθε μορφή λύπης καταργήθηκε από τη ζωή τού χριστιανού» κατέληξε.
